Basic HTML Version
De Oud-Rotterdammer - De krant voor de 50-plusser
Dinsdag 10 januari 2012
pagina 3
Ard: ,,Het idee voor een boek over hoe
je ook op oudere leeftijd fit kunt worden
en blijven, kwam van Edwin. Zijn vader
veranderde op 77-jarige leeftijd van een
moeizaam lopende man in een kwieke
man op leeftijd. En dat alleen maar
doordat hij verstandig ging eten en meer
bewegen. Edwin vroeg mij een voor-
woord in zijn boek te schrijven en toen
ben ik er maar eens ingedoken.’’
Het bleef niet bij een voorwoord. Het
resultaat is een heel toegankelijk boek,
waarin in drie stappen wordt verteld hoe
je als plusser weer fitter kan worden en
blijven. Stap 1: foute voeding inruilen
voor gezondere alternatieven, 2: iedere
dag in beweging blijven en 3: trainen
voor uithoudingsvermogen en kracht.
Te zwaar
,,Ik heb zelf ook een periode gehad dat ik
te weinig bewoog’’, aldus Ard. ,,Ik was
na mijn schaatstijd een soort Bobo die
veel op pad was voor onder andere het
NOC*NSF. Vergaderingen, buitenlandse
reisjes. Op een gegeven moment was ik
twintig kilo te zwaar.’’ Na een hersen-
infarct en nog wat signalen was er het
moment, dat de drievoudig olympisch
kampioen besefte dat het anders moest.
Hij gooide het roer radicaal om.
,,Het belangrijkste is gezond eten. Dus
producten van het land en de bomen.
Gewoon rustig en normaal op vaste
tijden eten en drinken. Ons lichaam is
er voor gemaakt om te bewegen. Dus ga
niet de hele dag in een stoel zitten, maar
beweeg meer. Het lijkt zo simpel. Ga wel
even langs de huisarts en begin rustig’’,
aldus Ard in het boek dat volgens hem
vooral bedoeld is om de lezer enthousiast
te maken. Zaken als de afwas met de
hand doen, stofzuigen, in de tuin werken,
de auto wassen, een stevige wandeling,
de fiets vaker pakken, de trap in plaats
van de lift nemen en thuis regelmatig
oefeningen doen, kunnen al het verschil
maken tussen een oude dag met beper-
kingen en een zelfstandig en dynamisch
leven. ,,Daarmee bedoel ik vrij om te
gaan en te staan waar je maar wilt.’’Ard
spreekt uit ervaring als het gaat om het
begeleiden van mensen op weg naar een
gezonder leven. Bijna veertig jaar al is
hij werkzaam als fysiotherapeut. Hij wil
daar nog twee jaar mee doorgaan.
Doelgroep
In het boek benadrukken Ard en Edwin
dat het gros van de mensen ongezonder
leeft dan ooit te voren. Weinig bewegen,
vaak te veel eten. Er staan overzichte-
lijke voedings-adviezen in, maar ook
beweegtips met afbeeldingen hoe je je
op een eenvoudige manier fitter kunt
voelen. In huis, lekker buiten of door
wekelijks met een vriendenclubje te gaan
sporten.
Motivatie is volgens Edwin belangrijk.
,,Ik ken ook de verhalen van mensen die
de sportzaal al snel voor gezien houden.
Je wilt daar aan je conditie werken, maar
ook de sfeer en het elkaar stimuleren om
door te gaan is belangrijk. Ik wil zoveel
mogelijk ouderen aan het bewegen
krijgen en houden, omdat ik zie wat het
voor mijn vader van nu 81 jaar heeft
betekend.’’
Al lezend voelen we ons steeds meer
aangesproken door Ard en Edwin.
Zeker na hun conclusie dat één van de
grote voordelen van fit zijn is, dat het je
uitstraling positief beïnvloedt! Maar ook,
dat sporten volgens de wetenschap één
van de beste manieren is om botontkal-
king tegen te gaan. Toch maar die oude
jogging-broek tevoorschijn halen en
eens langsgaan in de sportzaal voor een
cursus Fit-plus?
Want, zoals Johan Cruyff op de achter-
kant van het boek zegt: ’Als je niet meer
beweegt, sta je stil. En stilstand is ergens
achteruitgang’. En Jan Janssen: ’Dit is
het eerste boek waarin je in heldere taal
kunt lezen waarom je moet gaan sporten
en hoe je dat moet aanpakken. Verplichte
leesstof boven de 50!’
Bab Riem Vis
’Je tweede jeugd begint nu’
kost 19,95 euro.
ISBN: 978-94-6162-073-6
Gezond oud worden, wie wil dat nu niet? In het boek ’Je tweede jeugd begint nu, in drie stappen fit’
geeft de bekende Olympisch- en Wereldkampioenschaatser Ard Schenk(67) samen met Edwin van
den Dungen(55) op een prettige manier aan hoe je er zelf voor kunt zorgen om op hoge leeftijd fit te
blijven. Een boek dat vooral ook tot nadenken stemt over de eigen leefwijze. Want denken we niet
allemaal dat we eigenlijk best wel gezond leven?
c
foto burosolo.nl
CCtje
C
ox
C
olumn
De feestdagen
Er staat nergens geschreven dat je ver-
plicht naar je ouders of je schoonouders
moet, noch dat je je kinderen verplicht
over de vloer krijgt. Als dat allemaal
leuke mensen zijn, is er trouwens niks
aan de hand. Ik heb helaas geen ouders
meer, maar ik maakte er nooit een
verplicht nummer van bij ze op bezoek
te gaan, toen ze er nog waren. Van mijn
kinderen en kleinkinderen heb ik taal
noch teken vernomen, maar dat hoeft
u niet zielig te vinden. Ik ga met ze om
onder de conditie “Als je me nodig hebt,
dan weet je waar ik woon.” Die zitten
ongetwijfeld ergens op een beeldschoon
plekje op de aardkloot en ik hoop dat ze
het daar prima naar hun zin hebben.
Trouwens al u dit leest, zit ik zelf in
Singapore en ook nog even in Thailand,
ik zal u daar in de volgende krant uitge-
breid over berichten, u weet: “Wie verre
reizen doet, kan nooit z’n bek houwen”,
maar daar gaat het nou niet om.
Het is misschien wel burgerlijk, maar
ik vind het wel wat hebben die Kerst en
dat Oud en Nieuw. In mijn geval heeft
het er natuurlijk mee te maken dat ik
in het verleden met die dagen altijd op
het toneel stond, meestal nog met een
matinee erbij. Daar heb ik ook nooit
over geklaagd, als de mensen feest heb-
ben, hoort een artiest te werken, dat is
nou eenmaal zo. Ik ben trouwens altijd
blij geweest dat ik werk hàd, en dat ben
ik nog, bijvoorbeeld met de Zondagoch-
tendconcerten in de Doelen die ergens
in februari weer gaan beginnen. ( We
hebben weer een prachtig programma,
zorg dat u het niet mist.)
Ik vind die dagen bij uitstek geschikt om
je enerzijds met wat goede vrienden of
bekenden in je huis te begraven, lekker
eten en drinken, spelletjes doen, er is
af en toen best een aardig programma
op de televisie, in tegenstelling tot
velen vond ik Freek met afstand de
beste, hoewel, wat zeg ik nou, ik heb
er juist zo’n hekel aan als van alles een
wedstrijd wordt gemaakt, en anderzijds
met wat goede vrienden en bekenden
eruit te breken, en een van de vele goede
programma’s in de stad te bekijken.
Wij zijn met wat mensen naar Palazzo
geweest, ik had het al eens in Mokum
gezien en hier in de tent bij Ahoy, een
schitterende spiegeltent, had ik de
première ook gezien, maar ik vond het
alleszins de moeite waard nog eens te
gaan, en daar had ik gelijk in. Ik weet
niet hoe lang ze er nog staan, maar u
moet er beslist heen. Een uitermate in-
teressant variétéprogramma, geestig en
zo nu en dan spectaculair, en fantastisch
eten van Ome Cees Helder, nou, die
kent u nog wel van de Parkheuvel.
Heus mensen, dan vliegen die dagen
om.
Waar ik moe van word, zijn die waar-
zeggers die het jaar gaan voorspellen.
Gek dat mensen daar in geloven. Het
doet mij altijd denken aan die mooie
meid die op de tram staat te wachten, als
er een oud kereltje langs komt die zegt:
“Juffrouw, niet met deze tram mee gaan,
die krijgt een vreselijk ongeluk.” Die
meid denkt; “Wat eigenaardig”, maar
voor de zekerheid laat ze de tram voor-
bij gaan, die inderdaad op de volgende
hoek een enorme botsing heeft met een
militaire colonne, doden, gewonden,
ellende, ze rent achter dat ouwe man-
netje aan en zegt: “Meneer, dank u wel,
maar hoe wist u dat?” “Ja, ik kan in de
toekomst zien, dat is een talent dat ik
nou eenmaal heb”, zegt die ouwe. “Zou
ik dat talent ook hebben?”, vraagt die
meid. “Ga maar mee naar huis, dan
zullen we eens kijken”, zegt die ouwe.
Bij hem thuis gekomen zegt ie: “Kleed
je in die hoek maar uit.” Ze staat zich uit
te kleden, kijkt onder haar elleboog door
en ziet dat in de andere hoek die ouwe
ook zijn kleren staat uit te trekken. “Je
gaat me toch niet wippen hè”, roept ze
geschrokken. Waarop de oude zegt: “Je
hèbt talent!”
Zo, we hebben het weer achter de rug.
Nou ga ik niet mee zitten te (ik wou jeremiëren opschrijven maar dat is me te ingewikkeld met dat
trema) zeuren met die mensen die weken van tevoren al beginnen te roepen dat ze zo tegen “de feestda-
gen” opzien, dat het zo’n vreselijke tijd is met allerlei vervelende verplichtingen en dat ze zo blij zijn als
het weer voorbij is. Dat ligt maar helemaal aan jezelf, naar mijn idee.
Ard Schenk:
’Ons lichaam moet bewegen’
- Ad en Erwin -