Basic HTML Version
De Oud-Rotterdammer - De krant voor de 50-plusser
Dinsdag 21 augustus 2012
pagina 3
Om Rotterdam met zijn belangrijke
havens wereldwijd meer onder de
aandacht te brengen, was besloten de
bekende cineast Joris Ivens opdracht
te geven een film te maken die later
ROTTERDAM-EUROPOORT zou
gaan heten. Als rode draad in deze
film zou hij de Vliegende Hollander,
nu een oude man, laten terugkeren in
Rotterdam om daar de vernieuwin-
gen en uitbreidingen met eigen ogen
te aanschouwen. Maar die Vliegende
Hollander moest dus, al vliegend, in
Rotterdam kunnen terugkeren. En
zo kwamen mijn drie vrienden en ik
in beeld.
Vlieger
De gemeentevoorlichter kreeg
opdracht te zoeken naar een wa-
terskiër die, hangend aan een grote
vlieger, via de havens Rotterdam
moest binnenvliegen. Via via had hij
gehoord dat op het Brielse Meer een
watersportvereniging zat, die niet
alleen over een dergelijke Ameri-
kaanse vlieger beschikte, maar ook
dat zij een inboard gebouwd hadden
die over voldoende power beschikte
om deze vlieger, met een skiër eraan,
door de lucht Rotterdam in te laten
vliegen. Deze niet geheel risico-
vrije sport werd beoefend door drie
waterskiërs Ton Berg, Gé Roerade
en Piet Slot met hun vaste stuurman
Jos van Eijk. Het was november
1965 en behoorlijk koud, ondanks
onze rubberpakken. Het was dus
noodzakelijk na elke stunt, die af
en toe overnieuw moest, van skiër
te wisselen. Er stonden camera’s op
hoge kranen, er voer een snelle boot
met camera’s mee en over en weer
werden instructies geschreeuwd.
Stunt
In diverse havens moest gevlogen
worden; steeds in de richting van
Rotterdam stad. Nooit geweten dat,
als je in een van de vele havens uit
het water startte, het zo naar olie
stonk en er heel wat rotzooi dreef die
je niet in je pak wilde krijgen!
Piet Slot, Rotterdammer, zou aan het
einde van de film onder de geopende
Willemsbrug door vliegen. Dat had
heel wat voeten in de aarde. Hij
moest open staan als Joris Ivens dat
wilde. De cineast wilde ook enkele
schoorstenen laten roken en daar
moest de gemeentevoorlichter maar
voor zorgen. Enfin, de Hef werd
opengezet zodat wij onze stunt daar,
mede door de wervelende wind,
een paar keer konden uitvoeren. Op
bijgaande foto’s ziet u Piet Slot in de
lucht en onder de brug door vliegen.
De film ging 29 april 1966 in
première in het Lumière theater in
Rotterdam. Dat onder anderen Wil-
leke van Ammelrooy in deze film
acteerde, kunt u in de titelrol lezen
als u op internet aanklikt: Joris Ivens
Rotterdam Europoort. De namen
van ons vieren, die het zware, koude
en vieze werk voor onze rekening
namen, staan nergens genoemd.
Het was niettemin een bijzondere
ervaring voor ons om de Vliegende
Hollander te zijn in deze Rotterdam
Europoort-film.
Gé Roerade (82), WSV Nautica
g.roerade@upcmail.nl
In De Oud-Rotterdammer nr. 14 van week 30 las ik het verhaal ‘Recht zo die gaat’. Hierbij
staat een mooie foto van de oude Willemsbrug. U schrijft dat de Hef sinds 1993 permanent
omhoog staat. Maar dat was in die goeie Oud Rotterdammertijd zeker niet het geval. De Hef
had maar beperkte openingstijden, zoals u schrijft. Maar een bijzondere openingstijd maakte
ik mee tijdens het vervaardigen van een promotiefilm over Rotterdam in november 1965.
Recht zo die ging!
- De stunt is volbracht. Piet Slot passeert de geopende Hef -
c
foto burosolo.nl
CCtje
C
ox
C
olumn
De Tijd van de Kersen
Lieve lezer, de zomer stormt voorbij.
En als het zo blijft als de laatste
weken ook nog met fantastisch weer.
Zoals we ons de zomers van vroeger
herinneren. Of dat nou klopt of niet.
Bovenstaande tekst is een briljante
vertaling van Willem Wilmink, een
groot tekstschrijver en een edel
mens, God hebbe zijn ziel, van
een oud Frans lied, “Le temps des
cerises.” Ik heb laatst weer eens
kersen gegeten, heerlijk. Doe dat ook
mensen, bij ons in Mijnsheerenland
is een geweldig kassencomplex,
prachtige zwarte morellen en niet
duur. Er staat een grote imitatie-
aardbei aan de weg, daar moet je
zijn.
Ik heb eens één keer een nachtegaal
horen zingen, op een camping in
de Dordogne. Ik dacht tenminste
dat het er een was, want wat ik
hoorde was wonderschoon en
onvergelijkbaar met merel of lijster,
die er toch ook wat van kunnen. Het
onderhavige lied mocht ik een keer
zingen in het TV-programma “De
Taalstraat”, een speels Nederlands
Taalprogramma, dat wij begin jaren
tachtig maakten voor de toenmalige
Teleac. Benieuwd of daar nog iets
van bestaat. We hebben indertijd
twee LP’s gemaakt, die moeten op
een rommelmarkt nog wel te vinden
zijn.
Hij duurt maar zo kort,
de Tijd van de Kersen.
Je doet haar twee kersen als
oorbellen aan,
Je handen beven.
De kersen van liefde,
ze duren maar even,
Ze vallen als bloeddruppels
van haar vandaan.
Hij duurt maar zo kort,
de Tijd van de Kersen,
De liefste met bloedrode oorbellen
aan.
Ik ben wat zomers verliefd geweest.
Op buitenlandse stranden, op
scheepjes op de Nederlandse
rivieren, op een “Flotel” op de
Amazone. Als jongetje heb ik in de
Hoek een uur lang om de hoek van
een bunker de venusheuvel van een
vrouw die daar in een duinpan lag,
liggen bekijken.
Straks komt ook voor jou
de Tijd van de Kersen,
Maar al wie er bang is voor
liefdesverdriet
Moet daar niet wezen.
Ik zelf wou de pijn van
de liefde niet vrezen,
Zodat ik nog dagelijks tranen
vergiet.
Straks komt ook voor jou
de tijd van de kersen,
Bereid je maar voor op het
liefdesverdriet.
Want dat is natuurlijk de keerzijde
van de medaille. Ik ontmoette eens
op een ver strand een verrukkelijke
Franse vrouw, Pascalle, ik hoor
nog hoe ze het uitsprak, ik kon
om allerlei redenen niets met haar
aanvangen, nachtenlang heb ik
wakker gelegen, denkend aan haar
volmaakte gezicht en parelende lach.
En dan al die Italiaanse, Spaanse,
Griekse vriendinnetjes waarvan
je weet dat je ze nooit meer zult
zien, eenmaal teruggekeerd in deze
moerasdelta.
Ik blijf altijd trouw aan
de Tijd van de Kersen,
Ik kom de kwetsuur
die er toen is ontstaan
Niet meer te boven.
Wat Vrouwe Fortuna
me ook mag beloven,
Al was het de zon,
en al was het de maan…
Ik blijf altijd trouw aan
de Tijd van de Kersen
En het kort avontuur
dat nooit over zal gaan.
Die heerlijke tijd,
de Tijd van de Kersen,
Als lieflijke merel en
nachtegaal zoet
Feesten gaan geven.
De meisjes verliefd als nog
nooit van hun leven,
De jongens verhit van een
zomerse gloed.
Die heerlijke tijd,
de Tijd van de Kersen,
De nachtegaal zingt zo
verleidelijk zoet.
- Piet Slot aan zijn vlieger -