Het was 1985 en wéér kwam
Boris Becker niet naar het
ABN-Wereldtennistoernooi
in Ahoy’; voor de zoveelste
keer liet hij verstek gaan. Het
werd bijna een klucht. Dit jaar
dacht toernooidirecteur Wim
Buitendijk hem te kunnen
paaien met een wildcard, mis-
schien de laatste gelegenheid
om ‘Boom Boom Becker’ op
het hoogste niveau in Rotter-
dam te zien. Het mocht niet
zo zijn. Overigens kwam Bec-
ker toch nog, in 1992 en won
het toernooi door in de finale
de Rus Alexander Volkov te
verslaan.
“Becker heeft een blessure”, luidde
het persbericht in 1985. De echte
reden was misschien wel de vervloe-
king vanuit Argentinië, die begint bij
‘het brilletje van Joop van Daele’. Van
Daele? Ja, zijn doelpunt in 1970 tegen
Estudiantes de la Plata, waarmee Fey-
enoord wereldkampioen werd, was het
begin van deze tennisellende. Natuur-
lijk verdient dit een nadere toelichting.
De Argentijn Guillermo Vilas had wat
met Rotterdam, iets wat niet goed zat.
Hij won weliswaar het ABN-toernooi
in 1982 door in de finale Jimmy
Connors te verslaan, maar kreeg later
voldoende redenen om Rotterdam te
haten en liever te mijden.
1983 werd zijn Rotterdamse rampjaar.
Hij behoorde aanvankelijk niet tot de
deelnemers, maar omdat op het laatste
moment Jimmy Connors afhaakte,
zocht toernooidirecteur Peter Bonthuis
naar een top 10-speler als vervanger.
Vilas was in Parijs en kon Connors
vervangen. Alles leek dus weer goed
voor het toernooi. Ware het niet dat de
Argentijn en zijn Roemeense coach
Ion Tiriac hier wel wat extra’s uit
wilden halen. Ze vroegen startgeld
en kregen dat ook, maar dat was wel
verboden. Toen later de Rotterdamse
boeken opengingen en Vilas schuldig
werd bevonden, werd hij veroordeeld
tot een hoge boete en voor vele maan-
den geschorst.
De ‘Wet van Murphy’ trad in werking.
Op de vrijdag in de week van het
toernooi, reed Vilas met zijn coach ‘s
morgens vroeg van het Hilton hotel
naar Ahoy’ om te trainen. Net door
de Maastunnel werd Tiriac aangehou-
den door motoragent Van Eijsden.
“Papieren”, zei de diender streng.
Met ongure, bebaarde koppen keek
het tweetal vanuit de Mercedes 500
‘Pullman’, naar de motoragent, met
blikken die konden doden.
Omkopen
Ze hadden geen papieren, geen geld,
niets, alleen tennisrackets. Nou wist
agent Van Eijsden vermoedelijk wel
met wie hij te doen had, maar toch
verzocht hij bestuurder Ion Tiriac zijn
politiemotor te volgen. Van de Plein-
weg, nagestaard door velen ondanks
het vroege tijdstip, op naar bureau
Slinge waar de twee werden ingeslo-
ten. Na bemiddeling door toernooidi-
recteur Peter Bonthuis mochten beide
heren na anderhalf uur, knarsetandend,
het bureau in vrijheid verlaten.
Nog diezelfde dag in de namiddag
parkeerde Tiriac zijn auto op de stoep
voor Hilton. Even wat halen op de
kamer, tien minuten later waren ze
terug. Weg auto! Nee, niet gestolen.
Motoragent Van Eijsden was in de
lobby van het hotel gesignaleerd en
die was gaan bellen.
Uitleggende taxichauffeurs wisten
Vilas en Tiriac duidelijk te maken dat
de limousine, op gezag van de politie,
was weggesleept.
“Naar de Gordelweg”, riep taxi 1.
“Que?”, zei Vilas. De Hilton-desk
belde Ahoy’ voor hulp. Peter Bonthuis
en zijn assistent Dick de Boer gingen
met het op bloed beluste duo naar de
garage aan de Gordelweg. De dienst-
doende ambtenaar aldaar zei dat zij de
auto mochten meenemen, als de heren
een bedrag van 196 gulden betaalden.
Er kwamen twee briefjes van honderd
tevoorschijn, maar de ambtenaar kon
niet wisselen. “Laat maar zitten”, zei
Bonthuis genereus. “Wat?”, schreeuw-
de de loketbediende, “Da’s omkopen
van een ambtenaar in functie.”
Met kunst en vliegwerk kwamen ze
aan het gepaste geld. Net op tijd, want
de dienst van de ambtenaar zat erop
en hij wilde de garage afsluiten. Het
was vrijdagavond, nog even en ze
waren maandagmorgen de eersten.
Vilas verloor op zondag de finale van
de Amerikaan Gene Mayer en zwoer
Rotterdam nooit meer aan te doen.
Mar del Plata
Vilas en Rotterdam waren voor eeu-
wig vijanden. En dat gold ook voor
zijn coach Ion Tiriac. Maar wat heeft
Van Daele daar nou mee te maken?
Wel, Vilas is opgegroeid in de slop-
pen van Mar del Plata waar hij dik
bevriend was met ene Oscar ‘Cacho’
Malbernat, de man die het als speler
van Estudiantes niet kon hebben dat
Joop van Daele in de Kuip 1-0 had ge-
scoord in de strijd om het WK-voetbal
voor clubteams in 1970. Hij griste de
bril van Van Daele’s grote neus, smeet
hem op de grasmat waarna Carlos
Pachame het brilletje vertrapte. Niet
dat Joop dat zelf heeft gezien, hij zag
niet veel zonder bril. Wat dat betreft
had Malbernat beter vóór dat doelpunt
die bril kunnen vertrappen. Die haat
voor Rotterdam bracht Malbernat
over op Vilas en diens Rotterdamse
avonturen met agent Van Eijsden
maakten van Ion Tiriac óók een ‘Rot-
terdamhater’ van formaat. Na Vilas
werd Boris Becker de grote vedette
van Tiriac. Als coach van Becker heeft
de Roemeen geen gelegenheid voorbij
laten gaan Rotterdam en dus Ahoy’
dwars te zitten.
Nico Tempelman
Vilas en Tiriac haten Rotterdam
De Oud
Dinsdag 18 februari 2014 . Jaargang 10, nr 4
Deze week o.a.:
Frerima,
magiër
Pag. 3
Oorlogsmu-
seum Jan van
der Stel
Pag. 9
Stampij om
lijkenlucht
Pag. 11
Geen reuk en
smaak meer
Pag. 19
Vilas en Tiriac werden op het politiebureau Slinge ingesloten
Oplage: 122.000 ex.
Coolsingel 215, Rotterdam (direct aan
metrohalte Beurs),
tel. 010 - 41 42 666
ALLE MERKEN VERGOED DOOR ELKE ZORGVERLENER.
UW OUDE HOORTOESTEL
IS NU
50,-
WAARD BIJ
AANSCHAF VAN EEN NIEUWE.
Vilas
BEGRAFENIS EN CREMATIEVERZORGING
P.A. VAN DER WAAL en ZN.
uitvaartverzekering - Depositofonds
Begrafenis of crematie vanaf
€
2.900,-
Dorpsweg 152c,
3083 LK Rotterdam
Tel: (010) 480 34 71 (dag en nacht)
Adverteren in
onze
vakantiespecial
van 18 maart?
Be l : 0180-820244
