Kralingen
Wat een leuk stuk over Kralingen
in De Oud-Rotterdammer van 24
juni 2014. Alleen de laan op de foto
is niet de Avenue Concordia maar
de Voorschoterlaan gezien vanaf de
Beneden Oostzeedijk. Links in het
midden is nog steeds de boekwinkel
Amesz, die vorig jaar koninklijk is
geworden vanwege het 100-jarig
bestaan. De eerste zijstraat is de An-
nastraat, naar links komt deze uit op
de Lambertusstraat en naar rechts op
de Avenue Concordia. De volgende
zijstraat rechts is de Polanenstraat, die
doorloopt tot aan de Hoflaan. Op de
hoek van de Avenue Concordia en de
Polanenstraat was slagerij van Houdt
gevestigd, waar je bijna nooit klanten
in de winkel zag, omdat zijn klanten
vooral in de chique lanen woonden
en daar werden de bestellingen aan
huis bezorgd. Op de andere hoek was
de apotheek van Senus gevestigd,
waarvan de inboedel dacht ik naar een
museum is verhuisd en nu weer na een
grote renovatie als woonhuis gebruikt
wordt. Iets verderop in de Avenue was
er ook nog de groente- en fruitzaak
van Van Linschoten, ook vooral voor
de gegoede burgers net als vlakbij de
Lusthofstraat de koninklijke banket-
bakker Carlier, die nog steeds bestaat
en vorig jaar nog voorkwam in het
programma ‘Hoe heurt het eigenlijk’
van Jort Kelder. Zelf ben ik geboren
in de Waterloostraat en getogen in de
Polanenstraat boven de Bakkerswin-
kel van Arkesteyn, met op de andere
hoek de melkwinkel van Aurore en de
kruidenierswinkel van Van der Loo,
later van Jan Ter Brake tegenover
Arkesteyn de slagerij van Arie van
Wijk, waar de ‘gewone’ burger zijn
vlees en vleeswaren kocht. Al met al
een bijzondere wijk Kralingen en dat
is het gelukkig nog steeds.
Rob Boer, Koningslaan 266
3067 TG Rotterdam
010-4563814
Prinses Julianaschool
Leuk stukje in uw krant van 24 juni
over de schoolreisjes van de Prinses
Julianaschool aan de Hordijk in IJs-
selmonde. Heel herkenbaar. Ook in
mijn lagere schooltijd in Bleiswijk
(nu basisschool) werden dezelfde
uitstapjes gedaan. Met inderdaad
steeds terugkerend de speeltuin in Oud
Valkenveen. Als surprise ranja met
een rietje. Maar ook om een andere
reden reageer ik op het stukje van
Teun van Driel. Ik kende de school
goed, want ik verbleef tussen 1955 en
1959 bij mijn Tante op de Hordijk nr
141, drie huizen van de busonderne-
ming Ringelberg verwijderd. Ik fietste
dagelijks van de Hordijk naar de mulo
in de Zuidpolderstraat; via de Hordijk,
Kerkedijk, Smeetlandsedijk, de Beu-
kendaal en de Randweg. Trouwens,
mij klinkt de naam van de briefschrij-
ver bekend in de oren. In mijn klas zat
Riet van Driel, die ook aan de Hordijk
woonde, maar ook de naam Teun van
Driel komt me helder voor de geest.
Doordat er geen telefoonnummer
stond vermeld en ook geen emailadres
kon ik niet reageren.
Jan H. Dammes,Terrastuin 25,
2665 VL Bleiswijk, 010 5220030
Mehari
Met veel plezier heb ik het ver-
haal van Dirk Mellema alias Barry
Hulshof in De Oud-Rotterdammer
van 27 mei gelezen. Van ongeveer
1972 tot 1975 reed ik als student ook
in een Citroën Mehari, enthousiast
gemaakt door mijn buurjongens, Ron
en Tom Nidschelm, die er ook een
hadden. Met mijn Mehari heb ik ook
veel meegemaakt. Op een gegeven
ogenblik trof ik een slapende zwerver
aan in de achterbak, die ik sommeerde
uit te stappen, omdat ik naar college
moest. Mijn buurjongens waren zeer
goede sleutelaars en hielpen met het
onderhoud. Als student heb je immers
niet veel te besteden. Op een gegeven
ogenblik besloot ik met de Mehari
naar Sitges in Spanje te gaan. Voor
vertrek hoorde ik een tikje en vroeg
aan Ron wat het was. “Oh je kunt rus-
tig met vakantie,” was het antwoord.
In Sitges was ook zijn broer. Wij
zouden samen, ieder in zijn eigen
Mehari, naar Nederland terug rijden.
Honderd kilometer voor Parijs begaf
de krukas het. Mijn Mehari werd
door de andere Mehari teruggesleept
naar Rotterdam en door Tom in drie
dagen gerepareerd. Motor uit- en
inbouwen, krukas lagers vernieuwen
enzovoort. De buurjongens zijn later
nog met 500 andere Citroëns naar
Perzië, Persepolis gereden voor de
viering van het 2000 jarig bestaan van
het rijk, uiteraard voor de revolutie.
Omdat wij op de ‘s-Gravendijkwal in
Rotterdam woonden, reed ik uiteraard
veel over de West-Kruiskade en de
Nieuwe Binnenweg. Op een van deze
wegen, welke weet ik niet meer, werd
ik aangehouden door twee agenten. Zij
vroegen niet eens naar mijn papieren.
Toen ik vroeg waarom ik aangehou-
den werd, was het antwoord: “ik hou
iedereen aan met een Mehari en mijn
collega iedereen met een bepaald
type Mercedes.” Het bleek dat de
agent een Mehari bezat en de andere
agent een Mercedes. De agent met
de Mehari vertelde mij dat hij mijn
Mehari wilde bekijken of hij ook nog
iets kon vinden wat hij misschien zou
kunnen toepassen op zijn Mehari. Er
ontstond een genoeglijk gesprek. Het
verhaal van Dirk Mellema doet mij
vermoeden dat hij degene was, die mij
destijds heeft aangehouden.
Ron Prins,
Wijkagent Taale
Ik heb ook nog een leuke anek-
dote over wijkagent Jaap Taale naar
aanleiding van de stukjes over de
Persoonshaven/Persoonsdam. Toen
wij met ons bedrijf, Oliehandel
Eerland (handel in smeeroliën en
vetten, benzine en dieselolie) vanaf
het Haringvliet in Rotterdam Centrum
verhuisden naar Nassauhaven 81,
kwam wijkagent Taale natuurlijk ken-
nismaken met het bedrijf dat nieuw in
zijn wijk was gevestigd. Soms kwam
hij een praatje maken met mijn vader
in z’n kantoor, soms vergezeld van
z’n collega Piet Verhoeven (wijk-
agent van het Noordereiland). Door
de jaren heen leerde je elkaar steeds
beter kennen en soms kwam mevrouw
Taale mee een kopje koffie drinken.
Toen onze dochter zestien jaar was,
wilde ze met een vriendin zelfstandig
op vakantie. Nu wisten we dat de
familie Taale een stacaravan had op
een camping in Ouddorp. Ik vroeg dus
of zij het misschien konden regelen
dat we een tent op de camping konden
zetten, zodat zij een oogje in het zeil
konden houden. En zo geschiedde.
Nu wil het geval dat de familie Taale
een zoon (Arjan) had die een paar jaar
ouder was dan mijn dochter en ook
op de camping verbleef. Misschien
kunt u het wel raden; ze kregen kennis
aan elkaar, vriendschap, verkering en
getrouwd. Vandaar dat we de familie
Taale regelmatig ontmoeten met ver-
jaardagen en andere gebeurtenissen.
Arjan en onze dochter wonen al jaren
in Oud-Beijerland, evenals Jaap Taale
en zijn vrouw. Nog even iets over de
Nassauhaven. Ons bedrijf zat tussen
een waterstokerij, annex kruideniers-
winkel en verffabriek Richard Smith
in. Daarnaast was een jeugdhonk
van de KAJ en daarnaast dropfabriek
Clavaux. In 1986 zijn wij van de Nas-
sauhaven verhuisd naar de Waalhaven,
waar het bedrijf in 1988 is samen
gegaan met een andere bevriende
oliehandel.
C.A.W. Eerland
Krimpen aan de Lek
Engels jongetje in de klas
Met veel plezier heb ik het verhaal
van Dirk Mellema gelezen in De
Oud-Rotterdammer van 24 juni over
een jongen die uit Canada terugkeerde
naar Nederland. Het heeft raakvlak-
ken met mijn verhaal. Het was in de
vierde of vijfde klas van de lagere
school en dan praat ik over 1963 of
1964, toen voor de klas een Engels
jongetje stond. De lerares (mevrouw
Snieder of Terwen) vertelde dat zijn
vader bij Shell Pernis werkte en dat de
jongen voor een jaar bij ons op school
zou komen Dat was op de Finlandia-
school in Oud-Mathenesse. Nu nog
een plekje voor hem in de klas vinden.
Afgesproken werd dat iedereen die
dat wilde, één week naast hem mocht
zitten. Wat een simpele oplossing
hadden ze in die tijd. Moet je nu mee
aankomen! Ook ik heb een weekje
naast hem gezeten en dat was een hele
openbaring. Overigens om het verhaal
compleet te maken. In de zesde klas
werd mijnheer Laurens, die ook in
het verhaal in De Oud-Rotterdammer
voorkomt, mijn onderwijzer. Een
fantastische man.
Willem F. Cupedo
De Oud-Rotterdammer - De krant voor de 50-plusser
Dinsdag 8 juli 2014
pagina 25
In verband met de privacywetgeving wijst De Oud-Rotterdammer de lezers erop dat zij met het insturen van een oproepje akkoord gaan met het
vermelden van hun adresgegevens in de krant en daarmee tevens in het krantenarchief op het internet.
TANTE POST
Schilderij
In De Oud-Rotterdammer van 27 mei bood Oud-Rotterdammer Schoof uit Valkenswaard in de rubriek Oproepjes gratis
twee zelfgemaakte schilderijen aan. Schoof, die op vergevorderde leeftijd is, wilde ze weggeven aan Rotterdammers die
de locaties herkenden, bijvoorbeeld doordat hij of zij daar werkt of woont en het leuk vindt zijn of haar eigen plek aan de
muur op te hangen.
Ik heb dankbaar van dat aanbod gebruikt gemaakt. Het schilderij hangt nu boven mijn bureau, een fraai plekje onder de
eikenhouten boekenplank. Het is heel wat aangenamer geworden in dat hoekje van de kamer.
Gerard Klück
Willem de Zwijger Mulo
Wat leuk om in de rubriek “Tante Post” een bijdrage aan te treffen van
Meester Heide van de Willem de Zwijger Mulo. Ook ik heb bij hem in de klas
gezeten. Dat was in 1963. Bijgaande foto heb ik naar hem toegestuurd. Elke
uitgave van De Oud-Rotterdammer wordt door ons feestelijk ontvangen.
Alleen jammer dat er geen afhaaladres is in Dordrecht. Maar ik ga er graag
elke twee weken voor naar Rotterdam.
Henk Groen
