De Oud-Rotterdammer - De krant voor de 50-plusser
Dinsdag 3 maart 2015
pagina 23
Heeft u ook een mooi verhaal of goede herinneringen aan de Doelen?
Mail het ons via
of per post via Postbus 972, 3000 AZ Rotterdam, o.v.v. Het Muziekgeheugen. Wie weet komt uw verhaal de volgende keer in De Oud-Rotterdammer.
De deurgrepen van de Doelen
Meestal blikken we in deze rubriek terug op een bepaald moment of gebeurtenis. Dit keer echter is het een
voorwerp, dat een verhaal vertelt: de ornamentele deurgreep van concertgebouw de Doelen.
MUZIEK
Elke dag komen er honderden mensen door de ingang
van de Doelen. De meesten zijn met hun gedachten bij
het concert of congres waar ze naartoe gaan en lopen vlug
door. Maar zij die oog hebben voor detail, laten hun blik
éven rusten op de ambachtelijk gemaakte deurgrepen,
omstreeks 1965 ontworpen door Hans Rambonnet. Ze
zijn alle vijftig van wengé (een donkere houtsoort). Met
roestvrij staal verwerkte hij het logo van de Doelen erin.
Daar had hij een eigen techniek voor ontwikkeld, die hij
ook gebruikte voor het maken van sieraden van zilver
en perspex. Rambonnet kan zijn verhaal zelf helaas niet
meer vertellen, want hij is in 2000 gestorven. Zijn dochter
Caro Rambonnet heeft echter nog springlevende herin-
neringen aan haar vader. “Hij was een indrukwekkende
verschijning. Bijna twee meter lang, niet al te dun en een
mooie kop.” Ze heeft de deurgrepen van de Doelen zelf
tot stand zien komen in haar vaders atelier, toen zij nog
een klein meisje was.
Al van jongs af aan maakte Rambonnet dingen met zijn
handen. Hij droomde ervan een opleiding tot goudsmid
of de kunstacademie volgen, maar toen het oorlog werd,
kwam het daar niet meer van. Hij nam ‘gewone’ banen
aan, tot hij in de jaren vijftig alsnog zijn hart volgde en
zichzelf hout- en metaalbewerkingstechnieken aanleerde,
evenals inlegwerk, antiekrestauratie en edelsmederij. Hij
maakte voornamelijk unica in opdracht van particulieren
en gaf daarnaast cursussen pottenbakken en sieradenma-
ken.
“Het werk was zwaar”, vertelt Caro. “Maar de geestelijke
vrijheid en de onafhankelijkheid die hij als zelfstandige
handvaardige ervoer, was hem alles waard.”
Populaire bands waren The Rocking Diamonds
en The Sky Rockers. Beide bands namen ook de
eerste singles op en de Sky Rockers maakten zelfs
een langspeelplaat. Voor zover bekend waren het
de eerste bands in Nederland met heuse platen.
Allemaal vervaardigd door oud-Rotterdammers.
The Rocking Diamonds traden op op het grootste
evenement in Rotterdam, in Diergaarde Blijdorp.
De Rivièrahal werd even omgedoopt tot Rock and
Roll-tempel. Er kwamen meer dan duizend bezoe-
kers af op wellicht het eerste popfestival.
Verder werd in Rotterdam opgetreden in Odeon in
de Gouvernestraat (kleine zaal) en op de Doklaan
in Rotterdam-zuid. The Rocking Diamonds
gingen ook op tournee met The Blue Diamonds,
Anneke Grönloh en vele andere artiesten, georga-
niseerd door de Muziek Parade.
Leadzanger/gitarist Franky Franken ging in
Duitsland als beroepsmuzikant spelen bij The
Javelins en ik ging spelen bij de Haagse formatie
The Royal Teens - met nog een Rotterdammer
Jacky Bos. Samen met Rotterdammer Ron Mayer
maakte ik ook deel uit van The Hot Jumpers, van
oorsprong een Haagse band, die net een top 10 hit
hadden, namelijk The hippie hippie Shake.
The Rocking Diamonds, met Franky Franken, Piet
Kruithof, Jan van Herwaarden, Peter Theunisse en
ondergetekende, brachten een single uit getiteld
Wild One. The Sky Rockers, met de Rotterdam-
mers Jan en Daan Schouten, zanger Roel Pichell
en drummer Gerrit Krause brachten een LP uit,
genaamd Electric Johnny and the Sky Rockers.
Ben van de Weghe
Indo-rock in Rotterdam
In de jaren vijftig werd de Indo-rock geboren, zo genoemd omdat de meeste muzikan-
ten uit voormalig Nederlands-Indië kwamen. Ze formeerden bands, die bekende hits
in het repertoire opnamen en naspeelden. Niet exact, maar ze lieten de melodie en
zang intact. Ze brachten wel een eigen interpretatie en zo ontstond de Indo-rock.
Wij (Peter1, Arno, Peter2 en ik, Jan) speelden
voornamelijk muziek van The Beatles, The Rol-
ling Stones en van alles wat in die tijd populair
was en lekkere Italiaanse zwijmelmuziek. We
probeerden er ook nog een beetje bij te zingen,
wat vooral onze sologitarist, Peter1, goed afging.
Dat kwam niet alleen door zijn zangkwaliteiten,
maar ook doordat hij er goed uitzag en lekker naar
de meiden stond te lachen en te knipogen onder
het zingen.
Sozen
We traden destijds vaak op in de zogeheten ‘so-
zen’; dat waren avondjes die werden gehouden in
buurthuizen van de katholieke kerk. De bekendste
waren toen Het Borsje aan de Noordsingel en De
Meerpaal in Blijdorp. Daarvoor moest natuurlijk
flink geoefend worden. Dat deden wij in de kelder
van onze drummer, die aan de Lepelaarsingel in
Charlois woonde (daarover verderop meer).
Als we moesten optreden (en dat gebeurde bijna
elk weekend), huurden we een VW-busje aan de
Beijerlandselaan en tuften daarmee naar al die
soosadressen, feest-
zalen en later naar
allerhande bestem-
mingen in Zeeland.
We hadden de tijd
van ons leven.
Verwarring
Maar nu, zoals
beloofd, nog even
terugkomend op de
Lepelaarsingel. We
hadden weer een
repetitiemiddag in de kelder van onze drummer
en waren in een nogal melige bui. We hadden
toen al ieder ons eigen autootje en wilden wat
spektakel daar. We kwamen aanrijden met drie
auto’s en er was maar parkeerplek voor twee. We
maakten een hoop ‘heisa’ met elkaar en knokten
zogenaamd om die twee plekjes. Daarbij toeterden
we en maakten gebaren naar elkaar die nu nog
steeds ‘populair’ zijn. Inmiddels hadden we heel
veel bekijks vanaf de straat en de balkons. Om het
helemaal echt te laten lijken, trokken we elkaar
achter het stuur vandaan en deden net alsof we
ook nog met elkaar op de vuist gingen. We stapten
daarna weer gewoon in en gingen er weer als een
haas vandoor, de ‘toeschouwers’ in verwarring
achterlatend.
Jan de Berg
(woonde in de Blekerslaan Tuindorp De Vaan)
La Chaize
63390 Gouttières
France
The Rising Four
Het is oktober 1965; de start van een nieuw gitaarbandje ‘op’ Rotterdam Zuid. Zo’n
typisch gitaarbandje uit die tijd: een drummer, een sologitarist, een slaggitarist en
een basgitarist. We noemden ons (heel positief) The Rising Four, dat zoiets bete-
kende als De Stijgende Vier. Jawel hoor, we waren echt van plan ‘te stijgen’, want
er waren toen al zoveel van die bandjes.
The Rocking Diamonds in de originele bezetting in Paviljoen Zeezicht,Hoek van Holland
