De Oud Rotterdammer Week 52 - page 1

Volstrekt onverwacht werd ik
op vrijdag na de les door de
heer Dijman, de onderdirec-
teur van de Vakschool voor
Bakkerij- en Hotelpersoneel,
oftewel de VBH, apart geroe-
pen. “Zeg Verhage”, zei hij,
“jij bent veruit de oudste van
de broodbakkersklas en ik
ben op zoek naar een stevige
parttime bakkershulp. Is dat
wat voor jou?”
Ik knikte nadat Dijman me verteld had
dat ik elke vrijdag van ‘s avonds zeven
tot ongeveer middernacht verwacht
werd bij bakkerij Pioen, teneinde daar
de enige ‘ambachtelijke’ broodbakker
te helpen. Het was mijn eerste bijbaan-
tje. Toen ik die vrijdagavond nerveus
mijn bromfiets tegen de pui zette, deed
mevrouw Pioen de buitendeur open.
“Let op de afstap. Je zal de eerste niet
zijn”, en dat nam ik van haar graag
aan. De vette trap was bedekt met
gebroken tegels en op de verlichting
werd flink bezuinigd. Slordig gemon-
teerde tl-buizen gaven de ruimte een
armoedige sfeer. De bakkerij lag een
meter onder het straatniveau en door
de matglazen ramen zag ik nog vaag
de contouren van mijn Mobylette. Een
veilig idee.
Vreemde tante
Mevrouw Pioen: “Twee gulden
vijftig per uur als er flink doorgewerkt
wordt en ik morgen in de winkel
geen klachten krijg.” Zij duldde geen
tegenspraak. Ze stelde me vervolgens
vluchtig voor aan de man, die ik vanaf
nu elke vrijdagavond zou bijstaan
in zijn gevecht tegen de klok. “Dit
is Piet.” Korter kon het niet. Zonder
verdere plichtplegingen draaide ze ons
de rug toe en waggelde de trap op naar
de winkel. Een vreemde, magere tante,
die Pioen. Ze voerde ongetwijfeld dag
in dag uit een verbitterde strijd tegen
de oprukkende supermarkten en dat
was haar aan te zien.
Handschoenen
Ik had mijn bakkerskleding nog niet
aangetrokken of Piet begon, met een
vochtig sjekkie in zijn mondhoek,
in hoog tempo mijn taken voor die
avond uit te leggen. Ondertussen
stonden zijn handen geen seconde stil,
bolussen, ronde broodjes, croissants,
al dat ‘kleinbrood’ deed Piet er even
tussendoor. Mijn eerste taak betrof het
vliegensvlug leeg halen van de door
Piet uit de gloeiende oven gehaalde
broodblikken en deze broden netjes en
vooral vlug in de klaarstaande plastic
broodkratten zetten. Piet zag me ot-
teren en vroeg: “Heb je handschoenen
bij je?” Nee, dat had ik niet.
Blaren
“Dat maakt niet uit, dan pak je ze
gewoon met je tengels uit het blik,
de blaren trekken wel weer weg.”
Allemachtig wat deed dat pijn! Menig
brood viel, doordat ik het te vroeg los
liet, beschadigd in de krat, waardoor
onze werkgeefster de volgende dag
een aantal broden niet in het zicht kon
etaleren. Maar ik gaf geen kik. Wat
Piet kon, kon ik ook. Ooit. Om een
uur of tien daalde mevrouw Pioen de
trap af om ons te verblijden met een
kop koffie, met melk, suiker en een
geribbeld vel. Gatverdámme, wat een
bocht! Ruimhartig schonk ik mijn kop
in ‘t vervolg aan Piet.
Het moet op de vrijdag voor de Kerst
van 1964 zijn geweest. Ik was inmid-
dels gewend aan het hoge werktempo
en raakte zelfs aan die knusse bakkerij
gehecht. Uit de radio klonken kerstlie-
deren. Piet was tevreden, want we la-
gen op schema, dus rond middernacht
klaar. “Hoor je ze?”, zei Piet, schichtig
om zich heen kijkend. Ik hoorde alleen
het kerstgezang en de deegmachine.
“Luister dan man, het zijn de ratten!”
En weg was de kerstsfeer. Ik draaide
de radio wat harder en hoorde Piet er
niet meer over. Tja, met de hygiëne
was het niet zo best gesteld in onze
kelder, zoals ook het volgende voorval
aantoont.
Zoutloos brood
“Joop, hebben we nou deeg voor zes
zoutloze broden apart gehouden?” Ik
meldde Piet dat ik het ook niet wist.
Het beeld van wat Piet daaropvol-
gend deed, zie ik na al die jaren nog
haarscherp voor me. Hij plukte een
stuk deeg uit de draaiende kuip en
stopte dit langzaam in zijn mond. Hij
maakte daarbij een overdreven smak-
kend geluid waarbij delen van zijn
bruine, kuis verrotte gebit zichtbaar
waren. “Nee, er zit nog geen zout
op.” Na deze snelle diagnose haalde
hij het proefstuk weer uit zijn mond
en ja hoor, hij wierp het doorkauwde
deegstuk niet in de prullenbak (zo
die er al stond), maar mikte het terug
in de kneedkuip! Getverdemme! Eet
smakelijk.
Weekgeld
Directrice Pioen bracht, als ze de
lege kopjes kwam halen, altijd twee
enveloppen mee, één met ‘t week-
geld voor Piet, de andere met mijn
vijf knaken. Emotieloos en op kille
toon deelde ze Piet bij het aanreiken
mede dat hij na de kerst niet meer
terug hoefde te komen. Piet keek haar
zwijgend recht in de ogen aan, terwijl
hij het loonzakje uiterst langzaam in
zijn broekzak liet zakken. “Ik heb je
vaak genoeg gezegd dat ik op zaterdag
geen beschadigd brood in de winkel
wil zien.”
Razendsnel trok ik mijn conclusie.
Piets ontslag was indirect mijn schuld!
Ik had vanaf het begin geen hand-
schoenen aangetrokken bij het legen
van de bloedhete broodblikken! Al
waren de blaren verdwenen, het bleef
een kwestie van enkele seconden
waarbinnen ik elk brood met beide
handen van blik naar krat moest
dirigeren.
Tante Sidonia
“Mevrouw, mevrouw!” Pioen draaide
zich naar me om. “Als Piet hier niet
meer mag werken dan..., dan stop ik
er ook mee.” “Nou, das goed.” Meer
woorden wilde tante Sidonia niet aan
mij vuil maken. Piets brede grijns zei
me dat het een goede beslissing was
geweest. In een razend tempo hervat-
ten we de werkzaamheden. Om kwart
voor twaalf stonden we buiten.
Lees verder op pagina 21
Beschadigd brood reden voor ontslag
De Oud
Dinsdag 22 december 2015 . Jaargang 11, nr 26
Deze week o.a.:
Via vakantie-
werk naar zee
Pag. 3
Douane
smokkelt zelf
Pag. 9
Naar RUCH-
Feyenoord
Pag. 13
Vervalsen
maakt niet
gelukkig
Pag. 17
De kerstman is zo verstandig handschoenen aan te doen
Oplage: 122.000 ex.
Hoornsingel 10, Rotterdam-Overschie
T 010 245 70 90 (dag en nacht)
ZORG
Ontzorgtenruimtwaargewenst
Wijzijnugraagvandienst
Zorgruim is er om te ontzorgen
en ontruimen waar gewenst.
Laatzorgruimenuhelpenmethet
leegruimenvanuwwoningofbedrijf.
•Kleineherstelwerkzaamheden
•Wittenvanmurenenplafonds
•Vloerbedekkingverwijderen
Contact
T0111850864
M0648512005
Inmijnomgevingmerkte ikdatvooralouderemensen
behoeftehebbenaanuitgebreideondersteuningenadviesbij
eenverhuizingofhet leegruimenvanwoningen.
Waarmoetenmensenzonderveel familieofvriendenmethun inboedelnaartoe
alszekleinergaanwonen?Ofwat tedoenbijeensterfgeval?
Zorgappartementenmoetennaeenoverlijdenmeestalsne
maardenabestaandenhebbenopdatmomentvaak
wel ietsandersaanhunhoofd.
T 0111 85 08 64
M 06 4851 2005
i
Zorgrui is er om te
ontzorgen en ontruimen
waar gewenst.
Laat zorgruimen u
helpen met het
leegruimen van uw
woning of bedrijf.
Wij zijn u graag van dienst
De meDewerkers van
De Oud-Rotterdammer
wensen hun lezers en adverteerders
een gezond en succesvol 2016!
1 2,3,4,5,6,7,8,9,10,11,...28
Powered by FlippingBook