De Oud Rotterdammer Week 8 - page 1

De Oud
In 1971 was ik gestopt met
mijn studie en zocht een baan
in afwachting van mijn oproep
voor de dienstplicht. Ik sol-
liciteerde in december bij het
Bergwegziekenhuis, ook wel
Gemeente Ziekenhuis Berg-
weg genoemd. Ik kwam te
werken in een van de gebou-
wen achter het hoofdgebouw:
het paviljoen ‘Gebouw D’.
Ik had nauwelijks een idee wat mij
stond te wachten. Er werkten nog maar
weinig mannen in de algemene zie-
kenhuizen. Het paviljoen was eigenlijk
een ziekenhuisje in een ziekenhuis.
Het was alsof de tijd er had stilgestaan.
Hier was nog de sfeer van het oude
hoofdgebouw voelbaar. De wat oudere
zusters hadden de tekorten tijdens de
oorlog meegemaakt en in hoge afgeslo-
ten kasten had men enorme voorraden
toiletpapier, limonadesiroop enzovoort
opgeslagen. Het paviljoen had vier
grote zalen; de vrouwen op de begane
grond en de mannen op de eerste
verdieping. De oudere verpleegkun-
digen hadden prachtige verhalen over
‘vroeger’, over een levensgevaarlijk
gewonde Duitse officier die geopereerd
moest worden.
Mannenzaal
Ik kwam te werken op een mannenzaal
met veertien bedden, want als man bij
de vrouwen werken was in die tijd uit-
gesloten. Er was op het paviljoen nog
een scherpe scheiding van de seksen.
Op de dag werkte je met zijn vieren, ‘s
avonds met twee en ‘s nachts alleen.
Het was wel overzichtelijk: zeven bed-
den aan de ene en zeven ertegenover,
en bijna iedereen had bedrust. Maar je
moest wel hard werken, want iedereen
moest ook in bed worden verzorgd. De
patiënten kwamen overwegend uit Rot-
terdam Noord en Crooswijk. Dat was
wennen, mensen met het hart op de
tong, maar geen kapsones. Ze vroegen
niet of ze weer in bed mochten, maar
zeiden: “Ik gaat me nest weer in”.
Onderbeurtje
De bedlegerigen kregen ‘s middags
ook een onderbeurtje, met de kleinste
waskom werd het gedeelte van een
handbreedte onder de navel tot een
handbreedte boven de knieën gewas-
sen. Er was één warmwaterkraan in de
spoelkeuken buiten de zaal en omdat
we snel moesten werken, vulden we
meestal veertien waskommen, zetten
die op een brancard en reden deze
langs de bedden en van de brancard op
het nachtkastje. Daarna gingen de vuile
kommen weer op de brancard terug
naar de spoelkeuken.
Kunstgebitten
In de avond, voor het slapengaan,
moest je alle kunstgebitten poetsen. Ja,
in die tijd hadden de meeste mensen
een kunstgebit. Om halftien deelde
je bakjes uit en patiënten deden hun
gebit in het bakje en vervolgens liep je
naar de spoelkeuken om ze te poetsen
en zette het bakje met gebit in water,
terug op het nachtkastje.
Dat op en neer lopen naar die spoel-
keuken was ontzettend tijdrovend; ik
dacht, dat moet sneller kunnen. Ik zette
de brancard midden op zaal en haalde
in een keer de gebitten op, bakje 1 tot
en met 7 aan de ene kant van de bran-
card en de andere zeven daartegenover.
Het geheel reed ik naar de spoelkeuken
om de gebitten weer spic en span te
poetsen. Brancard de spoelkeuken
uitrijden en bakjes weer met de klok
mee op de kastjes zetten. Ik was erg te-
vreden met mijn idee. Sommige deden
hun gebit weer in. En oh, was het nou
maar de eerste patiënt geweest die zijn
gebit in deed. Ik had net geroepen dat
het licht zou uitgaan, toen ik iemand
hoorde roepen: “Ik krijg mijn eethoek
niet in me bakkes …”
Ik voelde mij helemaal warm worden
en het zweet brak mij uit. Ik voelde
direct nattigheid. Brancard fout naar
binnen gereden.
Rood hoofd
Ik schaamde mij en riep dat ik het zo
erg vond, en wat was ik bang voor de
gevolgen. Ik zou ook het licht nooit
op tijd kunnen uitdoen en dat was
voor het avondhoofd gelijk aan een
doodzonde. De kerels namen het spor-
tief op, ik had een rood hoofd en dat
vonden ze wel even leuk: “Dat hebbie
met zeiken en scheite”, kom op aan het
werk en “geen Haarlemmer dijkies”.
Dat was het fijne van de Rotterdam-
mers; ik werd nog een tijdje lacherig
door hen geplaagd, maar ik denk dat
ook mijn jonge leeftijd meespeelde.
Geen mens die klaagde bij mijn
hoofdzuster.
Adri Wander
Oldenhagen 36, Rotterdam
Meer lezen over de geschiedenis van het
Bergwegziekenhuis? De rubriek ‘Ken je
dit nog’ in deze krant op pagina 5 is ge-
heel gewijd aan herinneringen van lezers
aan het inmiddels gesloopte gebouw en
wat zich daar afspeelde.
‘Ik krijg mijn eethoek niet in me bakkes’
Dinsdag 21 februari 2017 . Jaargang 13, nr. 4
Deze week o.a.:
Bergweg-
ziekenhuis
Pag. 5
Maastunnel in
oorlogstijd
Pag. 9
Wachten op
Willem
Pag. 15
Hans van der
Hoek
Pag. 17
Bergwegziekenhuis
Oplage: 122.000 ex.
Kunstgebitten schoonmaken behoorde tot het dagelijks werk
MEDIMECC
Jan Hudigstraat 72
3065 SN Rotterdam
Telefoon 010-4472806
medimecc.simplesite.com
RIJBEWIJSKEURING
VOOR SENIOREN 75+
€ 35
BEGRAFENIS EN CREMATIEVERZORGING
P.A. VAN DER WAAL en ZN.
uitvaartverzekering - Depositofonds
Begrafenis of crematie vanaf
2.900,-
Dorpsweg 152c,
3083 LK Rotterdam
Tel: (010) 480 34 71 (dag en nacht)
Heerlijk temidden van bossen en vennen in “De parel van brabant” Oisterwijk!
• 2 pers op een kamer geldt een kor�ng van € 30,- p.p.
• Opstapplaatsen: Zuidplein, Alexander, Hoogvliet, Vlaardingen
• Vraag naar onze folder!
VOLLEDIG VERZORGDE VAKANTIE WEKEN
VOOR SENIOREN
INCLUSIEF VERVOER PER LUXE TOURINGCAR
Tel: 013 5282555 / 06 53756941 -
-
• Halen/brengen 4 middagtochtjes
€ 635
; p.p volpension
1 2,3,4,5,6,7,8,9,10,11,...24
Powered by FlippingBook