Het m.s. ‘Wim’ was al een oud
schip toen ik in 1958 er als
stuurman op aanmonsterde.
Ze was gebouwd in 1933,
hetzelfde jaar waarin ik zelf
ook het levenslicht zag. Ze
was erg verwaarloosd. In de
Tweede Wereldoorlog was ze
door de Duitsers gevorderd
en had ze dienst gedaan in de
fjorden van Noorwegen. Daar
was haar aftakeling al begon-
nen. Inmiddels was ze een
echte roestbak geworden.
De Rotterdamse rederij Vermaas
Scheepvaartbedrijf, destijds zetelend
aan de Schiedamse Vest 91-93, had
mij verzocht mijn uiterste best te
doen het schip weer wat toonbaar
te maken. Het schip moest verkocht
worden en ze moest er dus weer een
beetje aantrekkelijker uitzien. Was de
rederij zuinig met andere aanvragen,
voor verf leek er geld genoeg te zijn.
Omdat het dek bedekt was met een
flinke roestlaag had de rederij mij
een elektrische roestbikhamer laten
bezorgen. Het was een elektromotor
met een flexibele as van circa drie me-
ter lang, waar aan het eind een biktol
zat. In die biktol zaten weer drie asjes
waarin ieder drie lamellen konden
draaien. Die druppelvormige lamellen
waren ongeveer zeven centimeter lang
en zes millimeter dik. Ze waren aan
slijtage onderhevig en konden worden
verwisseld. De punten van die lamel-
len waren van gehard staal.
Taalbarrière
Dagelijks was één van de matrozen
bezig het roest van het dek te bikken.
Het ging goed met die biktol. Maar na
verloop van tijd begonnen de lamellen
op te raken. We hadden wel een voor-
raadje meegekregen, maar waar afgaat
en niet bij komt raakt op. En zo kwam
na verloop van tijd het ogenblik dat de
laatste lamellen waren verbruikt. Dat
was jammer, want het ging zo goed
met die biktol en het dek begon er al
aardig uit te zien.
Een paar weken nadat we de bikhamer
hadden moeten opbergen door gebrek
aan onderdelen, kwamen we in Nantes
in Frankrijk. Er was geen lading en we
moesten wachten aan een kleine werf
bij een machinefabriek. Dat bracht de
kapitein op het idee bij dat fabriekje
wat lamellen te laten maken. Ik kreeg
de opdracht met een tekeningetje
naar de wal te gaan en te informeren
naar de mogelijkheid die lamellen
daar te laten maken. Met de opdracht
en de tekening ging ik de wal op. In
de fabriekshal schoot ik één van de
mannen aan die ik zag. Nu had ik in
mijn mulotijd wel een paar woorden
Frans geleerd, maar die waren allang
uit mijn herinnering vervaagd. Het
probleem in het Engels uitleggen was
helemaal onmogelijk; met Engels kon
men destijds in Frankrijk zelden uit de
voeten. Het was toen maar bij weinig
Fransen bekend dat er nog andere
talen bestaan dan Frans. En bij het
uitleggen van zo´n technisch probleem
krijgt men dan uiteraard te maken met
een onoverbrugbare taalbarrière. In
mijn beste Frans probeerde ik de man
uit te leggen over de vorm van de la-
mel en vooral over het feit dat de punt
van gehard staal moest zijn, maar hoe
ik het probeerde, het lukte mij niet.
Louis de Funès
Inmiddels waren er enkele collega´s
van de man bij gekomen. Het teke-
ningetje van de kapitein werd mij
uit de handen getrokken en ging van
hand tot hand. Aan de handen van de
mannen kon men zien dat ze in de
metaalindustrie werkten, zodat het
tekeningetje binnen de kortste tijd
dezelfde uitstraling had als de overalls
van de mannen, smerig dus. En terwijl
het papiertje van hand tot hand ging,
werd de discussie in het Frans gevoerd
zoals alleen Fransen dat kunnen doen,
met grote gebaren en kreten. Het leek
wel of ze ruzie hadden en elkaar in de
haren zouden vliegen. Ik moest even
denken aan de Franse filmster Louis
de Funès. Onderwijl kon ik ‘genieten’
van een penetrante knoflookgeur die
het groepje verspreidde.
Chef
Tenslotte kwam er een man bij die,
zo begreep ik, vroeg wat er aan de
hand was. Hij was een grote man met
zwart haar, een grote zwarte snor van
het formaat straatbezem. Hij overtrof
de mannen in het verspreiden van
de knoflookgeur. Echt het prototype
Fransman. Hoewel de man evenals de
rest van het groepje gekleed was in
een blauw werkpak, begreep ik uit de
onderdanige houding die de mannen
plotseling aannamen dat hij een chef
of misschien de directeur moest zijn.
Je weet het maar nooit in Frankrijk.
Hij had nu de tekening uit de handen
getrokken van de man die het op dat
ogenblik in handen had en bekeek
het met de blik van een echte chef.
Hij stelde de mannen een paar vragen
en die werden beantwoord onder
het aanwijzen met een vuile vinger
op het papiertje, terwijl ik geduldig
afwachtte. Ondertussen probeerde ik
het Franse gesprek te volgen.
Rotterdammer
Op een gegeven ogenblik vroeg hij de
mannen, zover ging mijn kennis van
de Franse taal wel, wie ik was en waar
ik vandaan kwam. “Du bateau Hol-
landais, lá-bas?” (van het Hollandse
schip, daarginds), was het antwoord
van een van de mannen, terwijl meer-
dere vingers richting de Wim wezen.
De taalbarrière was plotseling com-
pleet gesloopt toen de man mij aan-
keek en in vloeiend Nederlands met
een Rotterdams accent zei: “Verrek
kerel, ben je een Hollander. Zeg dat
dan meteen!” De man bleek getrouwd
te zijn met een Française en had al ge-
ruime tijd het land van zijn echtgenote
tot zijn nieuwe vaderland gekozen.
Hij vond het wel leuk weer eens een
gesprek in zijn moedertaal te kunnen
voeren. Die middag kwam hij na
werktijd dan nog een poosje aan boord
van de Wim en hadden we een leuke
babbel in gezelschap van de kapitein,
de machinist en mijn persoon in de sa-
lon van de ouwe. Natuurlijk onder het
genot van een echte Hollandse borrel.
Persoonlijk zorgde hij ervoor dat de
lamellen twee dagen later klaar waren.
De rekening werd met een paar flessen
Nederlandse jenever vereffend.
Jaap Kunz
‘Verrek kerel, ben je een Hollander!’
De Oud
Dinsdag 6 maart 2018 . Jaargang 14, nr. 5
Deze week o.a.:
Rotterdams
Studenten-
corps
Pag. 5
Chr. Huygens-
school
Pag. 9
Hofpleintrein
Pag. 24
Gezondheids-
special
Pag. 17
ms Wim in 1940
Oplage: 122.000 ex.
Mastenbroek
Uitvaartverzorging
Met 28 jaar ervaring uw vertrouwen waard
Voor een persoonlijke en betaalbare uitvaart in de regio Rotterdam
Dag en nacht bereikbaar
0180 723204
Voor alle informatie kijk op
:
VOLLEDIG VERZORGDE VAKANTIEWEKEN VOOR SENIOREN
Incl. halen en brengen vanaf Rotterdam
Tel: 013 528 2555 | GSM: 06 300 21 776 |
|
HEERLIJK TEMIDDEN VAN BOSSEN EN VENNEN IN OISTERWIJK!
HUISELIJKE SFEER - UITMUNTENDE KEUKEN - KAMERS MET EIGEN TERRAS
DAG- EN AVOND PROGRAMMA MET 4 HALVE DAGTOCHTEN.
NOG BESCHIKBAAR: 25 MEI TOT 1 JUNI
1-8 JUNI, 29 JUNI TOT 6 JULI, 13-20 JULI
20-27 JULI, 27 JULI TOT 3 AUG
Komt u met eigen vervoer? Dan zijn er meer data beschikbaar.
