De Oud Rotterdammer Week 14 - page 1

De Oud
Wat viel er blijkbaar veel
te zien in de straat waar ik
woonde in het Oude Noorden.
Ik maar denken dat mijn oma
altijd controleerde of haar
grijze statige knot nog goed
op haar hoofd zat. Totdat ik
zelf op grootmoeders stoel
achter het raam in de kamer,
die eigenlijk voor de zondag
bestemd was, mocht zitten en
ook ik een blik kon werpen in
de spiegel. Ik zag de straat in
plaats van mezelf.
Later kreeg ik uitleg over het spionne-
tje en werd het me duidelijk. Elke dag
als ik uit school kwam kroop ik min
of meer langs oma’s huis. Ik bukte en
keek vooral niet naar de eerste verdie-
ping waar ze woonde. “Tik, Tik, Tik”.
Oma controleerde blijkbaar via haar
ring het raam. Allemachtig ik kwam er
niet meer onderuit. Ik moest wel kij-
ken! Oma wenkte of ik even bij haar
wilde komen. Met een zure glimlach
klom ik de lange smalle trap op waar
oma mij met open armen op de over-
loop stond op te wachten. Ik wist dan
hoe laat het was: Tijd om omgedoopt
te worden tot boodschappenmeisje.
Wat had ik daar een bloedhekel aan!
De spiegel aan het raam had z’n werk
gedaan! Spion eerste rang!
Het boodschappenbriefje hing half
uit haar schort. Of ik Jan Hagel wilde
halen. Ten eerste kende ik die man
niet, ten tweede wist ik niet waar hij
woonde en ten derde wat moest ik met
hem. En wat moest oma met hem?
Was het tijd voor een nieuwe opa?
Omdat ik nog met mijn vriendinnetje
wilde rolschaatsen op het Pijnacker-
plein, rende ik zo snel mogelijk naar
de bakker. En daar lag ik, halver-
wege de straat. Maillot kapot, knie
geschaafd en haren recht overeind
van ellende. Gestruikeld over een
stuk kauwgum. Een groot stuk roze
Bazooka! Ik had al geen zin in die
stomme opdracht, nu helemaal niet
meer! Hoe moest ik thuis verkopen
dat mijn nieuwe maillot aan gort was?
Enfin, voor latere zorg. Eerst maar es
die Jan aan de haak slaan.
Boodschappenbriefje
In de Benthuizerstraat was de bakker.
Snel glipte ik naar binnen en wachtte
netjes op mijn beurt. “Zeg het maar
jongedame.” Een vriendelijke dame
stak haar neus over de toonbank. “Wat
mag het zijn?” Ik wilde op het briefje
kijken. Ach jee, waar had ik die?”
Toen ik zei dat ik mijn boodschappen-
briefje van oma was verloren, vroeg
de verkoopster of ik me kon herin-
neren wat er op stond. “Ik ben op zoek
naar een meneer die hier zou moeten
werken. Jan Hagel is zijn naam, zei
oma.” “Die werkt hier niet meer”,
lachte de verkoopster. “Hier ligt hij in
stukjes met kleine suikergoedjes op
zijn rug. Hoeveel wil je hebben?”
Met het schaamrood op mijn kaken
probeerde ik me te herinneren hoeveel
koekjes ik altijd moest halen voor
oma. “Een kilo”, zei ik. “Weet je dat
heel zeker, het lijkt me nogal veel?”
“Ja”. Het koekblik zat op zondag
namelijk altijd tot de rand toe vol.
Met een megazak lekkers liep ik de
bakkerszaak uit. Wel vreemd: ik kreeg
bijna geen wisselgeld terug. Prijs ver-
hoogd, schoot door me heen. Omdat
ik trek had gekregen, trakteerde ik
mezelf op een innerlijke omhelzing
met Jan. Hij was om op te vreten en
smaakte naar meer! Had ik eerst veel
haast, nu wandelde ik rustig richting
mijn oma, ondertussen spelend met
de suikertjes op de rug van Jan, die
uiteindelijk in mijn mond terecht
kwamen. Er zaten genoeg koekjes in
de zak. Een paar minder zou oma niet
merken. Zelfs de duiven op het Pijnac-
kerplein pikten een graantje mee. Ik
hield van dieren!
Eenmaal in onze straat zag ik in de
verte het gezicht van oma, die zat te
turen in de spiegel. Ze keek niet blij
en tikte op haar horloge. Ik zwaaide
vrolijk en wees naar de zak. “De
boodschapjes. Ik heb ze!” liet ik haar
weten in gebarentaal. Oma vroeg
waarom ik zolang was weggeble-
ven. “Het hagelde en alles kwam op
de rug van Jan terecht. Ik heb hem
geholpen”, maakte ik ervan, alsof ze
in sprookjes geloofde. Wat hoopte
ik dat de koekjestrommel tot de rand
gevuld zou zijn toen ik zag dat de zak
aardig leeg was. “Sim sala bim!” Hoe
vaak ik dit ook zei, de bodem van de
trommel bleef summier bedekt. Dat
ik niets lekkers kreeg van oma voor
bewezen diensten begreep ik wel.
Snel kuste ik oma en rende de lange
trap af. Op naar de schoenmaker. Die
keek ik lief aan en smeekte het gat te
dichten in mijn maillot. Dat deed hij
vaker voor me. Met de kruimels rond
mijn mond en een stiksel op mijn knie
liep ik naar huis, achteromkijkend
naar al die spiegels. Spionnetjes met
ieder een eigen verhaal!
Anita van Bruggen-Knape
‘Jan Hagel? Die werkt hier niet meer’
Dinsdag 3 april 2018 . Jaargang 14, nr. 7
Deze week o.a.:
Farce Majeure
Pag. 5
Probleem met
asverstrooiing
Pag. 9
Nesserdijk
Pag. 17
Brood-
bezorger in de
haven
Pag. 19
De Benthuizerstraat
Oplage: 122.000 ex.
Jan Hagel
Dag en Nacht bereikbaar 010-3070937
plechtigheid en condoleance,
condoleance boek, bloemen,
koelingskosten, kosten crematie,
aangifte overlijden.
- Incl: Begeleiding en verzorging uitvaart.
- Laatste verzorging, vervoerskosten,
uitvaartkist, 50 kaarten, 50 consumpties,
- Uitvaart compleet € 3695,-
Uitvaart basis € 2750,-
Budget uitvaart
v.a € 1495,-
Zie pagina 18
Cruise advies
van kenners
1 2,3,4,5,6,7,8,9,10,11,...24
Powered by FlippingBook