De moeders stonden allen braaf buiten
op ons te wachten totdat wij naar
buiten kwamen. Meestal hadden wij
een tekening of pas gemaakt voor-
werp in ons hand. Het was vaak een
zogenaamd vlechtwerkje van papier
waar wij uren over hadden gedaan.
Ik vond daar maar niks aan en dat liet
ik ook graag merken. Gevolg was dat
mijn moeder mij ook vaak thuis liet
blijven. Kleuteronderwijs (Fröbelon-
derwijs) was in 1945 blijkbaar nog
niet verplicht.
Truusje
In 1945 had zij wel wat anders aan
haar hoofd. En toch probeerde zij, net
als andere moeders, mij te helpen op
de weg waar elk kind recht op heeft.
Veel weet had ik daar toen niet van.
Alleen Truusje uit de nabijgelegen
Boerhavelaan had mijn aandacht. Wat
door onze beide moeders extra werd
aangewakkerd. Een jaar later mocht ik
Truusje Ligteringen weer ontmoeten
en wel in de eerste klas van de Open-
bare school bij juffrouw Alie Feenstra.
Maar die zette ons snel uit elkaar.
Ik mocht voorin zitten en Truusje
helemaal achterin, tegen de muur. En
vooral met de armen over elkaar! Ik
bleef in de eerste klas een jaartje extra
zitten en Truusje ging over naar de
tweede klas van juffrouw Bakels. Dit
moet zeker toen invloed op mij hebben
gehad en mogelijk ook op mijn latere
leven. Wie weet?
Fröbelschool
Ondanks dat ik maar een korte tijd
op de kleuterschool was en zeker
zeven jaar heb doorgebracht op de
Openbare school om vervolgens door
te gaan naar de VGLO-school op het
Janskerkhof, kan ik mij nog goed het
een en ander herinneren ter plekke
bij de kleuterschool of fröbelschool.
Al werd deze laatste benaming bij
ons thuis nooit gebruikt. Alleen de
namen maar ook de gezichten van de
kleuteronderwijzeressen kan ik mij,
vreemd genoeg, niet meer herinne-
ren. Dat vind ik erg vreemd, want de
kleur van de verf, de schilderijtjes, de
banken, de stoepen, de zandbak, en
verder speelmeubilair zou ik zo weer
kunnen uittekenen. Vraag dus niet hoe
toen mijn juf heette. En hoe zij eruit
zag? Ik zou het echt niet weten. Kwam
dat door mijn eigen moeder waar
hoofdzakelijk toen op die leeftijd alles
omging? Of toch door Truusje waar
ik het meest naar keek? Wie het weet
mag het zeggen!
Foto’s
Zo werd mij laatst een groot aantal fo-
to’s gemaild door het Utrechts archief
van diverse leerkrachten en kleuters
uit 1935(?) van de Fröbelschool aan
het Ondiep met de vraag “herkent u
misschien de leerkrachten? Of mis-
schien wel de leerlingen.” Neen, de
moestuin, de zandbak, zandbergen,
zo ook de schutting (wat was daar
achter?) en het speelmeubilair, dat kan
ik mij goed herinneren. Daar had ik
toen mee te maken.
Hopelijk heeft u destijds meer naar de
leerkrachten gekeken en weet u onder
welke naam zij door het leven gingen?
Ik verneem het graag van u!
Frans Landzaat
030-6011207
Teveel op Truusje zitten letten?
Ik ben ooit begonnen als kleuter op de Ondiepschool, oorspron-
kelijk de Gebroeders Grimm-school genoemd, en in het begin
werd ik daar natuurlijk trouw door mijn moeder gebracht en
gehaald. Zover ik weet.
De Oud-Utrechter - Dé gratis krant voor de echte Utrechter
Dinsdag 21 februari 2017
pagina 11
De kleuteronderwijzeressen van de Ondiepschool
De geschiedenis van de Ambulance-
dienst van de GG en GD Utrecht was
nooit eerder chronologisch vastgelegd.
Het boek van Van Kooten en Bekius
geeft een overzicht van honderd jaar
geschiedenis, zo compleet mogelijk
en waarheidsgetrouw beschreven. In
vijf hoofdstukken, beginnend in de
negentiende eeuw en eindigend bij het
heden, is die geschiedenis op schrift
gesteld.
Rotzooi
De ontstaansgeschiedenis van het
boek zelf begint al in 1979. Toen werd
Gerard van Kooten als liefhebber van
geschiedenis benaderd door de archi-
varis van de GG en GD Utrecht. Die
vroeg of hij interesse had in oude spul-
len van de ambulancedienst ‘omdat
die materialen op termijn vernietigd
zouden worden’. Hij mocht materiaal
uitzoeken en zo kwam hij in bezit van
documenten, foto’s en negatieven van
foto’s. Later kwamen daar ook nog
enige spullen bij, zoals
een oude fietsbrancard
en een zitbrancard.
“Oude rotzooi die in
de oorlog nog was
gebruikt”, zei de archi-
varis erbij. Die spullen
moesten weg, omdat de
huur was opgezegd van
de kelder waar ze waren
opgeslagen.
In 1989 kreeg Van
Kooten financiële steun
voor restauratie van de
spullen en herstel van
het fotoarchief. In 2012 vroeg hij oud-
collega Martin Bekius te helpen bij
het onderzoeken van de gegevens. Sa-
men maakten ze er een boek van. Ze
ontvingen daarvoor ook nog eens van
tientallen andere personen informatie,
stukken, foto’s en adviezen.
Veranderingen
In hun boek schetsen Van Kooten en
Bekius
allerlei boeiende veranderingen die
oudere Utrechters allemaal hebben
zien gebeuren. Andere brancards, an-
dere nieuwe hulpmiddelen en andere
hulpvoertuigen bijvoorbeeld. Maar
ze blikken ook terug op ingrijpende
gebeurtenissen als treinongelukken,
zoals de treinramp bij Harmelen
(1962), een ontploffing in een munitie-
schip (1967) en ernstige opgevallen op
de rijkswegen rond Utrecht.
De twee gaan ook verder terug in de
tijd. Ze schetsen de gang van zaken
toen er nog nauwelijks auto’s waren,
kijken terug naar de bombardementen
in de Tweede Wereldoorlog en de
gevolgen voor slachtoffers in Utrecht
en vonden oud fotomateriaal van hos-
pitalen uit een grijs verleden van begin
vorige eeuw.
Geen eindstation
Voor de onderzoekers, die allebei meer
dan 25 jaar bij de ambulancedienst
werkten, is dit boek overigens geen
eindstation. Ze kondigen achterin hun
boek aan door te gaan met hun onder-
zoekingen en zich nu te gaan richten
op de provincie Utrecht. Oud-mede-
werkers van doorgaans particuliere
ambulancediensten uit de regio heb-
ben daarvoor al het nodige materiaal
aangeleverd, maar er is nog meer
welkom. Dan kan worden toegestuurd
naar:
.
Utrechts ongevallen- en ziekenvervoer
Twee oud-ambulanceverpleegkundigen van de Gemeen-
telijke Ambulancedienst Utrecht, Gerard van Kooten
en Martin Bekius, hebben een bijzonder staaltje werk
geleverd. Ze brachten de geschiedenis van het onge-
vallen- en ziekenvervoer in en rond de stad Utrecht in
kaart. Dat leidde tot een prachtig boek, getiteld ‘Van
Zakkendrager naar Ambulancehulpverlener’. Een rijk
geïllustreerd naslagwerk over alles dat met hulp aan
zieken en slachtoffers te maken heeft.
JA, ik bestel het boek
UTRECHTS ONGEVALLEN- EN ZIEKTEVERVOER
(14,95 euro, excl. 3,75 euro verzendkosten)
Naam:
Adres:
Postcode/woonplaats:
Telefoonnummer:
Emailadres;
Stuur deze bon naar De Oud-Utrechter,
Postbus 615, 3500 AP Utrecht.
Kleuterklas met Frans Landzaat
