Nº 349 ‘Nesselandse Leontien’ mocht metrostation Nesselande openen

Ruud Kuipers:

“Dit is de opening van het nieuwe Metrostation Nesselande op 29 augustus 2005 en is verricht door Leontien van Moorsel en niet zoals gebruikelijk met het doorknippen van een lintje, maar door een speciale rit op een platte werkwagen met daarop een fietsende Leontien die het motorrijtuig het viaduct opreed. Leontien heeft alles gewonnen wat er maar te winnen viel. Ze is na haar wielercarrière door de (KNWU) Koninklijke Nederlandse Wielren Unie verkozen tot de beste Nederlandse wielrenster ooit. Tot voor enkele jaren geleden kwam ik ze regelmatig tegen als ze met haar clubje aan het fietsen was, maar dat was echt voor de gezelligheid want dat kon je wel zien en horen want ze hadden het drukker met praten dan met fietsen. Er was in ieder geval geen wedstrijddruk meer.”

Rina Vonk-Wolf:

“Ken je dit nog? Jazeker, niet dan, station Blaak met Leontien van Moorsel en Michael Zijlaard. Zijn moeder Ans is een buurmeisje van mij uit de Borselaarstraat, Michael lijkt precies op zijn oom Joop Michels.”

Arie van der Spek:

“De Ken je dit nog-foto is van Leontien Zijlaard-van Moorsel, die het nieuwe metrostation Rotterdam Nesselande mocht openen in augustus 2005, nu 20 jaar geleden. Als echte wielerfan heb ik heel veel bewondering voor Leontien. Maar misschien nog wel meer voor hoe zij haar persoonlijke eetstoornis heeft weten om te buigen tot iets positiefs: het Leontienhuis in Zevenhuizen, waar mensen met een eetstoornis worden geholpen. Er zijn voor andere mensen: pas dat geeft het leven echt zin.”

Jan Smal:

“Dit is de opening van het metrostation Nesselande, door Leontien van Moorsel. Die woonde eerst in Brabant, later in Nieuwerkerk aan den IJssel bij de familie Zijlaard en later met Michael Zijlaard in… Nesselande. Ze verhuisden op den duur naar Nieuwerkerk, waar ze aan de Ringvaartlaan woonden. En daarna weer naar Nesselande. Ze heeft dus wel een band met Nesselande. Daar startte immers ook de Leontien Ladies Ride jarenlang op de boulevard. Een mooi initiatief waarmee ze duizenden vrouwen in beweging bracht.

Over het metrostation zelf is ook nog wel iets te vertellen. Het is een kopstation: de metrolijn eindigt er. Ooit schoot er een treinstel een stuk door en kwam boven een vijver te hangen. Het leverde fraaie foto’s in de kranten op!”