De Oud-Rotterdammer - De krant voor de 50-plusser
Dinsdag 20 september 2011
pagina 15
Over de geschiedenis van het bedrijf
van vóór de Tweede Wereldoorlog
weet ik niet zoveel. Het weinige dat
ik mij uit verhalen van mijn ouders
herinner is, dat de oprichter van het
bedrijf, de heer P.J. Kusse, een winkel
in huishoudelijke artikelen in Goes
had en het bedrijf in de twintiger jaren
van de vorige eeuw uitbreidde met een
Groothandel in Rotterdam en de vesti-
ging in Goes aanhield als filiaal.
In de Scheveningsestraat in het
centrum van Rotterdam bevond zich
destijds een bedrijfspand/garage van
de firma Kusse met daarboven een
woning, waarin mijn ouders met hun
(toen) drie dochters woonden.
Vanwege het op handen zijnde
bombardement werden zij gesom-
meerd het huis te verlaten en zo snel
mogelijk naar het Kralingse Bos te
vluchten. Vanaf dat moment waren zij
dakloos en getraumatiseerd. Maar dat
is een heel ander verhaal.
Trapauto
Mijn persoonlijke allereerste herin-
nering aan het bedrijf (ik ben geboren
in 1942) dateert uit 1946. Ik was toen
vier jaar en mocht op een dag met
mijn vader mee naar ‘de zaak’ in de
Schoterbosstraat. In de showroom
stond een trapauto en daar mocht ik
in rondrijden. Het jaar daarop mocht
ik weer eens mee en verheugde me
op een rondje trapauto-en. Groot
was mijn teleurstelling, want ik was
gegroeid en paste er niet meer in!
In die showroom bevond zich de balie,
waar klanten (voornamelijk fietshan-
delaren) kwamen voor het kopen van
onderdelen en reparaties. Een paar
namen van baliemedewerkers zijn: de
heer Straver, Roel, Piet (uit Zevenhui-
zen) en Henk Louter.
Behalve fietsen en fietsonderdelen
werden er wasmachines, wringers,
stofzuigers, (kunst-)schaatsen en later
zelfs Victoria-bromfietsen verkocht.
Achter de balie bevond zich het
magazijn, waar Jan Kluin de scepter
zwaaide. Boven op de zolder was de
rijwielwerkplaats. Hier werden de
fietsen stuk voor stuk, onderdeel voor
onderdeel, handmatig in elkaar gezet.
De naam van de chef ben ik vergeten,
maar hij staat wel op onderstaande
foto (uiterst rechts).
Chauffeur
Mijn vader werkte als chauffeur bij de
firma Kusse, waarschijnlijk al sinds de
vestiging van het bedrijf in Rotterdam.
Hij bezorgde de bestellingen bij de
klanten, die contant werden afgere-
kend. Als hij ‘s avonds thuiskwam had
hij steevast een dikke portemonnee bij
zich. Ik mocht, toen ik eenmaal kon
tellen, het papiergeld sorteren (met de
kop naar boven) en de munten naar
waarde rangschikken, waarna het
totaalbedrag op een papiertje werd
geschreven. Vader leverde het geld de
volgende dag in bij de boekhouder,
de heer Dalmeijer. Assistente van de
heer Dalmeijer (in de 50-er jaren) was
Narda. Aan hetzelfde blok zat Peter
Kusse.
In deze kantoorruimte, maar aan een
eigen ‘eiland’ zat de heer Vermeulen,
chef van de administratie samen met
zijn assistenten Greet en Aad.
Zelf heb ik in die periode enige tijd
als jongste bediende/telefoniste op
dit kantoor gewerkt. Mijn taak was
het bedienen van de drielijns (jaja !)
telefooncentrale en het alfabetisch
sorteren en opbergen van de inkomen-
de en uitgaande post. Voorwaar een
gedegen kantooropleiding! Naast mij
zat directiesecretaresse Ada Voogd,
waar ik nog een tijdje bevriend mee
ben geweest.
Buideltasje
Het geld dat via de toonbank en de
dikke portemonnee van mijn vader bij
de boekhouder binnenkwam, moest
ik in de loop van de ochtend gaan
afgeven bij Slavenburgs Bank aan de
Coolsingel. Het geld werd samen met
een stortingsformuliertje in een grote
enveloppe gestopt, en zo liep ik met de
enveloppe in mijn hand naar de bank.
Dat kon in die tijd nog zonder risico.
Later kreeg ik van mijnheer Dalmeijer
een Marokkaans buideltasje, waar het
geld in vervoerd kon worden.
Via de kantoorruimte kwam je in het
kantoor van de toenmalige directeur,
de heer Jacques van Belle. Van hem
heb ik eens op mijn kop gekregen,
omdat een klant die naar mijn zin te
vaak opbelde, bij hem had geklaagd
omdat ik hem “ouwehoer” had
genoemd terwijl de telefoonlijn nog
open stond !
Voor de buitendienst waren er drie
vertegenwoordigers: de heren Meins-
ma, Moerman en H(enk) Hordijk.
In de Almondestraat, aan de achterkant
van het pand in de Schoterbosstraat,
bevond zich de garage van het bedrijf.
Daar onderhield ome Frans van Opij-
nen het wagenpark. Hij en mijn vader
zijn jarenlang bevriend geweest.
Familiebedrijf
Mijn vader heeft de nieuwbouw niet
meer meegemaakt. Hij overleed in
1956 op 54-jarige leeftijd. Op de dag
van zijn begrafenis was het bedrijf
gesloten en zowel de directie als het
voltallige personeel waren op de
begraafplaats aanwezig.
Onze familie heeft goede herin-
neringen aan de Fa. Kusse. Het was
een familiebedrijf dat als een goede
ouder zorgde voor zijn personeel. Zo
kregen alle personeelsleden na het
uitbreken van de oorlog een enveloppe
met daarin geld en etensbonnen, voor
het geval er iets onvoorziens met het
bedrijf zou gebeuren, waardoor de
werknemers zonder inkomen zouden
komen te zitten.
Het bedrijf is thans gevestigd in
Berkel-Rodenrijs en is eigendom van
de heer Peter van Wijk (www.peter-
vanwijk.nl/historie), hij is getrouwd
met een (achter-?) kleindochter van de
oprichter.
Hopelijk komen er meer reacties en
aanvullingen op mijn herinneringen,
want het bedrijf en de directieleden
zijn het waard herinnerd te worden.
Toos Janssen-Diepraam
mrs.j-d@live.nl
In de DOR van 9 augustus vraagt Wilco Koldenhof zich in Oproepjes
af wat de afkorting PJK betekent. Welnu, dit zijn de initialen van
Pieter Jan Kusse, de naam van de oprichter van de (inderdaad) Rij-
wielgroothandel P.J.Kusse & Zn. Deze firma was ooit gevestigd in
het centrum van Rotterdam en moest vanwege het bombardement
verhuizen naar een noodgebouw aan de Schoterbosstraat, waar
het bedrijf tot aan de nieuwbouw in 1960 (?) in de Zomerhofstraat
was gehuisvest.
Pieter Jan Kusse was de naam
- v.l.n.r.: Piet Diepraam (mijn vader), helemaal rechts is de chef-werkplaats, zittend is Jan Kluin, de chef magazijn.
De namen van de twee heren in het midden weet ik helaas niet meer. -