Basic HTML Version
De Oud-Rotterdammer - De krant voor de 50-plusser
Dinsdag 1 mei 2012
pagina 25
Column Cox
Is er geen andere columnist te vinden
in plaats van de heer Cox? Ik ben lang
geen 50-plusser en kom uit geen van de
steden waar deze krant verschijnt, maar
lees ze graag om het simpele feit dat ik
het leuk vind oude foto’s te bekijken en
de daarbij behorende verhalen te lezen.
De column van Gerard Cox vind ik uw
krantje enorm verpesten, gezeur en ge-
zanik, het liefst over Mokum of Ajax of
de in zijn ogen daarbij horende tv (vol-
gens mij ging hij zelf ook in DWDD zit-
ten en werd hij in Carré in het zonnetje
gezet!). Hij maakt zich drukker om Ajax
dan om ‘zijn’ Feyenoord. Dat onterechte
minderwaardigheidscomplex is storend
en kinderachtig! Met zijn misser over de
bombardementen als dieptepunt! Ik heb
het onderhand wel gelezen!
Ik lees liever over zijn (of die van een
ander) leuke belevenissen van vroeger
in het mooie Rotterdam, zoals Harry
Slinger vertelt over zijn leuke belevenis-
sen van vroeger in het mooie Amster-
dam! Verder lees ik als ‘jongere’ trouw
en met veel plezier uw krant!
Wijnand Bloot jr
Wijnand-bloot@hotmail.nl
------------------------------------------------
Groene Hilledijk
Even wil ik reageren op de ‘ken je dit
nog rubriek’ uit de krant van 20 maart.
De meneer die de prijs heeft gewonnen
is een gelukkig persoon. Zeker als je
weet dat hij het fout heeft. De foto is ge-
maakt op de Groene Hilledijk, de grote
zonnekap is van schoenenzaak Van
Haren verder naar rechts op de hoek de
drogist, dan ging je links naar beneden
het holletje af, zoals wij dat noemden en
dan kwam je langs de groentezaak van
Herwijer. Ik weet het zeker, want mijn
vrouw en ik hebben er onze jeudjaren
gewoond en zij heeft zelf bij Van Haren
gewerkt.
Dirk Troost
d.troost2@chello.nl
------------------------------------------------
Christelijke mulo
Toen ik in 1952 startte op de christelijke
mulo had ik nooit verwacht dat ik daar
ooit nog zou terugkomen. Toch is het
een feit geworden. In 2012 heb ik weer
les genoten, weliswaar in de basis-
school, maar wel van dezelfde school.
Als je het gebouw betreedt, proef je de
sfeer van je jeugd. Je ziet nog steeds
de kleine toiletten. De koude gang
waar ik een aantal keren door directeur
Overweg werd neergezet als ik weer
deugnieterij conform Pietje Bell had
verricht. Dan kon moeder, de baas des
huizes, weer optreden. Ze heeft dan ook
besloten mij later naar de avondmulo
te sturen. Ze had ook meteen een baan
geregeld bij de firma Stokvis. De ouder-
participatie was erg groot.
Als je het gebouw betreedt, ben je nog
steeds onder de indruk. Ik ben blij dat ik
niet gestopt ben met leren en dat ik nu
weer geleerd heb met computers om te
gaan bij www.computerverenigingoud-
delfshaven.nl
Anders hadden bij mij oude tijden niet
meer geleefd. Daarnaast kan ik ook met
leeftijdsgenoten onder een kopje koffie
de geschiedenis van Delfshaven delen.
Maar ook eens kijken welke beroemde
personen op de mulo hebben gezeten.
De schrijver Marten Toonder met zijn
Olivier B. Bommel heeft hier ook
gewoond.
Ga eens een kijkje nemen.
joop bakker
joop_bakker@hotmail.nl
------------------------------------------------
Relletjes
In De Oud-Rotterdammer van 17 april
staat op pagina 5 bij ‘Ken je dit nog’
verwarrende informatie: is het nou
Beijerlandselaan of Groene Hilledijk?
Was het nou in 1963 of in 1970?
Ten eerste de ‘relletjes’ van de rock and
roll-tijd ontstonden inderdaad onder
invloed van de film en het lied Rock
Around The Clock van Bill Haley and
His Comets. Het was in 1957 op de
Beijerlandselaan waar ene Arie, die
Kokomo genoemd werd, wat stond te
trommelen op een papierbak. Zo’n ou-
derwetse schuine die aan een lantaarn-
paal was bevestigd. Daar stonden wat
jongeren omheen mee te klappen. Geen
ruit die sneuvelde, geen onvertogen
woord werd gerept. Totale onschuldig-
heid. Dat vond de politie niet en bij
het zien van de spontane lol kregen zij
terstond schuim om de mond en gingen
er op los slaan. Ik heb daar dus een
andere kijk op dan André van Leeuwen,
die zegt politieagent te zijn geweest in
die tijd, in zijn stoere van veel geweld
getuigende stukje.
De winkel op de foto is van Van Haren
Schoenen, toentertijd gevestigd op de
Groene Hilledijk, waar in mijn ogen het
Feijenoord voetbalelftal werd gehuldigd
vanwege een kampioenschap. Soms
zelfs op een open vrachtwagen, waar-
mee bij elk café gestopt werd waar voor
de deur pilsjes werden aangereikt en de
spelers toegejuicht. Over de Tweede Ro-
sestraat naar de Putselaan langs café Het
Kruispunt, Het Centrum, Klein Odeon,
de Sluis, de Bel, Aagie Braat, Café
Tarantella en Harrie van Gorp zo naar
de Paul Krugerstraat en de Maashaven.
Dat was echt leuk, net zoals toen bij een
kampioenschap bij de thuiswedstrijd de
hekken opengingen en alle toeschou-
wers het veld op mochten.
Carel Wervenbos
carelwervenbos@hotmail.com
------------------------------------------------
Aleidisstraat
Wat een leuke reacties op de artikelen
over de Aleidistraat. Ik ben de Ankie die
Ria in haar stukje noemt. Toen ik 16 jaar
was, heb ik bij hen in de winkel gewerkt
en heb daar hele fijne herinneringen aan.
Haar vader was indertijd ook een vader
voor mij. Een voor mij grote lieve man
met grote handen. Mijn eerste baantje
en wat was ik trots op mijn verdiende
centjes. In de winter ging je mee met de
hondenwagen naar het wijk en in mijn
gele schort al die trappen omhoog. De
Jan van Avennestraat, dacht ik. Dan was
het zo koud dat je handen in het model
van de glazen melkflessen bleven staan
tot je weer warm was.
Om tien uur koffie halen in de winkel en
die werd in een halve liter fles gedaan
en vanwege het koude weer met een
scheutje cognac verrijkt. Heerlijke tijd.
Boven ons woonde de familie Kruizinga
en wij hadden veel contact en speelden
met Joop. Op zijn verjaardag dronk ik
voor het eerst alcohol. Alle jongeren
kwamen na het eten samen voor de ta-
bakwinkel en dat was zo gezellig, klet-
sen en verstoppertje spelen enzovoort.
Ik werd 18 en ging op kamer boven de
viswinkel van Oele. Later bij mevrouw
De Hond (tante Sjaan) in de 2e Aleidis-
straat. Mijn eerste huis was boven het
postkantoor in de Witte van Haemste-
destraat. Tot ik mijn man leerde kennen
en ik naar Overschie verhuisde. Mijn
zus Hennie woonde met man en kind
boven de winkel van Van Buren in de 2e
Aleidisstraat.
Nu ik die stukjes gelezen heb, komen er
weer heel veel herinneringen terug. Ik
ben slecht in namen, maar nu ik ze lees,
weet ik weer wie het allemaal waren.
Ik ben verleden week in de Aleidisstraat
wezen kijken, maar alles is zo anders
nu en al de kleine buurtwinkeltjes zijn
weg en woonhuizen geworden en waar
ik gewoond heb is nu een fietsenstalling.
Het plein is er nog, maar er staan nu
speeltoestellen en bankjes.
Ankie Huijgens van Buuren
ankiehuijgens@hotmail.com
------------------------------------------------
Scheepsfoto’s
Hiermee wil ik alle mensen bedanken
die hebben gereageerd op mijn oproep
van scheepsfoto’s Ik ben er ontzettend
blij mee. Ook voor de sites waar ik alles
op kan vinden.
Piet Stoorvogel
corpiecorrie@gmail.com
------------------------------------------------
Kloots
Met veel interesse heb ik het verhaal
van de heer Kloots gelezen, die vijf
dagen met zijn gezin vastzat in een
schuilkelder aan de Boompjes. De
Nationale had voor de oorlog een blad
voor tussenpersonen onder de naam
‘Het Kompas’. In de oorlog is dit niet
verschenen en het eerste na-oorlogse
exemplaar zag pas het licht in 1947. In
dat nummer is het volledige verhaal van
de heer Kloots afgedrukt. Het is een in-
drukwekkend verhaal en het is jammer
dat er, ook in officiële geschiedschrij-
vingen, nauwelijks aandacht is voor dit
unieke persoonlijke verslag.
Waarom interesseert mij dit in het
bijzonder? Enerzijds als Rotterdammer
die de oorlog en het bombardement zeer
bewust heeft meegemaakt, anderzijds
omdat ik in 1947 in dienst ben getreden
van de Nationale.
De heer Kloots heb ik persoonlijk goed
gekend. Een martiale figuur, strak in
het uniform, het embleem van de maat-
schappij op zijn revers. Het was een
man waar je echt niet omheen kwam,
maar wel heel geschikt. Echt iemand
uit die tijd. Ik hoop dat in het tweede
deel ook vermeld wordt dat de Duitsers
die in het gebouw aanwezig waren,
liederen moesten zingen tijdens het
bombardement. Een bekend verschijnsel
overigens.
G.W. de Wit
wgw1@xs4all.nl
------------------------------------------------
Geslaagd oproepje
Een paar weken geleden, 4 april meen
ik, plaatste u op mijn verzoek een op-
roepje in De Oud-Rotterdammer waarin
ik oud-medewerkers en varensgezel-
len vroeg naar het juiste adres van de
rederij Maatschappij Vrachtvaart in de
jaren vijftig. Het kantooradres waar ik
naar vroeg blijkt te hebben gestaan op
de Willemskade 14, naast het huidige
Maritiem Hotel (Zeemanshuis). Het
kantoor is helaas afgebroken en heeft
plaatsgemaakt voor een appartements-
gebouw.
De reacties op mijn oproepje waren
voortreffelijk. Ik heb meer dan twintig
telefoontjes gehad met veel verhalen
over de schepen van Van Beuningen
(Maatschappij Vrachtvaart dus). Zelfs
heb ik nog het contact kunnen herstellen
met een oude schoolvriend en heb ik
ook nog met een medeopvarende uit die
tijd contact gehad. Ik wil u langs deze
weg bedanken voor uw medewerking
en u complimenteren met de rubriek
Oproepjes. Ik heb uit de gesprekken van
de mensen over “de goeie ouwe tijd”,
die soms een uur duurden, begrepen dat
oud-zeelieden graag willen praten over
vroeger. Misschien zou het leuk zijn
eens een praatgroepje te organiseren in
een gezamenlijke ontmoeting. Ik hoop
daar op terug te komen.
Jaap Kunz
jacobkunz@kpnplanet.nl
------------------------------------------------
Foto Hongerwinter
In de uitgave van De Oud-Rotterdam-
mer van 17 april stond een foto op
de voorpagina van de Hongerwinter
in Vlaardingen. De foto was – zoals
vermeld – afkomstig van de website
geschiedenisvanvlaardingen.nl Naar nu
blijkt was de fotograaf wijlen de heer J.
Sluimer.
De redactie.
Foto’s 1947
In de bekende oude schoenendoos vond ik twee foto’s die mijn vader om-
streeks 1947 gemaakt heeft, van het monument aan de Pleinweg, ter her-
innering aan de gevallenen van de represaillemaatregel door de Duitsers.
Op de foto met de vier jongens zijn er voor mij drie namen bekend. In de
familie kan ik het niet meer vragen, omdat iedereen overleden is. Het zijn
v.l.n.r.: onbekend, Jan Treurniet, Erik Mussert en Henk Holleman. Deze
laatste weet het misschien wel, aangezien hij enige tijd geleden nog gere-
In verband met de privacywetgeving wijst De Oud-Rotterdammer de lezers erop dat zij met het insturen van een oproepje akkoord gaan met het
vermelden van hun adresgegevens in de krant en daarmee tevens in het krantenarchief op het internet.
TANTE POST
ageerd heeft op een artikel over Puck van Heel.
Maar er stond geen adres bij, dus dat vond ik wel
jammer. Zeker omdat onze ouders heel goed met
elkaar omgingen en we zelfs op vakantie gingen
met z’n allen. Ook hier zijn nog veel foto’s van.
Op de andere foto staan Jan Treurniet en mijn
broer Erik.
Cees Mussert
cmussert@hotmail.com