Basic HTML Version
De Oud-Rotterdammer - De krant voor de 50-plusser
Dinsdag 1 mei 2012
pagina 5
EEN ROTTERDAMS FAMI L I EBEDR I JF S I NDS 1888
Kwaliteit, Zekerheid en Keuzevrijheid, zoals ú het wilt
Begrafenis - Cremat ie
010 - 447 99 00
www.vanderspekui tvaart .nl
Ken je dit nog?
“Als je daar binnen kwam, stond meteen om de
hoek de jukebox. Ik was fan van The Cats en vond
al hun liedjes erg goed. Verderop in de zaak stonden
twee mannen aan een flipperkast; overduidelijk
een tweeling. Mijn zus en ik vroegen: “Zijn jullie
tweelingbroers?”, waarop zij heel flauw antwoord-
den: “Nee, tweelingzussen.” Achteraf begrepen wij
het wel; zowat de halve wereld vroeg dat regelma-
tig. “Zijn jullie fans van The Cats”, vroegen ze en
zo was het eerste contact gelegd. Daarna gaven ze
ons wat muntjes om weer een plaatje van The Cats
op te zetten. Ik kwam er snel achter dat een van de
tweeling getrouwd was en de ander vrij. De klik
was er meteen en Jan en ik spraken gelijk af voor de
zaterdagavond. Dus door de jukebox bij Tarantella
kwamen wij bij elkaar en zijn hetzelfde jaar op 31
december 1970 getrouwd. Wij hebben meer leuke
herinneringen aan Tarantella. Corrie, de eigenares,
was een heel bijzondere vrouw. Haar vriend heette
Nico en ze had twee honden, Dalmatiërs, die vaak
in de zaak waren. Ze had veel antieke voorwerpen
in de zaak staan; het was een heel speciale kroeg
met een aparte sfeer. Ook hebben wij daar het feest
meegemaakt toen Feijenoord de Europacup won;
wat een feest was dat!”
“Natuurlijk herkent deze 70-er een jukebox als
op de foto, want ik heb als twintiger aardig wat
kwartjes aan dergelijke muziekmachines besteed”,
laat Wim Tilmans enthousiast weten. “Ze waren er
in vele uitvoeringen en een veel voorkomend meu-
belstuk in allerlei lokalen. Behalve dan die ene, in
De Jungle aan het Vasteland! Regelmatig bezocht ik
met stapmaatje Jaap deze gelegenheid, niet veel la-
ter met vriendin. Niet alleen kwam er muziek uit die
jukebox, ook de uitvoerende muzikanten kwamen in
beeld. De voorloper van de huidige videoclip, denk
ik nu, toen niet beseffend door wat voor een hausse
we later zouden worden overspoeld. Maar die
speciale jukebox kostte ook wat, want pas na twee
kwartjes werd gespeeld/getoond wat je ingetoetst
had. Nou was de muziekkeus niet erg groot en mijn
favoriet (Mr. ‘Acker’ Bilk met een bekend nummer
op klarinet) had niet echt ieders instemming, het
(on)genoegen was overigens wederzijds. Ik denk
achteraf dat die ‘beperkingen’ de reden waren dat
je die beeldboxen zelden ergens anders tegenkwam.
Volgens mij hoorde je bij de huis-tuin-keuken-box
drie nummers voor een kwartje; die bijzondere
Jungle-box speelde er drie voor twee kwartjes.
Naar ik inschat zijn die speciale music-beeldboxes
om twee redenen een natuurlijke dood gestorven:
enerzijds de beperkte muziekkeuze, anderzijds het
onbekende fenomeen van aandacht trekkende, be-
wegende beelden, waardoor we afgeleid werden van
de gewenste, onderlinge ‘communicatie’.”
“Natuurlijk ken ik dit nog en wat roept het een
herinneringen op in een richting waar men mis-
schien niet aan denkt, maar wat zo’n stuk van mijn
jeugd heeft bepaald”, schrijft Andrea van Driel uit
Barendrecht. “Eind jaren 50, begin 60, ik was een
jaartje of vijf, werkte mijn vader bij de firma Pijper
in Nieuwerkerk a/d IJssel aan de ‘s Gravenweg. Dit
bedrijf repareerde jukeboxen, gokkasten en flip-
perkasten in café ‘s, horecagelegenheden, kroegen
in Rotterdam, omgeving en verder in het land. Hij
werkte hoofdzakelijk in het weekend, vaak op zon-
dag. Het gezin mocht dan mee in zijn Volkswagen
Kever. Er waren gelegenheden waar we mee naar
binnen mochten en je dikwijls werd verwend met al-
lerlei lekkers, maar er waren ook kroegen waar mijn
vader zei: “Het is beter dat jullie in de auto blijven.”
Ik zie hem nog sleutelen aan flipper-/gokkast of
jukebox. Ook stond er regelmatig iets bij ons thuis
om gerepareerd te worden en daarna uitgetest. Nou,
geen probleem, hoor, wij wilden wel meehelpen.
Met mijn liefde voor muziek, was de jukebox mijn
favoriet. Als het apparaat open ging zag je die bak
met kwartjes, pffff, wat een vermogen....... Ook
hield hij de tophits bij door het verwisselen van de
plaatjes; de grijs gedraaide exemplaren mocht hij
meenemen. Toevallig hebben we kortgeleden nog
eens teruggekeken naar de exemplaren van Jim
Reeves, Conny Froboes, Elvis, Anneke Gronloh, en-
zovoort. Ik heb nooit begrepen hoe het juiste plaatje
op het juiste moment gespeeld werd. De techniek
van de wisselaar, heel mooi; nu is àlles mogelijk
met de computer. Mooie herinneringen, behalve als
je op de lagere school moest vertellen wat je vader
deed. Nou, zei ik dan, hij werkt in café’s, maar dat
was moeilijk uit te leggen. Een mooie tijd, lang
geleden...”
Henriëtte Wiegman reageert: “Vroeger woonde ik
in de Josephstraat en in de zijstraat naar de Van
Speijkstraat zat een snackbar. Op zondag, bij goed
weer, danste iedereen op straat op de muziek van de
jukebox. Prachtig! Ik denk er nog wel eens aan.”
Annie Ras uit Hoogvliet heeft vooral herinneringen
aan een bijzondere plaat. “Dat was ‘Unforgettable,
thats what you are’ van Nat King Cole. Als er ergens
een jukebox stond, gooide mijn man er een kwartje
in en draaide deze plaat voor mij. Als de plaat er
niet in zat, draaide hij ‘Iff’, ook van Nat King Cole.
Thuis draaide hij deze plaat ook op onze pick-up.
Mijn man was een man van weinig woorden en uitte
weinig zijn gevoelens, maar liet op deze manier
weten dat ik de ware voor hem was. Een poosje
geleden trad de dochter van The King, Nataly Cole,
op in Ahoy en ik was erbij. Opeens klonk door de
speakers de stem van haar vader en zong ze samen
met hem dit nummer. Toen zat ik met duimendik
kippenvel hoor. Mijn man is helaas overleden, het
is al een poos geleden en ik ben nog altijd ontroerd
als ik dit nummer hoor, maar ben nu zover dat ik me
kan koesteren aan de mooie herinneringen aan een
goed 40-jarig huwelijk. Maar ik blijf janken als ik
dit nummer hoor.”
Helen Riepema uit Nieuwerkerk a/d Ijssel vertelt:
“Toen ik als vierjarig meisje met mijn vader op
zondagmiddag naar de kroeg ging, waar hij ging
biljarten, kreeg ik van hem 25 cent om in de juke-
box te gooien. Ik wist precies welke knop ik moest
indrukken voor de plaat ‘Kom van dat dak af’ van
Peter Koelewijn. Hierna ging ik dan twistend vol-
ledig uit mijn dak!”
Nel Blok uit Brielle leerde ook al haar man kennen
bij de jukebox. “In 1957, ik was 21, stond ik te kij-
ken bij de jukebox in een café, toen een vrijgezel
mij aansprak en voor mij een kwartje in de gleuf
deed. Ik koos voor het plaatje over de smokkelaar.
De zondag erop zijn we samen gaan fietsen en
anderhalf jaar later zijn we getrouwd.”
Voormalig caféhouder P. de Regt uit ‘s Gravendeel
had vroeger een jukebox in zijn café, die dagelijks
werd gebruikt. “Ik heb daar zulke leuke heinnerin-
gen aan dat ik al jaren op zoek ben naar een wat
kleiner exemplaar dat ik in mijn huiskamer kwijt
kan. Ik blijf het een prachtig apparaat vinden, ook
al werd een nummer soms wel veertig keer per dag
gedraaid.”
Ada van der Heijden geniet ook nog van de tijd en
spendeerde heel wat aan haar favoriete nummers.
“Ik was dol op Ria Valk met De zon lacht naar mij.
Andere favorieten waren Lucille Star en Herman
van Keeken met Corina, Corina. Heerlijk!”
Jo van ‘t Hof-van den Bos tenslotte herinnert zich
een uitje met haar vriend naar de Reeuwijkse Plas-
sen in 1959. “Wij gingen met de Berini van mijn
vader en na een romantisch boottochtje dronken we
in een gezellig cafeetje nog wat. Daar draaiden we
‘onze’ muziek. The Everly Brothers, Timi Yuro of
Buddy Holly. Het was een leuke, onbezorgde tijd,
die je altijd bijblijft.”
De Rotterdamse attentie gaat deze keer naar Nel
Blok uit Brielle.
De jukebox bracht Jannie van Houdt samen met haar man, Jan van Vliet: “Wij hebben zeker herinneringen aan de
tijd van de jukebox. Eind 1969 was mijn verloving verbroken. Ik had veel verdriet en op dat moment niet zo’n behoef-
te uit te gaan, maar mijn vijf jaar jongere zus zei op een vrijdagavond in februari: “Kom op meid, je zit maar thuis, we
gaan vanavond naar café Tarantella op de Putselaan. Dat is hardstikke gezellig.” Zo gezegd, zo gedaan.
Natuurlijk was het voorwerp waarnaar we in Ken je dit nog? nummer 3 vroegen voor niemand een lastige vraag. Iedereen herkende vanzelfsprekend de jukebox. Maar
daar was het ons uiteraard niet om te doen. Wij waren op zoek naar leuke herinneringen aan dat apparaat en die kregen we bij tientallen toegestuurd. We haalden de
leukste inzendingen er voor u uit, waaraan u op deze pagina weer even heerlijk uw hart kunt ophalen.
Iedereen die een beetje ouder is, weet wel welk ‘gereedschap’ hier staat
afgebeeld. De eerste associatie is ‘huishouden’. Toch had dit apparaat
meerdere functies. Menigeen heeft er bijvoorbeeld pijnlijke billen aan
overgehouden. Huisvrouwen daarentegen mochten bepaalde uren van
de dag ermee de straat op, om hun werk te doen. Voorbijgangers kregen
dan spontaan een hoestbui en stoffige ogen. En tenslotte heeft ook een
beroemd komisch duo dit apparaat als symbool gekozen.
Over dit veelzijdige huishoudelijk gereedschap moeten leuke verhalen
en anekdotes te vertellen zijn. Schrijf uw bevindingen op. Wij zijn er erg
nieuwsgierig naar. De leukste en origineelste inzending wordt beloond
met een Rotterdams prijsje.
Laat ons weten wat er bij u naar boven komt en stuur uw ervaringen
voor woensdag 23 mei naar:
De Oud-Rotterdammer, Postbus 113, 2910 AC Nieuwerkerk aan den
IJssel. Nog veel gemakkelijker is natuurlijk uw oplossing per mail in te
sturen naar het mailadres:
kenjeditnog@deoudrotterdammer.nl
Herinneringen aan de jukebox
Ken je dit nog? (5)