Basic HTML Version
De Oud-Rotterdammer - De krant voor de 50-plusser
Dinsdag 7 augustus 2012
pagina 21
Leuke tijd in Zeehospitium
Naar aanleiding van een stukje in De
Oud-Rotterdammer van 10 juli over het
Rotterdams Zeehospitium kwamen er
herinneringen naar boven. Weliswaar
niet zo gedetailleerd, maar toch. Ik was
drie jaar en ben daar van juli tot en met
oktober 1933 geweest. Voordat ik werd
opgenomen, moest ik wekelijks naar de
Delftsestraat in Rotterdam. Daar moest
ik met zonnebril onder een blauwe
lamp. Het was in het Zeehospitium voor
een driejarige best leuk. Geen deuren en
ramen, die stonden altijd open.
Altijd buiten op een soort bed met een
grijze zuidwester en een wit mouwloos
schortje aan. In mijn beleving altijd zon.
Soms gingen we naar het strand door de
duinen en droegen dan een donkerblau-
we jekker (niet altijd de goede maat) en
zwarte jongensschoenen, lekker ravotten
en uitwaaien. De broodmaaltijd kwam
uit een grote trommel. Je kon een hand-
vol blokjes brood pakken. Mijn ouders
kwamen op bezoek met nog twee dames
en huurden dan een ‘raverootje’ (taxi).
Dat was met z’n vieren voordeliger. Het
zoontje van één van de dames lag daar
ook en als ik mij goed herinner, heette
hij Henny Beerman of zoiets. Het was
een leuke tijd.
S.W. v.d. Berg
Linker Rottekade 334
3031 WB Rotterdam
------------------------------------------------
Van Gog, zonder h bij
zeehospitium
Ik reageer op het artikel van mijnheer
Van der Plas uit Bergschenhoek in De
Oud-Rotterdammer van 10 juli over het
Zeehospitium. Hij schrijft daarin onder
meer over busonderneming Van Gogh,
die bezoekers van het Zeehospitium van
Rotterdam naar Katwijk bracht. Ik heb
bijna zeven jaar bij de busmaatschappij
Gebroeders Van Gog (zonder h) ge-
werkt. Deze firma heeft inderdaad jaren
deze ritten gedaan. Op het laatst met één
bus, omdat er, gelukkig, minder mensen
TBC hadden.
Er was, toen ik bij Van Gog werkte,
een vaste chauffeur op deze rit: Bram.
Geloof maar niet dat een ander deze rit
mocht maken, nee hij was en bleef de
vaste man. Voor zover ik weet heeft hij
de allerlaatste rit ook gedaan. De laatste
jaren reed er dus maar één bus, op
woensdagmiddag, de 78, die in 1960/61
gekocht was. Deze bus heeft tot het
einde van het bestaan van de busonder-
neming ook dienst gedaan op de lijn
Rotterdam – Gouda vv. Daarnaast was
dit de bus die het eerst de gele kleur
kreeg van Westnederland, waar Van Gog
inmiddels toe behoorde. Westnederland
was ontstaan door de samenvoeging
van de busbedrijven Citosa uit Wad-
dinxveen, TP uit Ridderkerk, WSM uit
Loosduinen en dus Van Gog uit Capelle
a/d IJssel. Triest dat dit gebeurde, want
Van Gog was een fantastische buson-
derneming. De heer C. J. Koning heeft
een prachtig fotoboek met interessante
teksten gemaakt over een bedrijf dat in
1923 is begonnen en in 1967 ophield te
bestaan als particulier bedrijf. Tot 1974
is de naam Van Gog blijven bestaan,
waarna de genoemde fusie zijn beslag
kreeg. Dit boekje is uitgegeven door
Deboektant uit Oostvoorne (ISBN
90-5534-111-8, overgenomen uit het
betreffende boekje).
Ik reageer, omdat de naam zonder h
geschreven moet worden. Ik weet zeker
dat de chauffeurs, die dit lezen, de naam
juist geschreven willen hebben, omdat
we bij een fantastisch bedrijf werkten,
waar we met hart en ziel ons werk
gedaan hebben.
Kees Lakerveld
Allardsoogsterweg 3
9354 VR Zevenhuizen (Gn)
0594631656
keesla@zonnet.nl
------------------------------------------------
Beste briefschrijvers
Ik reageer op het briefje van Maarten
van Krimpen over de medewerking van
Gerard Cox aan de film Het Bombar-
dement. Beste Maarten, wat probeer
je eigenlijk te bewijzen; je bent veel te
jong en ik denk je vader ook, gezien je
leeftijd, om de krieg van nabij te kunnen
hebben meegemaakt, gelukkig maar.
Ik heb het bombardement aan den lijve
ondervonden op het Lammetje Groen,
een hoffie op de Oude Binnenweg,
nummer 14/42. Er viel een bom op de
machinistenschool en de Bijenkorf.
Het meer dan honderdjarig oude hoffie
stortte als een plumpudding in elkaar.
Toen wij onder het puin vandaan kropen
werden we nog even door een mof-
fenpiloot (nu Duitsers), met alle rottige
gevolgen van dien, beschoten. Ik heb
aan een commerciële DVD en een ten-
toonstelling meegewerkt, pro deo wel te
verstaan. Ik ging/ga er vanuit dat alles
wat op beeld wordt vastgelegd goed
is voor de toekomst/geschiedenis. Ik
neem Cox niets kwalijk, omdat het een
betrouwbaar mens en acteren zijn kost
is. Ik vind zijn kolommetje leuk. ‘De
laaielichter’ is niet zijn beste song, ik
vond het ‘Broekje in de branding’ beter,
maar toen was jij nog vloeibaar.
Nu even J.v.d.Vorm uit Rhoon; wat
bedoelde je eigenlijk met domme
Cox? A.M. Cassandre, ontwerper
voor verschillende maatschappijen,
schreef in 1939 over de schepen van
Stoomvaartmij Zeeland en de Holland
America Lijn: “De hoge vertekende
scheepsboegen en het ronde zwarte gat
van de scheepsPIJP werden blikvan-
gers”. Ik ben in 1946 aangemonsterd
op de Mecklenburg van Zeeland en heb
in 1947 de ‘ouwe’ enige echte Nieuw
Amsterdam uit Southampton gehaald
en er een aantal reizen, onder meer de
eerste cruise, op meegemaakt. In de
tropen sliepen wij op dek voor de pijp;
achter de pijp kreeg je roet op je kanis.
Beste Van de Vorm, ik denk dat ik in op-
gemeld stukje ook wel grove fouten heb
gemaakt, hiervoor alvast mijn excuus!
Enorme groet, tot lees,
H.de Bruin, 83 jaar/binnenstadter
noudan@versatel.nl
------------------------------------------------
Oudere parodie
Met alle respect voor Gerard Cox, er
is een nóg oudere parodie op “waar
de blanke top der duinen”, niet van ná
de oorlog, maar van ìn de oorlog, en
naar ik me meen te herinneren destijds
uitgebracht door Radio Oranje.
“Waar de blanke top de-her duinen,
afgezet met prikkeldraad,
en al om de veerti-hig meter
telkens weer zo’n rotmof staat.
Jui-huich ik aan het vla-ha-hakke strand,
met een oranje vlaggetje in m’n hand:
ze komen nooit aan d’o-hoverkant,
ze komen nooit aan d’o-hoverkant!”
P.S. Kan ook 20 of 30 meter geweest
zijn
Leo Heinsbroek (1928)
Schiedam
------------------------------------------------
Veel reacties
Geweldig dat jullie mijn reactie op de
foto en het verhaal in De Oud-Rotter-
dammer van 10 juli hebben geplaatst.
Zonder het zelf te hebben gelezen (in-
middels wel) regende het vanaf 9.00 uur
telefoontjes en mails, van mensen die
dit bijzonder leuk vonden. Enkelen heb-
ben mij zelfs in het hart gesloten, omdat
ik zo positief over zuid heb geschreven.
Dit was ook oprecht gemeend. Nog-
maals redactie, grote klasse. Ik had
inmiddels ook De Oud-Rotterdammer al
in het hart gesloten (niet overdrijven).
Jan H. Dammes
Terrastuin 25, Bleiswijk
010-5220030
Lang verblijf in Zeehospitium
In verband met de privacywetgeving wijst De Oud-Rotterdammer de lezers erop dat zij met het insturen van een oproepje akkoord gaan met het
vermelden van hun adresgegevens in de krant en daarmee tevens in het krantenarchief op het internet.
TANTE POST
Kamer 32 zou, zoals later zou
blijken, een hele poos mijn verblijf
zijn. Eerst drie maanden plat op bed
met onder het matras een houten
plank. Daarna zestien maanden in
een gipsbak van knieholte tot aan
de schouders. Ik had tbc aan het
schaambeen. Daarna drie maanden
op bed en revalideren om weer te
leren lopen, want na zestien maanden
in een gipsbed is het niet mogelijk
op je benen te staan. Ik herinner mij
nog enkele namen van het verple-
gend personeel, zoals dokter Warens,
de directeur-geneesheer, dokter
Spijker, mijn lijfarts, dokter De
Jong, verpleegkundige hoofdzuster
Siton, zuster Franken en zuster De
Jong. Andere namen schieten mij te
binnen. Naast mij lag Maarten Kuit,
tegenover mij lag Hans, een jonge-
man uit Waddinxveen, zoon van een
slager. De heer Van de Velden. Ook
lag er een jongeman uit Dordrecht,
helaas weet ik hier de naam niet meer
van. Deze tijd was voor mijn vrouw
een zeer moeilijke periode, daags
voor mijn vertrek naar het zeehospi-
tium was ze bevallen van onze zoon,
ons tweede kind. Toen zij kon reizen,
kwam zij vaak met de bus van Van
Gog naar Katwijk. Uiteraard kon ik
niet veel doen, maar toch heb ik door
te werken met mijn handen onder
andere pitrieten tassen en dienbladen
gemaakt om de tijd een beetje te
vullen. Ik mocht ook naar buiten om,
hoe gek het ook klinkt, te roken in
zon, wind en regen (R.W.Z.), deze
letters hingen aan het bed. Door de
goede zorgen en medicijnen kan ik
nu weer lopen en dat was voor de
opname haast niet mogelijk. Ik ben
naar huis gegaan in september 1961.
Frans Groen
fransgroen@online.nl
- Mevrouw Van de Berg verbleef op
jonge leeftijd lang in het zeehospitium -
Van ontwerp tot realisatie
Eigen ontwerp,
glas, kunst, RVS
en natuursteen
Tevens samenwerking met kunstenaars
Slinge 435
3085 ES Rotterdam
Telefoon 010-4806889
Fax
010-4813665
e-mail: info@degedenkgroep.nl
Openingstijden:
di t/m vr. 10.00 – 17.00 uur
zaterdag 10.00 – 16.00 uur
Leverancier van
grafmonumenten,
urnen en
gedenksieraden
w w w . d e g e d e n k g r o e p . n l
Onze diensten:
*
Bezemschoon opleveren huur/
koopwoningen en bedrijven.
*
Afvoer restboedel in eigen beheer.
*
Verwijderen alle denkbare
stoffering inclusief lijmresten.
*
Lichtpunten herstellen inclusief
plaatsen kroonsteen.
*
Schoonmaken woning
bijv. bij ernstige rookaanslag.
*
Schoonmaken bedrijfspanden.
*
Plavuizen verwijderen,
vloeren egaliseren.
*
Schilderen, stucwerk,
herstelwerkzaamheden.
*
Duidelijke gratis offerte,
geen voorrijkosten.
*
Ons team is snel,
betrouwbaar en vakkundig
.
10% korting binnen 14 dagen na offerte
Rob de woningontruimer
P
Gratis
Offerte
Neem vrijblijvend contact met ons op
tel: 06 30 78 85 33
e-mail: info@woningontruiming-rijnmond.nl, internet: www.woningontruiming-rijnmond.nl
KvK nummer 24448641
Naar aanleiding van het artikel over het zeehospitium wil ik
graag mijn herinnering vertellen. Die gaat terug naar 26 novem-
ber 1958, toen ik ben opgenomen in het zeehospitium in Katwijk
aan Zee. En wel in de houten barakken, beneden in het duin.