Page 15 - De Oud Rotterdammer Week 32

Basic HTML Version

De Oud-Rotterdammer - De krant voor de 50-plusser
Dinsdag 21 augustus 2012
pagina 15
Mond-op-mondbeademing
kwam in de jaren zestig
In hun sfeervolle woning aan de
Avenue Concordia vertellen Rob
en Greet graag over de EHBO van
vroeger en nu. Bedrijfsarts Rob werd
ruim dertig jaar geleden gevraagd
een cursus te verzorgen. Van het één
kwam het ander. Met als resultaat,
dat Rob niet alleen nog steeds cur-
sussen geeft, maar ook alweer jaren
voorzitter is. Bijgestaan door zijn
Greet, die het secretariaat verzorgt.
Zij is daarnaast al jaren LOTUS-
slachtoffer, oftewel lid van de Lan-
delijke Organisatie Tot Uitbeelding
van Slachtoffers.
Het begin
Toen in Genéve in 1864 op voorstel
van Henri Dunant het Rode Kruis
werd opgericht, was dat voorname-
lijk voor oorlogsslachtoffers. In 1881
waren het de Engelsen die begonnen
met het organiseren van cursussen
eerste hulp bij ongelukken. Later
gevolgd door de Duitsers. Profes-
sor Von Esmarck ontwierp de eerste
lesplaten en was de bedenker van de
driekante doek (voor gebroken arm).
In Nederland vonden de artsen het
kosteloos verlenen van hulp een
‘miskenning en geringschatting van
den geneeskundigen stand’. Het was
in 1909 Prins Hendrik die het initia-
tief nam te komen tot een landelijke
organisatie.
Het gesprek met Rob en Greet komt
op de oorlogsjaren, die zij zelf niet
hebben meegemaakt. “EHBO-
verenigingen moesten zich bij de
Duitsers melden, maar weigerden
de ledenbestanden af te staan”,
aldus Rob. “Door de oorlog zijn
toen veel EHBO-verenigingen uit
elkaar gevallen.” In de loop der jaren
vonden de EHBO-ers in dit deel
van Rotterdam onderdak in diverse
panden. “We hebben zelfs nog in
de tramremise op de Honingerdijk
gezeten, maar ook op de Slaak, de
Hoflaan, de Oudedijk en nu alweer
enige tijd in buurthuis Vredenoord.”
Boekje
Als we over de cursussen praten,
gaan mijn gedachten uit naar de tijd
dat ik zelf een cursus EHBO volgde.
Als bestuurs-/redactielid, aspiran-
tenbegeleidster en scheidsrechter
was het nodig dat je enige kennis
van eerste hulp in huis had tijdens
korfbalwedstrijden. Het Oranje
Kruis-boekje (18e druk uit 1964)
staat na bijna vijftig jaar nog altijd
onder handbereik in de boekenkast.
In de jaren zeventig werden bedrij-
ven verplicht tenminste één persoon
per vijfentwintig werknemers aan
te melden voor een diploma. Dat
zorgde voor heel wat cursisten bij de
1500 plaatselijke EHBO-afdelingen
van destijds. Landelijk beschikte
men over zo’n 10.000 vaste hulp-
posten. Vandaag de dag wordt nog
steeds nauw samengewerkt met de
plaatselijke brandweer en politie als
er een oefening plaatsvindt. Ook bij
grote manifestaties, zoals de mara-
thon, staan de hulpverleners klaar.
Cursussen
Maar één van de belangrijkste doel-
stellingen blijft het overdragen van
kennis. Greet: “Elke winter geven
we een cursus voor beginners. We
zijn ook regelmatig op scholen en
bijvoorbeeld op de kinderopvang om
daar voorlichting te geven. We orga-
niseren ook herhalingslessen. Dat is
nodig, omdat het EHBO-diploma na
twee jaar vervalt.”
Sinds de jaren negentig is er de
korte cursus Bedrijfs Hulp Verlening
(BHV). Daar zijn Rob en Greet niet
enthousiast over. “In een halve dag
moet men leren hulp verlenen, inclu-
sief het gebruik van een AED, een
reanimatie-apparaat dat kan worden
ingezet bij een acute hartstilstand.
Deze apparaten zie je steeds meer in
openbare gebouwen en winkelcentra
hangen. Ook die AED-cursussen
verzorgen wij.”
Vroeger leerde je als EHBO-er bij
een ongeluk eerst te stabiliseren. Dus
het slachtoffer in zijligging leggen,
de ademweg vrijmaken en eventueel
verband aanleggen. Eind jaren zestig
is daar mond-op-mondbeademing
bijgekomen. Dat aanleggen van
verband gebeurt volgens het tweetal
in de BHV nog nauwelijks. Bij de
EHBO-verenigingen wordt hier wel
uitgebreid aandacht aan besteed.
Toekomst
Over de toekomst van de EHBO
maken zij zich wat zorgen. Greet:
“Je merkt overal dat mensen steeds
minder tijd hebben. Als ze bij ons,
na het behalen van een diploma,
lid worden, is dat vaak maar voor
twee of drie jaar. Tot slot diept Rob
uit het stapeltje krantenknipsels en
foto’s een complete pagina op die
gaat over een grote oefening in 1984
van de EHBO-vereniging Oud-
Kralingen samen met de RET op
metrostation Blaak.
“Die oefening zag er met brandweer,
politie en veel LOTUS-slachtoffers
zó echt uit, dat journalisten dachten
dat er sprake was van een grote
ramp. Toen achteraf bleek dat het
om een oefening ging, waren zij
daar niet blij mee!”
Bab Riem Vis
Heeft u ook een vereniging met
een leuk historisch verhaal, meld
dat op info@deoudrotterdammer.
nl We komen graag eens langs.
In ons land staan zo’n 280.000 gediplomeerde EHBO-ers klaar voor het verlenen van eer-
ste hulp bij ongelukken. Een gemotiveerde groep mensen, die daar heel wat vrije uren aan
besteedt. Goed om daar eens bij stil te staan. Het echtpaar Rob en Greet van den Burgh is
al jaren actief voor de EHBO in Oud-Kralingen. Binnenkort ontvangen zij in buurthuis Vre-
denoord weer de nodige deelnemers aan een cursus. Begin vorige eeuw werd deze vereni-
ging opgericht en is daarmee één van de oudste van ons land. Zelf is het echtpaar sinds de
jaren ‘70 bij de vereniging betrokken.
De Rotterdam Branch is een afdeling van de WSS, een in Engeland gevestigde, wereldwijd actieve vereniging van maritiem geïnteresseerden die zich, op welke manier dan ook, betrokken voelen bij haven en scheepvaar t.
De Branch is met 270 leden de grootste ter wereld en stelt zich ten doel haar leden regelmatig bij elkaar te brengen, te stimuleren in hun gemeenschappelijke belangstelling en kennis van hun interessegebied te vergroten.
World Ship Society
Rotterdam Branch
Door Cees de Keijzer en fotograaf Cees van Noort
van www.worldshipsocietyrotterdam.nl
S
C
H
I
P
H
A
V
E
N
Met gestreken masten
Op de Erasmusbrug rijdt tramlijn 25, die over ‘Zuid’ naar Carnisselande in Barendrecht gaat. Onder de brug vaart de RMS
LAAR en die is op weg naar Duisburg, gelegen bij de plek waar de Ruhr in de Rijn uitmondt. Duisburg is de grootste binnen-
vaarthaven van Europa, maar de RMS LAAR is geen binnenschip. Het is een zogeheten kruiplijncoaster, die haar gele voor-
en achtermast heeft gestreken en dus verder niet afhankelijk is van brugopeningen. Overzeese lading gaat zo in één keer
door, zonder overslag in Rotterdam en dat is kostenbesparend.
Een kruiplijncoaster wordt ook wel Waddenkrabber
of Denemarkenvaarder genoemd, maar de officiële
benaming is binnen/buiten-schip. De Rijnvaarthoogte van
bruggen is gesteld op 9m10 boven het hoogste waterni-
veau en daar zijn deze schepen op gebouwd. RMS han-
teert dit concept al tientallen jaren en opereert momenteel
met een vloot van 78 schepen. Elke dag is er wel eentje in
Rotterdam te zien, herkenbaar aan het RMS in de zij.
Dat heeft overigens niets van doen met de Republik Ma-
luku Selatan (Republiek der Zuid-Molukken), maar was
tot voor kort de afkorting van Rhein-, Maas- und See-
schiffahrt GmbH. Recentelijk is dat echter op inventieve
wijze formeel gewijzigd in Rhenus Maritime Services
GmbH, waarmee gelijk duidelijk wordt, dat de wind uit
de Duitse belangenhoek waait, want RMS is onderdeel
van Rhenus Logistics.
Dat is een logistieke dienstverlener van formaat waarvan
de geschiedenis terugvoert naar 1912, waarmee dit
jaar het eeuwfeest wordt gevierd. Men heeft thans 285
vestigingen in 42 landen, met het accent op Europa, met
totaal 18.000 werknemers. In Nederland zijn vestigingen
in Rotterdam, Amsterdam en Tilburg, waaronder in Rot-
terdam sinds jaar en dag ook een stuwadoorslokatie. Die
was jarenlang gevestigd aan de Spoorweghaven, waar
nu huizen staan. In de jaren negentig werd verkast naar
Waalhaven Pier 1.
- Al vele jaren zijn Rob en Greet nauw
betrokken bij de EHBO. -