Page 5 - De Oud Rotterdammer Week 32

Basic HTML Version

De Oud-Rotterdammer - De krant voor de 50-plusser
Dinsdag 21 augustus 2012
pagina 5
EEN ROTTERDAMS FAMI L I EBEDR I JF S I NDS 1888
Kwaliteit, Zekerheid en Keuzevrijheid, zoals ú het wilt
Begrafenis - Cremat ie
010 - 447 99 00
www.vanderspekui tvaart .nl
Ken je dit nog?(11)
“Deze M was van de Melkbrigade”, steekt Greetje
van den Bos-Lens meteen met de juiste oplossing
van wal. “Zo trots als een pauw liep ik met mijn
embleem rond op mijn jasje, Margreet (roepnaam:
Greetje) Lens, een meisje van 8 - 9 jaar! Ik dronk
liters zoete melk per dag; de veeboeren waren alleen
al blij met mij. Ik was dol op melk: volle melk, tapte
melk, dagmelk, gecondenseerde melk in die blikjes,
koffiemelk, maar karnemelk wat minder. Alleen bij
heel warm weer, met een scheutje ranja, kreeg ik
het naar binnen. Mijn zusje Hanneke daarentegen
dronk alleen maar karnemelk, maar ja, ook gezond.
Ik woonde in de jaren 1950 – ‘70 op de Goudseweg
18a. Naast de Veemarkt. Daar vertoefde ik ook vaak
op maandag- en dinsdagmorgen. Het liefst lag ik on-
der een koe, de melk uit de uier te zuigen, bij wijze
van spreken. Dus ik vond dat ik het embleem dik
verdiend had! En mijn naam was Margreet, dus daar
stond de M ook voor. De schoolmelk werd in ijzeren
kratjes gebracht en wie het donkerbruine flesje had,
was belangrijk die dag. Ik had vaak het donkere
flesje (inhoud 250 cc), want veel klasgenootjes
waren NIET dol op melk. En wie dronk al die flesjes
leeg? Margreetje! Het kletteren van de melkkratjes
‘s morgens vroeg als ze gebracht werden en werden
opgestapeld bij de voordeur maakte mij al blij
als ik in de klas zat. Hoi, dacht ik, daar komt de
schoolmelk weer. Ik kon niet wachten tot de pauze,
rond 10.45 uur. Ik herinner me een klasgenootje,
dat geen melk lustte en het toch moest drinken van
de schooljuf, want het was zo gezond; er zat kalk in
en vet. Ze zat wel een uur met haar handjes om het
flesje, rietje erin, het leek net of ze dronk. Toen de
juf even naar het toilet moest, vroeg ze gauw aan
mij: ‘Wil jij het opdrinken....ik lust het niet.’ ‘Ja
hoor’, zei ik, ‘geef maar aan mij.’ En ik blij. Dacht,
heerlijk, weer een flesje melk en ik nam een grote
slok. Jakkie, het was helemaal warm geworden door
haar handen rond het flesje en het getreuzel. Nee,
dat was wat minder. Dat kleine negenjarige meisje
is uitgegroeid tot een volslanke vrouw van bijna 59,
met stevige botten mede dankzij de melk. Dus die
Melkbrigade met de sterretjes op het oranje/blauwe
embleem van de Melkweg heeft mij echt helpen
groeien. Melk is goed voor elk: een echte Hollandse
melkmeid ben ik.”
“Dit is de M van
de Melkbrigade”,
weet ook Jannie
Rooijakkers- Sas-
senburg, “een actie
van het Nederlands
Zuivelbureau. Ik
weet nog dat ik iedere
dag drie glazen melk
moest drinken en dat je ouders dan een kaart
moesten aftekenen. Als de kaart vol was, kon je hem
opsturen naar het Nederlands Zuivelbureau en kreeg
je een cadeautje thuis gestuurd. Ik ben nog steeds in
het bezit van een speldje, liniaaltje en een oorkonde.
Ik vond het als kind een hele leuke actie.”
Gerda van Geene reageert: “Wie van rond de 65
kent de melkbrigade niet? Wij deden dapper mee en
hadden dus ook de M op onze mouw. Mijn grootste
herinnering is dat de Ere-Raad van de Brigade
der Melkwegvaarders mij het M-Brevet verleende
wegens betoonde flinkheid. Mijn ouders hadden mij
daarvoor opgegeven, omdat ik een brand had voor-
komen. Sloeg eigenlijk nergens op, maar toch leuk.
Wij streken in die tijd op de tafel met een deken en
laken erop. Het strijkijzer was erop blijven staan,
waardoor het ging smeulen. Ik
heb het strijkijzer eraf gehaald
en er water op gegooid. De
oorkonde heb ik natuurlijk
bewaard.”
“Dat is wel goud van oud,
zeg”, schrijft Hester van El-
ten genietend. Het zal begin
jaren 60 zijn geweest. Het
doel was dat de kinderen
meer melk gingen drinken en wel drie
glazen per dag. Je was dan een melkbrigadiertje.
Destijds kregen wij per dag nog een lepel levertraan
voor een goede weerstand en gezondheid. Het
plaatje van de M (stond natuurlijk voor Melk) was
een soort badge die je op je jas kon naaien. Je kon
ook sparen voor vlaggetjes (voor op je fiets), place-
mats en een witte plastic beker. Alles voorzien van
de letter M. Er was ook een plastic singletje met een
verhaaltje, ingesproken onder
andere door Joop
Doderer. Het was een span-
nend verhaal met educatieve
elementen, ook dit was iets
nieuws in die tijd. In mijn
herinnering was het allemaal
spannend dat je voor deze
dingen kon sparen. Totaal
nieuw voor ons. We deden
er enthousiast aan mee en
tot op de dag van vandaag
ben ik nog steeds een ‘Joris
Driepinter’.
“Zie ik daar ineens in De Oud-Rotterdammer twee
opnaai-etiketten van de M-Brigade!” reageert
Marga Cooiman-van Muijden enthousiast. “Wat
een melk werd er ineens gedronken bij ons thuis...
een gezin met zes kinderen in Overschie. Het was
1959, ik was acht jaar en mijn moeder had ineens
voor alle kinderen, behalve ons jongste zusje van
drie, een invulkaart. Ze had ons opgegeven als
M-brigadier en legde ons uit dat we iedere dag het
aantal glazen gedronken melk mochten doorstrepen
op een kaart. We konden cadeautjes krijgen, ze zou
een mouwembleem naaien en er zouden wedstrij-
den komen met mooie prijzen. We vonden het heel
bijzonder dat je zomaar iets kreeg, zonder ervoor te
hoeven betalen. Feest de eerste maanden. Zomaar
post, met mijn eigen naam erop...ik was apetrots
met mijn lidmaatschap. We kregen een grammo-
foonplaatje van de M-brigade en al snel zongen we
met een vet Amerikaans accent Donald Jones na:
“In de wei stond een Hollandse koe, die kwam heel
opgetogen naar me toe....Hee, hallo,ik ben jarig
,meneer....’Tis op MELK dat ik trakteer(refrein:
everybody likes milk, everyone I know, every-
body!) ‘K heb toen gauw al mijn vrienden gebeld
en ik heb ze van die koe verteld.....iedereen bracht
wat mee voor dat beest en het werd een reuze
feest! Everybody.....refrein.” (wil je t horen, bel me
maar,misschien zing ik het voor!)
Dat jaar liepen er op school meer meisjes rond met
het M-mouwembleem. Ik herinner me, dat het flesje
schoolmelk ook telde voor een doorgestreept glas,
al vond ik dat die lauwe melk voor twee moest
tellen, een flesje is meer dan een glas. Gelukkig
hadden we thuis net een koelkast, koude melk was
lekkerder. Ik zie nog al die flessen bij de voordeur
staan, het roodgemarmerde bestelboekje ertussen
in. In april 1960 werd op school
aandacht besteed aan de Tweede
Wereldoorlog, ik las over de Joden
en hun opnaai-ster en vroeg meteen
aan mijn moeder of ze het embleem
van m’n jack wilde tornen. En
melk? Melk had ik tegen gedronken,
ja echt, voor de rest van mijn leven.”
De voorwerpen in Ken je dit nog? stimuleren het geheugen van onze lezers enorm. Ook het M-embleem in Ken je dit
nog 11 in de krant van 24 juli leverde een stroom reacties op. Bijna iedereen wist dat dit embleem stond voor het lid-
maatschap aan de M-Brigade, een van de eerste grote promotiecampagnes in ons land, eind jaren vijftig opgezet door
het Nederlands Zuivelbureau en bedoeld om het drinken van melk te stimuleren. Veel lezers haalden in hun reactie
twee campagnes door elkaar; namelijk de M-Brigade en Joris Driepinter. Die laatste had niets te maken met
de Melkbrigade, maar kwam pas later (omstreeks 1965) op het toneel.
Het was en is de goedkoopste wijze van reizen. Wie in de jaren zestig en zeventig een stad verliet, trof bij het
begin van de autoweg niet zelden jongelui aan, die met de duim omhoog smekend naar de voorbijrijdende
automobilisten keken. Vaak waren het studenten, die naar huis wilden, maar ook ware wereldreizigers, zoals
de dame op de foto. Sommigen toerden zo door heel Europa. Wie op een verjaardag deze vrijwel verdwenen
wijze van vervoer ter sprake brengt, is verzekerd van een avond vol verhalen.
Schrijf uw bevindingen op. We zijn er nieuwsgierig naar. Stuur uw verhaal voor woensdag 12 september op
naar De Oud-Rotterdammer, Postbus 113, 2910 AC Nieuwerkerk aan den IJssel. Nog veel makkelijker is
natuurlijk uw inzending per mail te sturen naar kenjeditnog@deoudrotterdammer.nl
Ken je dit nog? (13)
De M-Brigade