In 1964 verhuisden we van de
Rosestraat 326c naar de Putsebocht
66
c, schuin boven het postagent-
schap van N. Hartkamp-de Graaf
en recht tegenover de Vivo-winkel
van M.M. Woelms op 67. De buren
dachten enigszins ‘op stand’ te
wonen en vonden het maar niets
dat er een kolenboer uit Feijenoord
kwam wonen. Mijn vader werkte 28
jaar bij Cor Kieboom in de Tweede
Rosestraat. Al gauw bleken wij ‘mee
te vallen’, mijn ouders waren keurige
mensen en gingen netjes naar de
Putsepleinkerk. Ik herinner mij de
dominees Hoogenhuis en Masselink,
wier preken ons kinderen het verstand
volstrekt te boven gingen. Er was
zelfs een zekere leegloop naar de
Breepleinkerk, Sandelingpleinkerk
en Koningskerk. Dat veranderde op
slag toen de charismatische dominee
Heule was benoemd. Ondanks de
ruim duizend zitplaatsen in de kerk
moesten wij kinderen op de grond en
trappen van de preekstoel zitten en
de laatkomers achterin blijven staan.
Heule deed veel evangelisatiewerk
op Katendrecht en het conservatieve
kerkbestuur was er faliekant tegen
dat de zondagdiensten ook veelvuldig
bezocht werden door vrouwen die ‘in
het rosse leven zaten’. Mijn ouders
dachten daar gelukkig anders over.
Ik herinner mij dat Heule rondreed
in een zwarte Panhard en als hij je op
straat zag spelen altijd even stopte
voor een praatje. Hoe hij al die kin-
deren bij naam kende, is mij nog een
raadsel. Meester Huiszoon zat altijd
achterin de kerk en als je niet was ge-
weest, had je op maandagochtend iets
uit te leggen. Vervolgens moest je dan
een psalm opzeggen en daarmee was
de nieuwe Paul Krugerschoolweek
begonnen. Koster De Haan was een
legendarische figuur van ruim twee
meter, die evenals zijn twee zoons,
op een speciale hoge zwarte fiets reed
met dubbele stang. Hij moest altijd
bukken als hij de klas binnenkwam.
De binnenplaats van de school kwam
uit op de slaapkamer van de kos-
terswoning en als we er op zonnige
dagen in de pauze krijgertje speelden,
was het een stunt om door de open-
staande deuren via de slaapkamer,
gang en voordeur het steegje tussen
de kraaminrichting en de kerk in te
rennen. Op een keer kwam De Haan
juist het steegje binnen en daarna heb
ik het nooit meer gedurfd.”
Opa en oma
Peter Harthoorn uit Rhoon (peter@
pgharthoorn.demon.nl) memoreert
zijn opa en oma die via hun spionne-
tje op de Putsepleinkerk keken. “Dat
waren Peter en Antje van Toor en
ze woonden op de eerste verdieping
boven de waterstoker in de Eerste
Pioenstraat. Opa was invalide en
reed met een handbediend invaliden-
wagentje. Hun dochter (mijn tante
Maartje) was ongetrouwd en woonde
bij hen. Als klein jochie logeerde ik
regelmatig bij opa en oma. In 1949
(
ik was toen 6 jaar) ben ik met mijn
ouders en zus verhuisd naar Zeeland.
In 1953 (met de watersnood) kwam
ons gezin terug in Rotterdam, zonder
huis natuurlijk. Mijn ouders en ik
hebben een half jaar ingewoond bij
opa en oma. Mijn zus verbleef in de
Asterstraat bij een tante. Vanwege de
watersnood moesten alle gezinsle-
den in de Baan doorgelicht worden
op tbc-besmetting. Bij mijn tante
Maartje werd tbc geconstateerd. Zij
is toen ruim twee jaar in Sonnevanck
Harderwijk opgenomen. Ik weet dat
tegenover de waterstoker een winkel
was van ‘Doen en zegge, koop bij
Egge’, waar in noodsituaties getele-
foneerd mocht worden. Boven hen
woonde een gezin, van wie de zoon
elke zondag naar Feyenoord ging.
Ik speelde in de Eerste Pioenstraat
spelletjes – balletje trappen, enz.
In juli 1953 zijn wij verhuisd naar
Pernis, naar het huis dat mijn ouders
hadden gekocht. Regelmatig kwam ik
toen naar de Eerste Pioenstraat naar
mijn grootouders. In 1955 is hun huis
afgebrand. Oma was met een kaars
naar de zolder gegaan en vergeten
die te doven en mee te nemen. Opa
en oma zijn toen een poos bij hun
dochter in de Asterstraat geweest.
Opa is in 1957 overleden en oma
heeft nog een fiks aantal jaren in het
gerenoveerde huis gewoond, waarna
ze naar verzorgingshuis Waelestijn in
Charlois is gegaan. Ze is op 92-jarige
leeftijd overleden.”
Reageren:
De verschillende publicaties over de Putsepleinkerk hebben veel reacties opgeleverd, zo-
als vanuit Zuid-Afrika van Ad Keukelaar (Forest Glade, Guesthouse 1 Stirrup Steeg, ZA7806
Houtbaai). “Toen ik online De Oud-Rotterdammer las, trof ik tot mijn grote vreugde een
foto en artikel aan van de Putsepleinkerk. Op de foto staan maar liefst drie mijlpalen in
mijn leven afgebeeld: de kraamkliniek waar ik ben geboren op 2 mei 1953, de Paul Kruger-
school waar ik letterlijk zes jaar van het lager onderwijs heb genoten onder ‘bewind’ van
bovenmeester A.J. Huiszoon en vanaf 1963 P. Willemstein en de Putsepleinkerk. Ik ben er
niet gedoopt, wel in onze ‘familiekerk’ - de oude Koningskerk - op het Noordereiland, maar
waar wij zoveel jaren hebben ‘gekerkt’.”
De Oud-Rotterdammer - De krant voor de 50-plusser
Dinsdag 27 november 2012
Pagina 21
Buren vonden
kolenboer als
buurman maar niets
-
Het gezin van kolenboer Keukelaar woonde links op de Putsebocht (net niet zichtbaar) in een rijtje woonhuizen tegenover de
winkels Foto collectie Rein Wolters -
-
De brandstoffenhandel van Feyenoord-voorzitter Cor Kieboom aan de 2e Rosestraat.
Op de achtergrond gasfabriek Feijenoord Foto Jan Roovers/Arnoud Voet -
-
Links is nog juist de
huisdeur zichtbaar, naast de
winkel van bakker Degenkamp,
waar Ad Keukelaar in de Rosestraat
woonde Foto collectie Rein Wolters -
Vrijwilligers in
het zonnetje
Tijdens de eerste editie van
De Dag van de Rotterdamse
Kanjers hebben meer dan 200
vrijwilligers en mantelzorgers
gebruik gemaakt van de veelal
gratis ter beschikking gestel-
de activiteiten. Volgens een
tevreden Dave van der Wal en
Carola van Barneveld reden te
meer om hiermee door te gaan.
De stad Rotterdam kent zo’n 150.000
vrijwilligers en 68.000 geregistreerde
mantelzorgers. Deze doelgroep is letterlijk
en figuurlijk het cement van de Rotter-
damse samenleving. Zonder deze kanjers
geen Rotterdam Marathon, Zomercarnaval,
sportwedstrijden, opgeknapte kinderboer-
derijen en speeltuintjes in de wijk, geen
boodschappen of een kop soep voor de
zieke buur.
Wij zijn van mening dat deze doelgroep
het verdient om namens de stad te worden
bedankt voor hun inspanningen’ aldus Dave
van der Wal. ‘Gelukkig was de gemeente
Rotterdam ook heel enthousiast over het
idee en konden we met financiële steun van
de gemeente aan de slag.
Afgelopen zaterdag was het dan zover.
Voor ruim 2000 vrijwilligers en mantelzor-
gers was er van alles (gratis) te doen in de
stad; meevaren met de Spido, de Euromast
en Kunsthal bezoeken, rondleidingen in
het Natuur Historisch museum, het nieuwe
Luxor, Bilderberg hotel, De Kuip en de
Laurenskerk, koffie drinken bij restaurant
Ketelbinkie, De Marathon kijken in Pathé
De Kuip en Schouwburgplein, dans-
workshops bij het HipHopHuis en Indoor
paintballen.
Vijf jaar
We hebben de ambitie om van deze dag
voor de aankomende 5 jaar een terugkerend
evenement te maken’ vertellen Dave en Ca-
rola. ‘Uiteraard zijn er verbeterpunten voor
de volgende editie’ beamen zij samen. ‘Zo
gaan we de volgende editie veel eerder de
organisaties en doelgroep informeren over
de dag. En willen we graag meer zekerheid
bieden aan onze deelnemende partners dat
zij niet voor niets hun tijd en energie hierin
steken. Het ‘no show’ percentage van de
doelgroep moet absoluut omlaag.
De speciale website
-
terdamsekanjers.nl blijft dan ook in de
lucht. Iedereen die ideeën heeft of geïnfor-
meerd wil worden, kan zijn contactgege-
vens hier achter laten. Dan maken we er
in 2013 een nog groter feest van’ besluiten
Dave en Carola.