De Oud-Rotterdammer - De krant voor de 50-plusser
Dinsdag 27 november 2012
pagina 23
Door de lens van Hartog
Uit het rijke negatievenarchief van stadsfotograaf Henk Hartog (126)
Als Hendrik Hartog werd hij in 1939 ingeschreven bij de burgerlijke stand van Rotterdam en uitgeschreven na zijn te vroege
overlijden in 2002. Henk was een fijn mens en bovenal een zéér gewaardeerd stadsfotograaf. Zijn duizenden negatieven
zijn toevertrouwd aan uitgever Arnoud Voet in Capelle aan den IJssel. Hiervan verscheen in 2009 ‘Rotterdam gefotografeerd
1960-1970’,
als eerste van drie boeken met bijzondere en treffende foto’s, die Henk Hartog overal in Rotterdam schoot. Deel
2
van de jaren 1970-1980 is vorig jaar 23 april verschenen. De verschijning van het derde en laatste deel (1980-1990) van de
trilogie is vooralsnog, bij gebrek aan voldoende inschrijvingen, tot nader orde uitgesteld.
De Nationale Boomfeestdag – tot 1980
Boomplantdag – dateert van 1957. Ook in
Rotterdam gaat sindsdien elk jaar op de
derde woensdag van maart jonge aanplant
de grond in, uiteraard met enthousiaste hulp
van schoolkinderen. Op 18 maart 1981 was
dat het geval in de Immanuel Kantstraat in
de IJsselmondse wijk Lombardijen. Die dag
kwam wethouder Pim Vermeulen (op de foto
met schep in zijn handen) van het stadhuis
om samen met de kinderen de bomen te
planten. Uiteraard kregen ze professionele
hulp van mensen van de Plantsoenendienst
van Gemeentewerken. Wat ontbreekt aan
de gegevens is de naam van de school of
scholen die destijds medewerking hebben
verleend. Wellicht zijn er kinderen - of
anderen - die zichzelf op de foto herkennen
en naar hun naam en herinneringen zijn we
nieuwsgierig. De Boomplantdag is destijds
ingesteld door het Landelijk Comité Boom-
plantdag en het initiatief is daarna overgeno-
men door de Stichting Nationale Boomfeest-
dag. Deze organisatie streeft ernaar dat ieder
schoolkind in zijn/haar schooltijd minimaal
één keer een boom plant. De in 1947 in
Amsterdam geboren Ir. Pim Onno Vermeu-
len was vanaf 1974 voor de PvdA lid van
de gemeenteraad van Rotterdam en daarna
van 1978 tot 1994 wethouder op onder meer
Financiën en Stadsvernieuwing. Hij woonde
destijds in de Afrikaanderwijk en was ook
actief binnen de bewonersgroep van de wijk,
samen met Jan van den Dries van de Twee-
bosstraat, pater Jansen van clubhuis Sarto
èn Willem van de Ende van de Schalk Bur-
gerstraat. Vermeulen werd na zijn politieke
loopbaan lid van de Raad van Bestuur van de
Bank Nederlandse Gemeenten.
Reageren:
Boomplantdag
Knappe dokters in Sophia
Mijn eerste ervaring met het Sophia
Kinderziekenhuis gaat terug tot 1967. Ik
was bijna twee jaar en had de levensbe-
dreigende diagnose kanker gekregen. Ik
was te jong om de onderzoeken en ope-
raties bewust mee te maken. Bijgaand
een foto met daarop mijn opa en ik. Ik
werd die dag twee jaar en de zusters
hadden m’n bedje versierd met slingers.
Het Sophia Kinderziekenhuis herinner
ik me als een heel groot gebouw met
geleerde dokters in lange witte jassen;
de zusters droegen witte schorten en een
wit kapje op hun hoofd. De kinderzalen
waren groot, met wel acht bedjes en
in het midden stond een tafel waar je
zat om te eten en te knutselen. En was
je erg ziek, dan lag je op een kamertje
apart; een box noemde je dat, die was
helemaal van glas. Ook kwamen ze
langs met leesboekjes en van de zieken-
huisradio mocht je een plaatje aanvra-
gen. Het Sophia Kinderziekenhuis liep
als een rode draad door mijn toen jonge
leventje. Er zijn meerdere operaties
nodig geweest om mij weer gezond te
maken, want de kanker was hardnek-
kig en kwam tot twee keer terug. Na de
laatste operatie heb ik vele bestralingen
gehad in de buik; ik was toen zeven
jaar. In die periode werd een aangeboren
gaatje in mijn hart ontdekt, dat via een
operatie werd gedicht. Destijds was
zo’n operatie erg kostbaar en omdat de
artsen er weinig hoop op hadden dat ik
het zou overleven, moest ik eerst vijf
jaar ‘schoon’ zijn. Na die spannende vijf
jaar ben ik geopereerd in het Dijkzigt.
Nu ben ik 47 jaar, en ik denk wel eens
terug aan die tijd. Ik ben nog steeds
ontzettend dankbaar dat die knappe dok-
ters in Sophia mij toen hebben kunnen
opereren, waardoor ik nu nog vrolijk op
deze aardbol rondloop.
T. de Vaal
------------------------------------------------
Handjeklap
In het boek ‘Van handjeklap tot uier-
boord’ wordt de handel jammer genoeg
met maar één foto getoond. Ik vond
het in mijn jeugd zo interessant te zien
hoe de boeren met handjeklap een dier
kochten of verkochten. Wat konden die
boeren toch hard slaan. Hoe werkt dat
nu precies, dat ‘handjeklap’? Vijftien
kilometer van hier geeft een bezoek in
de zomer aan de Goudse Kaasmarkt
opheldering. Daar wordt door vrijwil-
ligers deze handel nog gedemonstreerd
(
met uitleg). De kaashandelaar en de
kaasboer doen dit zoals onze voorouders
het ook deden.
John Kegel
Breitnerstraat 53 B
3015
XB Rotterdam
------------------------------------------------
Kapper Aad
In de vorige uitgave van De Oud-Rotter-
dammer stond in de rubriek ‘Rotter-
damse verhalen’ een artikel over kapper
Aad Assman in de Jacob Catsstraat. In
de jaren negentig ging ik regelmatig bij
Aad langs om mijn haar te laten knippen
en een zonnebank te nemen. In die tijd
werkte er ook een kapper die een motor
had. Dat er enkel heren kwamen, klopt
niet echt, want ik ben een vrouw.
Thea den Boer
------------------------------------------------
Miss Blanche
Het is altijd weer een feest De Oud-
Rotterdammer te lezen. De tijd staat dan
weer even stil bij je kinderjaren. Mijn
moeder rookte graag een sigaretje en dat
was Miss Blanche. En mijn vader draai-
de graag een shaggie en dat was Kaptein
Grant in het bekende doosje en met de
vloeitjes van rizla of mascotte. Ik kreeg
van mijn vader vaak een vloeitje en een
kammetje en dan maakte je daar muziek
mee. Je moest met je mond tegen het
vloeitje blazen en als je dat verkeerd
deed kreeg je een heel raar gevoel aan je
lippen. De sigarenwinkel waar het werd
gekocht was Van Heusden op de Oude
Binnenweg, een gezellige winkelstraat
(
die gelukkig nog bestaat) en daar zijn
heel wat sigaretten en shag over de
toonbank gegaan. Van de binnenstad
zijn we verhuisd naar Rotterdam-west.
Op de hoek van de Mathenesserstraat en
de Taandersstraat zat een sigarenwinkel
en ook daar werden Miss Blanche en
Kaptein Grant gekocht. De prijs van
Miss Blanche was voor een half pakje
van tien sigaretten 45 cent en voor een
heel pakje van 20 sigaretten 90 cent.
Ik was altijd blij als ik weer sigaretten
mocht halen, want bij die sigarenwin-
kel kreeg je altijd kauwgomballetjes.
Maar..., opeens vond ik kauwgom niet
lekker meer en ik vertelde dat tegen
die mevrouw, maar vroeg wel of ik de
kauwgomballetjes voor mijn moeder
mee mocht nemen en ja hoor, ik kreeg
ze toen altijd voor haar mee. Het blijven
fijne herinneringen die in je geheugen
gegrift staan.
Corrie Gorissen
------------------------------------------------
Die mooie zomer
Een opmerking over het stukje van
Gerard Cox in no 43 van De Oud-Rot-
terdammer. Volgens mij is de originele
versie van ‘t Is weer voorbij die mooie
zomer van Steve Goodman uit 1971 en
niet van Joe Dassin. Maakt niet uit, ik
blijf Gerard’s stukjes met plezier lezen.
Reinier van der Bend
Leuke griet uit het Havenziekenhuis
Via via komt De Oud-Rotterdammer ook in het Brabantse terecht, waar ik een gretig lezer ben. Zo kwam ik het artikel tegen
over het Havenziekenhuis dat bij mij goede herinneringen oproept. In 1976 kwam ik bij het stappen in Lord Charley op het
Stadhuisplein een paar leuke ‘grietjes’ tegen, waarvan eentje mij bijzonder aanstond. Het bleken zustertjes te zijn, die in het
Havenziekenhuis werkten. Na het kennismaken en de nodige versnaperingen nodigde ik mijn favoriete (Riet Timmermans) uit
voor een lekkere maaltijd bij Kam Sang in Hillegersberg. Echter, toen ik nader contact wilde opnemen, bleek dat zij ziek gewor-
den was en thuis op de boerderij in Brabant verbleef. Achterdochtig als ik was in die tijd dacht ik: “Ja ja, ze zal er wel geen zin
in hebben.” Enfin, na ampel beraad, en omdat ik haar toch wel erg leuk vond, besloot ik een brief te sturen naar haar adres in
het Havenziekenhuis. Zij woonde namelijk, zeker voor die tijd, uitzonderlijk luxe in het penthouse bovenop het ziekenhuis, met
uitzicht op de Maas, Feyenoord, en de Willemsbrug.
De brief heeft zij helaas nooit gelezen, doordat zij hem, nadat ze was teruggekomen van haar ziekte en deze bij de balie had
opgepikt, uit haar handen heeft laten glippen. Dit gebeurde bij de lift waardoor de enveloppe op de bodem van de liftkoker
gevallen moet zijn en daar wellicht nog ligt. Mocht hij gevonden en na al die tijd nog bewaard zijn, zou ik hem graag terug
hebben om hem alsnog door mijn muze te laten lezen. Mijn adres staat onder dit stukje. Er was namelijk ook nog de telefoon
en na ettelijke telefoontjes is het toch nog goed gekomen. We zijn inmiddels meer dan 33 jaar getrouwd en wonen al 30 jaar in
Zevenbergen. Echter, iedere keer wanneer we over de brug rijden, kijken we weer met warme gevoelens naar het ziekenhuis.
Bert Conijn
Ansekerke 26, 4761 NB Zevenbergen
In verband met de privacywetgeving wijst De Oud-Rotterdammer de lezers erop dat zij met het insturen van een oproepje akkoord gaan met het
vermelden van hun adresgegevens in de krant en daarmee tevens in het krantenarchief op het internet.
TANTE POST