De Oud-Rotterdammer - De krant voor de 50-plusser
Dinsdag 16 april 2013
pagina 11
Gerrit Sterkman en Joop Waller, ik
zal ze nooit vergeten. Echte wijk-
bewoners die met hun eigen poli-
tieke achtergronden het goede voor
de medemens op het oog hadden.
Ik merkte ook dat een aanpassing
van de Algemene Politie Verorde-
ning via de actiegroep sneller ging
dan via mijn eigen politieorganisa-
tie. Bij een goede aanpassing kon
de Gemeenteraad zijn goedkeuring
geven en kon prostitutieoverlast
worden aangepakt.
Sociale academie
Diverse jongeren, die toen studeer-
den aan de Sociale Academie in de
Graaf Florisstraat, waren ook aan-
wezig tijdens vergaderingen van de
actiegroep. Ik, met de straatacade-
mie als opleiding, leerde snel van
alle reacties in de vergaderingen,
waar buurtbewoners op duidelijke
wijze lieten weten hoe zij zaken
veranderd wilden zien. Er waren in
die tijd ook een sociale raadsman,
een opbouwwerker, een sociaal
psychiatrische verpleegkundige
en iemand van het ouderenwerk
actief en buiten de actiegroepver-
gaderingen werden in het Hulp- en
Adviescentrum in de Josephstraat
bijeenkomsten gehouden met het
doel het Oude Westen veilig en
leefbaar te houden. Daar kwam
nog een winkelpandje bij op de
hoek van de Gaffeldwarsstraat
waar de actiegroep bewoners met
problemen te woord stond en hen
adviseerde hoe de problemen op
te lossen. Belangrijke spil daar
was Ben Schuuman-Hess. De ge-
luidswinkel van Schaap in de Van
Speykstraat speelde ook een rol,
omdat deze met een geluidswagen
de buurt informeerde over acties en
andere bijzonderheden.
Mijn eerste ontruiming
Het was een warme septem-
bermiddag 1971. Net een paar
maanden buurtagent. Die middag
mocht ik met collega Joop naar de
Josephstraat, waar een gezin met
acht kinderen op straat zou worden
gezet. Nu was in de ochtend een
geluidswagen met onheilspellend
gebeier van rampklokken door de
straten gereden met een oproep om
die middag naar de Josephstraat
te komen. Samen met de deur-
waarder liepen wij naar het huis
waar honderden huisvrouwen voor
stonden. De zon zorgde voor een
broeierige sfeer. Ik keek nog even
naar het gerechtelijk bevel of er
geen vormfouten in stonden. Gerrit
Sterkman gaf via de microfoon een
toelichting op de ontruiming en
daarna beierden de klokken weer
alsof de dijken het ieder moment
zouden begeven. De emoties liepen
hoog op en ik hoorde woorden
die ik nog nooit had gehoord.
De huisbazin, een in Duitsland
geboren schriele vrouw op leeftijd,
schreeuwde met een rauwe stem
boven alles uit. Vanuit pand 117b
hing Oude Westen-actievoerder Jo-
han Henderson. Achter hem waren
de schaduwen van het gezin zicht-
baar. De Afrikaanderrellen waren
nog niet vergeten en leegstaande
woningen werden ook in het
Oude Westen al snel tot pensions
omgetoverd. De Josephstraat stond
op z’n kop. Dankzij enkele leden
van de actiegroep ging eigenaresse
Frau Mooldijk schriftelijk akkoord
dat het gezin nog een half jaar in
de woning kon blijven en na het
voorlezen van de verklaring ging
er een gejuich op. Samen met mijn
collega begeleidde ik de huisbazin
de Josephstraat uit. De Rotterdam-
se kranten maakten er voorpagi-
nanieuws van. Ik kon gelukkig dit
avontuur navertellen.
Slopen van huizen
Al snel diende de volgende
actie zich aan. In die tijd waren
er woningen in het Oude Westen
die slooprijp waren, maar toch om
onduidelijke redenen niet gesloopt
werden. Op ludieke wijze liet de
actiegroep Oude Westen door
straatoptredens al merken aan de
gemeente dat hier wat aan gedaan
moest worden. Burgemeester
Thomassen werd hier persoonlijk
op aangesproken en ook werd hij
toegezongen met het volgende lied:
Wij gaan Thomassen jonassen,
als die niet wil.
Of we maken hem brandweerman
bij het pro grill.
Want in plaats van huizen en
bomen
ligt hij van fabrieken te dromen.
Toe Wim geef ons poen voor meer
huizen en groen
meer hoef je voor ons niet te doen.
Maar de drie panden in de Gaf-
felstraat bleven in bouwvallige
toestand, terwijl alle gemeente-
lijke diensten met elkaar aan het
overleggen waren. De actiegroep
formeerde een slopersploeg en ging
aan de slag onder het toeziend oog
van de politie, die opdracht van de
burgemeester had gekregen nie-
mand aan te houden. De actiegroep
van het Oude Westen nam zo het
voortouw en de gemeente maakte
het af. Nadat de drie huizen waren
gesloopt, kon de buurt genieten van
een kinderspeelplaats.
Een zwembad
Al jaren was de actiegroep bezig
een zwembad in de wijk te krijgen.
Een instructiebad. Er waren halve
toezeggingen van de gemeente
die geen enkele haast maakte. In
deze tijd maakte men gebruik van
straatbulletins en hierin werd aan
de bewoners uitgelegd dat de ge-
meente overal aan het bouwen was,
maar dat de oude wijken werden
vergeten.
“Vraagt men om meer groen, dan
worden er groene planken voor
leegstaande panden gespijkerd,
terwijl er bomen worden bedoeld.”
De actiegroep riep iedereen op
aanwezig te zijn bij de bouw van
een zwembad op de kruising van
de Gaffeldwarsstraat en Sint Mari-
astraat. De burgemeester was uitge-
nodigd om de officiële opening te
verrichten en een badmeester zou
toezicht houden. Natuurlijk was de
geluidswagen van Schaap er weer
bij om de bewoners van informatie
te voorzien en met sloophout werd
heel eenvoudig een instructiebad
gebouwd. Opnieuw was het mijn
taak toezicht en goed contact met
de bewoners te houden. Maar ik
dacht ook aan eventuele hulpdien-
sten die, indien nodig, geen kant
op konden. In goed overleg met de
actievoerders en nadat de media
hun werk hadden gedaan, werd het
zwembad ontmanteld. Na afloop
was er koffie in de buurtwinkel en
na iedere actie werd mijn rechts
ingestelde ziel een stukje meer
links. Natuurlijk voelde ik ook de
spanning tussen rechtvaardigheid,
ordehandhaving en het verlenen
van hulp aan hen die dit nodig
hebben. Kortom, een geweldige
leerschool voor de rest van mijn
politieloopbaan.
Han Karels
Straatacademie Het Oude Westen
Het is rond de jaren 70 als de actiegroep Oude Westen is
opgericht en om de twee weken op dinsdagavond in gebouw
Odeon vergadert. Als jonge wijkagent van 25 jaar werd ik uit-
genodigd de vergaderingen zoveel mogelijk bij te wonen. Toen
men mij vroeg naar de prostitutie op de Nieuwe Binnenweg
en hoe dit aan te pakken, was ik voorzichtig. Hardop werd mij
daarop gevraagd of ik door mijn baas was volgegoten met be-
ton, omdat ik geen antwoord op de vragen gaf. Daarna mocht
ik van mijn superieuren op persoonlijke titel antwoord geven.
De politie,met Han Karels links voor,houdt omstanders op afstand
Frau Mooldijk krijgt bescherming van de wijkagenten Han Karels (l) en Joop Bremer (r)
Han Karels (4e van l) tijdens een vergadering van de actiegroep Het Oude Westen
1...,2,3,4,5,6,7,8,9,10 12,13,14,15,16,17,18,19,20,21,...28