Page 5 - De Oud Rotterdammer Week 16

Het eerste dat opvalt, is hoe de mensen al op de rijbaan gaan staan als de tram in aantocht is. Terwijl het
toch een drukke winkelstraat is met veel verkeer. De tram is er eentje van een bekend model, dat soms
nog wel eens rondrijdt bij bijzondere gelegenheden. Om het zachtjes uit te drukken: dit is een bekende
straat, waar velen ongetwijfeld herinneringen aan hebben. We zien nog juist de tramrails een bocht naar
rechts maken. Waar naar toe?
Vertel ons uw herinneringen aan deze straat, waar je kon winkelen, maar waar ook ‘s nachts een en ander
te doen was. Stuur uw verhaal naar Postbus 113, 2910 AC Nieuwerkerk aan den IJssel, of, beter nog, mail
uw reactie naarkenjeditnog@deoudrotterdammer.nl.
Hans Ruizeveld kan de omgeving nog heel goed
beschrijven, maar verklaart ook hoe het kwam
dat de volkstuintjes werden aangelegd. “Ja, dit
beeld ken ik nog heel goed. Zo’n 27 jaar heb ik
daar in de buurt gewoond. We zie hier een stukje
‘land- en tuinbouwgrond’ tussen de Gordelweg en
het water van het Noorderkanaal. Kijkend onder
de bogen van het treinviaduct van de Hofpleinlijn
zien we achter de meest rechtse boog de gevels
van de huizen aan de Tempelstraat. Achter de
tweede boog zien we de huizen langs de Gordel-
weg tot aan de Bergweg. Met daartussen - naar
rechts - de Bieslandstraat en de Bergselaan. De
foto is zeer waarschijnlijk gemaakt kort na de
oorlog, want de oprit naar het Rozenlaanviaduct
(achter dit viaduct ) is nog afwezig. De fotograaf
staat met z’n rug naar het sluisje in het Noorder-
kanaal. Rechts, niet zichtbaar, staat het huizen-
blok langs de Gordelweg tussen de Insulindestraat
en de Savornin Lohmanlaan - waar ik met m’n
ouders woonde.
Tijdens de oorlog zijn in Rotterdam op veel
stukjes braakliggende grond een soort ‘moes-
tuinen’ ingericht om de bevolking toch van wat
verse groente te kunnen voorzien. Na de oorlog
is hier langs de Gordelweg een voorloper van de
schoolwerktuinen van gemaakt. Buurtkinderen
van de nabij gelegen lagere scholen, zoals in de
Ackersdijkstraat en Delfgauwstraat, kregen daar
de gelegenheid, onder deskundige begeleiding,
zelf aan de slag te gaan en mochten na de ‘oogst’
het gewas mee naar huis nemen. Waar moeder
zich een ongeluk waste om het zand van andijvie,
kool en sla af te spoelen. Aan de overkant van het
kanaal, links op de foto maar niet zichtbaar, naast
het sluisje lag een van de drie nooddorpen langs
het Noorderkanaal, waarvan de ‘houten’ versie
pas in het TV-programma Andere Tijden in beeld
is geweest.”
Mevrouw Cor de Neef had weer heel andere
ervaringen, toen zij de De Oud-Rotterdammer
opensloeg. Zij zag zichzelf als meisje terug en dat
deed haar wel wat. Schoondochter Wendy Baks
schrijft erover: “Mijn schoonmoeder heeft zich-
zelf herkend op de foto. Zij is het meisje gehurkt
op de grond met het mandje. Haar naam in Pieter-
tje Cornelia de Neef, roepnaam Cor (15-4-1937).
Het meisje ernaast, met het brilletje, is haar zusje
Nel. Toen zo’n 12 en 9 jaar oud, rond 1949. Het
waren de moeilijke jaren vlak na de afloop van de
oorlog. Het schooltuintje aan de Gordelweg is één
van de (weinige) leuke herinneringen van mijn
schoonmoeder. Ze was dan ook blij verrast toen
zij de pagina omsloeg en zichzelf zag. Trots heeft
zij haar kinderen gebeld en voor iedereen een
exemplaar opgehaald bij haar volgende trip naar
de supermarkt. Ik heb een exemplaar uitgeknipt
en ingelijst. Tegenwoordig geniet Cor van haar
oude dag in Hoek van Holland met uitzicht op de
Waterweg. Ze is moeder van vijf zoons en heeft
vier kleinkinderen.”
Hendrien van Nieuwenhuizen-Van den Berg be-
waart vooral leuke herinneringen aan haar school-
tuintje, waarmee ze serieus aan de slag ging.
“Wat leuk dat ik de foto zag van het schooltuin-
tjescomplex. De tuintjes lagen aan de andere
kant van het kanaal nabij de Gordelweg. Vroeger
was daar ook het Sofia Kinderziekenhuis aan de
Gordelweg, dat lag dan weer dichter bij de Schie-
weg, waar ik met veel plezier tot mijn dertiende
heb gewoond. Ik zat op de meisjesschool in de
Ackersdijkstraat in klas 6. Als je een jaar of 12
was, kon je eventueel een schooltuintje krijgen.
Ik wilde dat erg graag. Leuke herinneringen heb
ik daaraan, ik vond het geweldig. Worteltjes,
boontjes, sla, radijs, en nog veel meer. Zo trots als
een pauw nam ik dat dan mee naar huis. Aan het
eind van het seizoen werd er een keuring gehou-
den wie de mooiste tuintjes hadden. Ik kreeg de
tweede prijs en mocht, nadat nummer één (Kitty
Hammink, een meisje uit mijn klas) haar keuze
had gemaakt, ook een presentje uitzoeken. Het
was een verguld bedelkettinkje. Ik vergeet het
nooit meer. Ik meen mijzelf te herkennen als het
staande meisje met de band in het haar, doch het
is allemaal zo lang geleden, dat ik het ook niet
precies meer weet. Als dat zo is, dan moet de
foto omstreeks 1956 zijn genomen. Het riep veel
herinneringen op aan een onbezorgde jeugd en de
prachtige zomers, die we toen vaak hadden.”
Lezer R. van Balen bewaart weer heel andere
herinneringen aan ‘zijn’ schooltuin.
“Ik heb er ook een schooltuintje gehad via onze
school, maar dat duurde niet lang. Door omstan-
digheden kon ik helaas niet komen en tot mijn
grote verbazing was mijn tuintje na twee weken
aan een ander gegeven. Ik was teleurgesteld en
heel boos, want het was mijn lust en mijn leven
om daar te zijn. Het was toch mijn tuintje? In een
weekend ben ik er op eigen houtje heen gegaan
en een kilo graszaad er overheen gegooid. Na
een tijdje ging ik weer een kijkje nemen en ja
hoor; één grasbende. Dat gaf me toch een prettig
gevoel. Was dit nu kattenkwaad of wraak?”
Jan Lit is duidelijk een voetbalgek. Ook bij het
zien van de tuintjes denkt hij vooral aan…….
Lees maar:
“Toen ik de foto zag, ging ik ver terug in de tijd.
Ik heb vanaf mijn achtste tot mijn veertiende op
de Gordelweg 96 A gewoond. De volkstuintjes
herken ik nog als de dag van gisteren, want een
stukje verderop voetbalden we op woensdagmid-
dag tegen de Koningsveldestraat. Dat waren
jongens van DJS en Xerxes. Ik zelf voetbalde
ook aan de Xerxesweg. Waar ik woonde, kon je
Xerxes zien. Als ik wakker werd op zondag ging
ik gelijk kijken of de vlaggen er hingen. Dat was
het teken dat het eerste doorging. Het was een
mooie tijd aan de Gordelweg. Veel voetballen op
het landje of op de stoep, dan ging je schieten op
de portieken, maar dat ging nogal eens fout, want
de ballen vlogen ook wel eens door een keuken-
raam en dan op het fornuis. Uit die tijd herinner
ik me een aantal namen. Koentje Barrelmeirer,
Frank Smit (die heb ik nog uit het kanaal gered)
en Pieter Stooink. Ik ben 30 jaar lid geweest van
Xerxes en probeer nog wel eens contact te hebben
met oud-Xerxanen. Laatst ben ik nog op de koffie
geweest bij Jan Boshuizen met wie ik ook via De
Oud-Rotterdammer in contact ben gekomen.”
Mevrouw Verwer herinnert zich nog goed de
kwaliteit van haar producten.
“Vanuit de lagere school, in mijn geval De
Leeuwerikkenschool in de Ackerdijkstraat medio
1950, kreeg je een heel klein stukje grond om
groenten te verbouwen. Het eerste dat wij zaaiden
was sterrekers in de vorm van de eerste letter van
je voornaam. Sterrekers groeide als kool, was nog
eetbaar ook en heel sterk van smaak! Heel span-
nend voor ons stadskinderen. Op het viaduct reed
het Hofplein-treintje.”
De foto van de schooltuinen maakte bij menigeen veel herinneringen los. Ze zijn in
twee categorieën in te delen. De lezers die zich nog heel goed herinneren hoeveel
plezier ze hadden in het tuinieren en zij die zich vooral de buurt nog voor de geest
kunnen halen. En dat is knap, want er is veel veranderd.
De Oud-Rotterdammer - De krant voor de 50-plusser Dinsdag 16 april 2013 pagina 5
28
Ken je dit nog? 30 Nr.
Nr.
‘Het was mijn tuintje’
EEN ROTTERDAMS FAMI L I EBEDR I JF S I NDS 1888
Kwaliteit, Zekerheid en Keuzevrijheid, zoals ú het wilt
Begrafenis - Cremat ie
010 - 447 99 00 www.vanderspekuitvaart.nl