Een raadplaat van nieuwbouw uit vervlogen tijden. Ten tijde dat de foto werd gemaakt, was het allemaal
nog gloednieuw. Toch is er weinig veranderd. De zestien winkels zullen ongetwijfeld wellicht andere
producten verkopen of is er nog een winkelier die gewoon op de oude voet is doorgegaan? De gepar-
keerde auto’s zouden nu als oldtimers worden beschouwd, maar toch is dit kleine winkelcentrum nog
heel herkenbaar. Rechts op de foto staat een gebouw waar velen jeugdherinneringen aan moeten hebben
in deze geliefde Rotterdamse wijk. Herkent u deze plek en heeft u er herinneringen aan, schrijf deze dan
op en stuur uw tekst naar postbus 113, 2910 AC Nieuwerkerk aan den IJssel of stuur uw verhaal per mail
naar
Lezer Stef Stolk weet duidelijk waarover hij
schrijft. Hij geeft de juiste oplossing.
“Raadfoto nummer 57 is gemaakt ter gelegenheid
van de verlenging van de route van tramlijn 10
over de Kleiweg in Hillegersberg naar het nieuwe
eindpunt bij de centrale werkplaats van de RET,
het voormalige Allan. De opening vond plaats op
31 oktober 1960. Lijn 10 had oorspronkelijk zijn
traject vanaf het Spartakasteel in Spangen naar
de tramremise bij de Kootsekade. Een versierde
RET-vierasser werd voorafgegaan door een
platformwagen met daarop het RET-muziekkorps.
De foto is gemaakt op de Kleiweg ongeveer op de
plek van de juwelierszaak van M. Born (‘Pontiac
tijd, juiste tijd’). Aan de overzijde, op de hoek
met de Elisabethlaan, bevond zich de schoenen-
winkel van Vrinten, met daarnaast een filiaal van
de kruideniersketen Simon de Wit. Rechts op
de foto is nog juist het begin van de Statenlaan
zichtbaar. Destijds woonde ik op de hoek van de
Begoniastraat-Kleiweg en heb ik de aanleg van
deze tramlijn als 10-jarig jongetje voluit kunnen
bewonderen. Vooral het vervaardigen van de rail-
lassen met behulp van het zogeheten thermietlas-
sen was zeer spectaculair.”
Veel lezers die reageerden blijken de buurt goed
te kennen. Ze hebben er gewoond of gewerkt. Zo
ook Els Siersema-Ottenhof.
“Volgens mij is deze gebeurtenis de officiële
opening van de verlenging van lijn 10 naar de
Kleiweg op 31oktober 1960. Het muziekkorps
was natuurlijk van de RET. Het podium waarop
zij zaten werd voortbewogen door de vierasser
daarachter. Op de achtergrond zie je de schoenen-
zaak van de familie Vrinten, waar ik elf jaar met
plezier heb gewerkt.”
Wellicht heeft Els Siersema-Ottenhof ooit een
paar schoenen verkocht aan lezer A. van Herk.
Hij noemt in de eerste zin al de winkel waar zij
werkte.
“We kijken omstreeks 1955 aan tegen de schoe-
nenwinkel van A. Vrinten op de hoek van de
Kleiweg en de Elisabethlaan en vervolgens de
kruidenierswinkel van Simon de Wit, waarna ook
achteraan links de Statenlaan in zicht is. Tram
nummer 562 van lijn 10 komt vanaf de Straatweg
en heeft zijn eindpunt bij het NS Station Kleiweg,
van de Hofpleinlijn naar Den Haag Centraal Sta-
tion. Ik woonde van 1940 tot 1964 op de Kleiweg
59 en heb aldaar meegemaakt dat de tramroute
werd verlengd van de Straatweg, via de Kleiweg,
naar genoemd NS station. De uitbundig versierde
tram (met genodigden?) reed daar met het ervoor
rijdende muziekgezelschap (van de RET?) voor
de feestelijke opening. Het oude eindpunt was
bij de tramremise, nu het trammuseum aan de
Kootsekade, die in het verlengde van de Kleiweg
tot aan de Rotte loopt. De stokoude Kleiweg slin-
gert zich vanaf de Straatweg over kleiruggen via
Schiebroek naar Overschie. Vanaf de jaren twintig
kreeg dit gedeelte van de Kleiweg de bebouwing,
zoals die er nu is; daarvoor was het een landweg
met weinig woningen erlangs en dat alleen aan de
noordzijde. Ik vond het een leuke foto en ben met
veel genoegen in mijn geheugen gedoken.”
A.M. van Waart schrijft niet vanwege zijn liefde
voor de tram. Bij hem draait het duidelijk om de
buurt, waar hij fijne herinneringen aan bewaart.
“Ja, die straat herinner ik mij goed, maar de voor-
stelling niet; toen woonde ik daar al niet meer in
de buurt. Ik weet wel wat de foto voorstelt. De
route van lijn 10 werd doorgetrokken over de
Kleiweg naar de oude Allanfabriek. Deze fabriek
fabriceerde treinen zoals de Blauwe Engelen en
trams. Ook de RET was een afnemer. Helaas
moest die fabriek sluiten. De gemeente kocht de
fabriek en zo werd het gebouw een grote werk-
plaats voor het RET-materieel. Daarom kwamen
er tramrails in de Kleiweg te liggen en konden de
rails voor lijn 10 doorgetrokken worden. Op de
foto, die gemaakt is op 31 oktober 1960, zie je
op een platte wagen. Dat was eigenlijk een platte
wagon waar tramrails mee vervoerd werden, maar
nu zit het RET-muziekkorps daarop. Daarach-
ter zie je tramlijn 10. De foto is genomen ter
hoogte van de Elisabethlaan. A. Vrinten was een
schoenenwinkel en daarnaast zat Simon de Wit,
een winkel zoals nu Albert Heijn is. Je kon daar
zachte zeep, zeg maar groene zeep, los kopen.
Dat kreeg je dan in dik papier verpakt mee. Ik
herinner mij dat, omdat ik het nog wel eens moest
halen van thuis. In 1948 zijn wij in die buurt
komen wonen op de Uitweg. Maar terugkomend
op die groene zeep. Die werd dan thuis in een
grote glazen pot gedaan. Ik was daarmee bezig
en had de pot net weg gezet, toen mijn broer bin-
nenkwam en vroeg wat ik aan het doen was, Het
papier met nog klodders zachte zeep lag voor mij.
“Wat is dat?”, vroeg hij. Ik zei: “Dat is marmela-
de.” “Oh, mag ik het aflikken?”, vroeg mijn broer.
“Ja hoor, ga je gang.” En hij nam een grote lik
van het restje zachte zeep. Wat er toen gebeurde
zal ik maar niet vertellen. Maar op verjaardagen
komt dat verhaal nog wel eens boven water. In
1948 kwamen wij daar dus wonen, de Kleiweg
was een straat met nog van die kinderkopjes. Het
was best een gezellige straat met veel winkels
en enkele cafés. In de Koraalstraat was onze
school, maar niet voor lang. Op een dag was ik
te laat en meester Smit stond voor de ingang.
Ik mocht er niet meer in en werd naar huis
gestuurd. Nu woonden mijn broer en ik bij een
tante, want onze moeder was overleden. Toen ik
thuis kwam, vroeg mijn tante wat er aan de hand
was. Ik vertelde dat ik van school gestuurd was.
Ik moest gelijk met haar mee terug naar school.
Daar aangekomen bleef meester Smit erbij dat ik
die ochtend niet in school kwam. “Dan komt hij
nooit meer”, zei ze en nam mij gelijk mee naar
de Saffierstraat. Daar was de Dacostaschool en
voordat ik het wist zat ik daar op school. ´s Mid-
dags kwam ook mijn broer op die school. Ik heb
daar een hele fijne tijd gehad. Maar de tram heb
ik helaas niet meer meegemaakt. Aan de Kleiweg
en omgeving bewaar ik hele fijne herinneringen.”
Tenslotte de reactie van lezer Jacques de Haij.
Hij is waarschijnlijk geen oud-bewoner van Hil-
legersberg en ook geen liefhebber van trams. Zijn
oplossing is onjuist.
“Volgens mij is dit de postharmonie. Het is
hetzelfde orkest dat in Kralingen speelde op
Koninginnedag op het Mecklenburgplein. Daar
werden alle vaderlandse liederen gezongen onder
leiding van mevrouw Grimberg-Huizer.”
Tram en Kleiweg waren geliefd
Rotterdam telt veel echte tramliefhebbers. Ze weten alles over vierassers,
jaartallen, routes en wat al niet meer. Het is opvallend hoeveel reacties we
krijgen met allerlei beschrijvingen zodra er een tram, of iets dat ermee te
maken heeft, in de krant staat afgebeeld. De raadplaat, waarop goed werd
gereageerd, gaat niet over een type tram, maar over wel over de route die hij
moet afleggen. Vanzelfsprekend reageerden ook veel buurtbewoners, die na
zovele jaren nog precies weten hoe de omgeving er destijds uitzag.
De Oud-Rotterdammer - De krant voor de 50-plusser
Dinsdag 10 juni 2014
pagina 5
57
Ken je dit nog?
59
Nr.
Nr.
EEN ROTTERDAMS FAMI L I EBEDR I JF S I NDS 1888
Kwaliteit, Zekerheid en Keuzevrijheid, zoals ú het wilt
Begrafenis - Cremat ie
010 - 447 99 00
De Oud Rotterdammer 123x41.indd 1
18-02-14 14:43
