De Oud Rotterdammer Week 36 - page 1

Rond 1960, ik was 20, stond
in de krant een personeels-
advertentie van rederij
Tieleman. Die verzorgde
havenrondvaarten. Daarnaast
werden ook dagtochten geor-
ganiseerd naar de Deltawer-
ken-in-uitvoering. Gezocht
werd iemand die tijdens de
rondvaart de passagiers alles
kon uitleggen over die Delta-
werken en wel in vier talen:
Nederlands, Frans, Duits
en Engels. Ik had op de hbs
achten en negens voor talen
(voor de exacte vakken vaak
onvoldoendes).
Ook ideale werktijden: die rondvaar-
ten begonnen om half tien en om half
vijf ´s middags was de boot terug in
Rotterdam. Ik schreef een sollicita-
tiebrief en werd uitgenodigd op het
kantoor aan het Haringvliet. Directeur
Tieleman had meer weg van een zee-
man. Hij gaf mij de Nederlandse tekst
die ik zou moeten uitspreken en vroeg
of ik een paar zinnen voor hem in het
Engels en Frans kon voordragen. Dat
lukte en meteen was ik aangenomen.
Op de eerste pagina stond een toe-
lichting over de stormvloedkering in
Krimpen aan den IJssel. Hoe zeg je
in hemelsnaam ‘stormvloedkering’
in het Frans? In plaats van meteen
wilde ik de volgende week beginnen.
Ik zei er niet bij dat ik thuis eerst op
mijn gemak het hele verhaal over die
Deltawerken wilde vertalen.
Het loon viel me tegen, maar de direc-
teur zei dat het veel meer zou worden
door de fooien van de passagiers.
Deed ik mijn werk goed, vertelde
ik enthousiast genoeg over wat er
allemaal te zien was, dan waren al die
toeristen heel gul met hun fooien.
Anti-Duits
De week daarop meldde ik me bij de
rondvaartboot aan een kade van de
Maas, pal naast de Willemsbrug. Het
schip heette de Siegfried. Een rare,
beladen naam; Nederland was nog
volop anti-Duits. De kapitein was een
lange vent van rond de zestig, die mij
voorstelde aan het personeel. Dat wa-
ren een machinist, twee serveersters,
een kok en een matroos of dekknecht.
Op de kade stond een houten hokje
waarin een oudere man de kaartjes
verkocht, de ‘walkapitein’.
Ik kreeg een krukje in de stuurhut
achter de kapitein. Daar was de
omroepinstallatie en er stond ook een
grammofoon met een aantal plaatjes.
Die moest ik draaien tijdens wat de
kapitein de ‘dooie stukken’ noemde.
De eerste alinea ging over een enorme
brug die er over een paar jaar zou ko-
men, de allerhoogste van Nederland,
en met maar liefst acht rijstroken.
Met het bouwen ervan zou over een
jaar worden begonnen. Als die klaar
was, zou al het doorgaande verkeer
van en naar het zuiden, dat nu nog
allemaal dwars door Rotterdam en de
Maastunnel moest, buiten Rotterdam
om worden geleid. Voor mij was dat
verhaal van die reuzenbrug nieuw.
Ik vroeg aan de kapitein mij een
seintje te geven bij de plek waar dat
sensationele ding zou komen. Op die
plek bleek niets te zien, een oever met
wat riet en wilgen aan beide kanten
van de rivier. “Is het hier?” “Ja, hier,
bij dat eiland daar, Van Brienenoord.
Daar moet die brug hoog overheen
komen. Op dat eiland regent het straks
nooit meer.”
Ik begon enthousiast het verhaal over
de gigantische brug af te steken. Voor-
dat ik klaar was in vier talen was onze
boot al weer kilometers verder.
Teringschuit
Het volgende verhaal was over de
stormvloedkering in Krimpen aan den
IJssel. Die was net een jaar tevoren
gereed gekomen. De Siegfried voer
de Hollandsche IJssel op en ik begon
aan mijn uitleg. Gelukkig was er dit
keer wel iets te zien. Er hingen twee
enorme stalen deuren boven de rivier.
Als er overstromingsgevaar dreigde,
konden die deuren zakken tot op de
bodem van de IJssel zodat al het land
erachter beschermd was.
Terwijl ik mijn toelichting afstak
hoorde ik naast mij de kapitein vloe-
ken. “Pleuriszooi, hier.” Hij draaide
hevig aan het stuurwiel en gaf nerveus
commando´s naar de machinekamer.
Het zweet stond op zijn voorhoofd.
De Siegfried ging vooruit, dan weer
achteruit, dan weer vooruit, als een
auto die probeert te keren in een nauw
straatje. Na veel gemanoeuvreer was
het schip eindelijk gekeerd.
“Die teringschuit is helemaal niet ge-
schikt om hier naartoe te varen en in
zo´n benauwd stukkie water te keren.
Maar ja, ´t is het enige van de Delta-
werken waar wat aan te zien valt”, zei
de kapitein. Is dat zo?, dacht ik, en we
zijn nog maar net onderweg. Moet ik
dan de hele rest van de dag allemaal
verhalen vertellen over spectaculaire
dingen die er (nog) niet zijn? Boven-
dien: de belangrijkste onderdelen van
de Deltawerken zouden in Zeeland
worden gerealiseerd en daar kwam
onze rondvaart helemaal niet.
Glenn Miller
We voeren door de Dordtse Kil, alles
wat ik daar onderweg hoefde te zeg-
gen was: links van u ziet u Alblas-
serdam, en datzelfde bij Zwijndrecht,
Dordrecht,´s Gravendeel enzovoort.
Op het Hollandsch Diep legde ik uit
dat deze zeearmen in de toekomst af-
gedamd zouden worden, zodat zware
stormen het zeewater niet meer naar
binnen konden stuwen. Midden op die
watervlakte gaf de kapitein aan dat
ik hier moest beginnen met mijn vol-
gende praatje. Hier zou in de toekomst
een brede dam lopen, met een eiland
in het midden, om ook dit levensge-
vaarlijke stuk water te temmen.
Het heette hier namelijk het Hellegat,
Trou d´Enfer, Hell´s Hole, Höllenloch,
en die naam had dit stuk water niet
voor niets gekregen. Heel spectacu-
lair allemaal, wat hier straks stond te
gebeuren, al was er op dit moment
helaas, helaas, nog weinig van te zien.
En zo voeren we verder langs het
eiland Tiengemeten waar ook niets te
zien was en draaide ik de plaatjes die
bij de grammofoon lagen, muziek van
Glenn Miller en de Andrews Sisters
uit de jaren dertig. Dat waren persoon-
lijke favorieten van de kapitein.
Lees verder op pagina 3
Met Siegfried naar de Deltawerken
De Oud
Dinsdag 2 september 2014 . Jaargang 10, nr. 18
Deze week o.a.:
Overschie blijft
een dorp
Pag. 5
Vijftig jaar
kapper
Pag. 11
Extra matinee
DOR-lezers
Pag. 15
Jubileumboek
NS versche-
nen
Pag. 19
Een voormalig oorlogsschip als rondvaartboot
Oplage: 122.000 ex.
Met deze
advertentie
krijgt u
€1,50 korting
op de entree!
6 & 7 september 2014
Sporthal Reeweg
Halmaheiraplein 35, Dordrecht
za.: 12.00 - 17.30 uur zo.: 11.00 - 17.30 uur
*Alleen op zondag
Tandprothetische Praktijk
Hagen
BV
Ons pand in Rotterdam (Zwart Janstraat 122a)
is compleet vernieuwd.
Wij willen de heropening graag met u vieren.
Nu € 150,- retour
Zie onze advertentie op pagina 6
voor meer informatie
BEGRAFENIS EN CREMATIEVERZORGING
P.A. VAN DER WAAL en ZN.
uitvaartverzekering - Depositofonds
Begrafenis of crematie vanaf
2.900,-
Dorpsweg 152c,
3083 LK Rotterdam
Tel: (010) 480 34 71 (dag en nacht)
De Ruyterstraat 4 - 6
3071 PJ Rotterdam
010 270 92 09
GRATIS
PROTHESE CHECK
KIJK VOOR MEER INFORMATIE OP:
Noordereiland
1 2,3,4,5,6,7,8,9,10,11,...32
Powered by FlippingBook