De Oud Rotterdammer Week 44 - page 5

De tienerkamer is een mooie afspiegeling van de veranderingen in de jaren zestig. Geen kamertje meer
naast het kolenhok dat je met zusje(s) of broertje(s) moest delen. Nee, een eigen ruimte, die je naar eigen
goeddunken inrichtte. De inrichting verraadde één en ander over de bewoner. Deze jongedame deed niet
mee aan die eeuwige discussie: de Beatles of de Stones? Ze vond beide goed. Ze had gebroken met die
‘ouderwetse’ Elvis en die andere ‘vetkuiven’. Aan de foto’s is te zien dat ze de Muziek Express las. Welke
herinneringen heeft u aan uw eerste ‘eigen’ onderkomen. Waar haalde u de spulletjes vandaan en wat was
aan uw kamer zo bijzonder? Stuur uw herinneringen naar De Oud-Rotterdammer, postbus 113, 2910 AC
Nieuwerkerk aan den IJssel of mail naar
.
Lezer A.C.J. Rijsdijk beleefde de duivensport sa-
men met zijn vader en denkt daar met veel plezier
aan terug. Moeder was wat minder enthousiast.
“Mijn vader en ik zijn vroeger duivenmelker
geweest, zo werden ze vroeger in de volksmond
genoemd. Wij hadden ongeveer 40 duiven in de
Bloemstraat en waren lid van postduivenver-
eniging Het Westen in de Schietbaanlaan. In de
Bloemstraat zaten er nog meer, onder andere Nico
Diessen en De Haan, bekend van lompen en oud
ijzer. Duiven inkorven op donderdag voor een
verre vlucht en vrijdags voor de korte afstand.
Dan werden er gummi ringen om de poot gedaan
en werden ze in de mand gezet met andere duiven
voor transport. De duiven gingen naar België of
Frankrijk. Daar werden ze los gelaten om naar
huis terug te keren. Ook was er eenmaal per jaar
een vlucht van Barcelona. Op deze vlucht zijn
veel duiven zoekgeraakt. Wij hebben mooie geld-
prijzen gewonnen en huishoudelijke artikelen.
Toen zijn wij verhuisd naar de Roo-Valkstraat,
zijstraat Schiekade, en gingen daar verder met
deze sport. Wel bij een andere vereniging,
namelijk Het Oude Noorden aan de Noordsingel.
Bij aankomst van de duiven op het hok werd de
gummiring in de tijdklok gedaan met een metalen
busje. Wij hadden een bekend merk als tijdklok,
een STB. Als alle duiven binnen waren, renden
we naar de vereniging om de schijf te laten lezen.
Deze zat in de verzegelde klok en ‘s avonds werd
de uitslag bekend gemaakt. Bij mooi weer was
mijn moeder vaak boos als de duiven laat binnen
kwamen. Wij konden volgens haar op zondag
niets leuks doen. Mooie tijd aan beleefd met mijn
vader.”
Annie Verdonk-de Vos komt uit een gezin van
echte duivenmelkers. Zij herinnert zich nog goed
dat de Duitsers tijdens de oorlog er niets van
wilden weten.
“Als dochter van een fervent duivenmelker hier
mijn verhaal. Ik kom uit een gezin van dertien
kinderen. Mijn vader en twee broers waren echte
duivenmelkers. Wij zijn er als kinderen mee
opgegroeid. Wij hebben nog meegemaakt dat in
de Tweede Wereldoorlog, op last van de Duitsers,
alle duiven moesten worden afgemaakt. Na de
oorlog zijn ze opnieuw begonnen. Zondagochtend
kwamen de duiven, die de vorige avond waren
ingekorfd en naar de plaats van lossing waren
gebracht, terug van hun vlucht. Dan moesten we
allemaal uit de tuin naar binnen, stil zijn en wach-
ten totdat de duif via de klep het hok inging, waar
mijn vader hem stond op te wachten om de ring
af te nemen en in de klok te doen. De klokken
werden bij diverse verenigingen afgeslagen en de
banden, waar de tijden op waren gedrukt, werden
bij mijn vader ingeleverd. Aan de hand van de tijd
van binnenkomst en de afstand die de duif had
afgelegd werd dan precies vastgesteld hoe lang de
duif gevlogen had. Er werd toen ook al een gokje
gedaan. Er kon namelijk worden ingezet op 5,
10 of 25 cent. Mijn man en ik assisteerden mijn
vader en wij ontvingen hiervoor één cent per duif.
Op woensdag werd de uitslaglijst gepubliceerd.
Bij ons zat de duivensport er goed in. Eén van de
twee broers van mijn vader, die ook rekenaar was,
had zogenaamde ‘heilige duiven’. Die mochten
niet op zondag vliegen, het waren ‘zaterdagvlie-
gers’. Ook voor hem hebben wij nog gerekend.”
Ad Schoenmakers had een broer die boos werd
op een duif, omdat die het hok niet binnenging.
Dat had grote gevolgen.
“Ook in onze wijk waren nogal wat duivenmel-
kers, hetgeen op zondagmorgen voor een gezel-
lige competitie zorgde als de beestjes terugkwa-
men van hun vlucht. Vaak was ik dan bij mijn
oom Henk om van de spanning van het binnen-
komen te genieten. Het was een komen en gaan
van de melkers om de resultaten van elkaar in
de gaten te houden. Ome Henk was een geziene
figuur in dat wereldje en had uitmuntende duiven.
Ook mijn oudere broer Jan wilde graag ‘melken’
en kreeg van oom Henk enkele duiven. Jan had
zijn sporen bij oom Henk al verdiend met hokken
schoonmaken. Zijn eerste vlucht was vanuit St.
Etienne. Er kwam een duif in een schitterende tijd
binnen. Echter, het dier landde op de schoorsteen
bij de achterburen. Ondanks fluiten en roekoeën
en met de zaadbus rammelen. ‘s Avonds om tien
uur zat duifjelief er nog steeds. Inmiddels was het
donker. Broer Jan zei: “Ik ga hem halen, de etter.”
De duif heeft hij nooit meer gezien, wel stortte
Jan met de schoorsteen in zijn armen van het dak.
Gelukkig zonder letsel. Dagenlang was de neer-
gestorte schoorsteen in de buurt het gesprek van
de dag. Hoe kon dat gebeuren? Er was toch geen
storm of zwaar weer geweest? En ons gezin? Wij
wisten ook van niks.”
De duivensport was vooral gezellig
Een bijzondere sport met af en toe uitdrukkingen die aan geheimtaal doen den-
ken. De naam van de sporter is duivenmelker. Om de duiven te lokken gaat hij
roekoeën en rammelt hij met een zaadbus. Een liefhebber wordt ook wel colom-
bofiel genoemd. Vooral de wat jongere lezers zullen deze tekst met opgetrokken
wenkbrauwen lezen. Waar gaat dit over? Antwoord: Over de duivensport, nog niet
zo heel lang geleden heel populair. Duiven werden ver weg gebracht, bijvoorbeeld
naar Zuid Frankrijk en moesten dan vandaar terugvliegen naar huis. Wie de snel-
ste tijd boekte, was de winnaar. Er werd ook aardig op gegokt.
De Oud-Rotterdammer - De krant voor de 50-plusser
Dinsdag 28 oktober 2014
pagina 5
67
Ken je dit nog?
69
Nr.
Nr.
EEN ROTTERDAMS FAMI L I EBEDR I JF S I NDS 1888
Kwaliteit, Zekerheid en Keuzevrijheid, zoals ú het wilt
Begrafenis - Cremat ie
010 - 447 99 00
De Oud Rotterdammer 123x41.indd 1
18-02-14 14:43
1,2,3,4 6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,...28
Powered by FlippingBook