De Oud Rotterdammer Week 46 - page 1

De Oud
In 1973, ik was 20 jaar, kwam
ik voor het eerst in aanraking
met de handel in vuurwerk.
Een jaar later kreeg ik een
vergunning en mocht 125
kilo vuurwerk in mijn winkel
bewaren. In de gang achter
de winkel was een kast.
Hier mocht het in bewaard
worden, maar er moest wel
een asbestplaat op de deur. Ik
woonde boven de winkel. Wat
niet in de kast paste, werd
in mijn slaapkamer bewaard.
Rond mijn bed stonden de
kisten opgestapeld. De dozen
met strijkers lagen achter het
snoep in het kleine magazijn
in de winkel.
Dit ging enkele jaren goed. Tot er twee
politieagenten binnenstapten. Volgens
hen lag er veel meer dan 125 kilo in de
kast. Een van hen haalde een jute zak
en een veerunster uit de auto. “Ik help
wel”, zei ik. De kast werd leeggehaald
en in de zak gewogen. Telkens als
de zak vol was, kieperde ik deze om
op de grond tussen de politieagenten
en de deur naar boven. Zo lag er na
enige tijd een barrière tussen hen en
een paar duizend kilo vuurwerk. Alle
zakken werden bij elkaar opgeteld. Ze
kwamen niet hoger dan 119 kilo. “Dat
komt”, zei ik, “omdat alles zo netjes
stond en moet je nou eens kijken.
Jullie hoeven niet mee te helpen
opruimen, want ík alleen weet hoe het
stond. Laat mij maar begaan. Ik ben
niet boos, maar ga alsjeblieft weg.”
Een jaar later stonden de kisten weer
in de slaapkamer. Weer kwamen er
twee politieagenten. Ik vertelde wat er
zich vorig jaar had afgespeeld. Zij ke-
ken in de kast, maar wegen deden zij
niet. Een van hen opende de deur naar
de trap. “Wat is daar boven?” “Daar
woon ik.” “Mag ik even kijken?” “Ga
je gang.” Toen hij zijn voet op de eer-
ste trede zette, stond ik achter hem en
tikte hem op zijn schouder. “Denkt u
nou echt dat ik die gevaarlijke rommel
onder mijn bed zet?”, vroeg ik. Hij
bleef staan en keek mij aan.
Journaal
Hij stapte naar beneden en zei: “Nee,
zo dom ben jij niet.” Als hij was
doorgelopen, had ik zeker het journaal
gehaald. De agenten dronken nog een
bak koffie, gaven mij een hand en
verlieten de winkel. Het moment dat
de agent mij de hand drukte, wist hij
het. Het water liep van mijn rug tot in
mijn schoenen, mijn hand was klam.
Hij keek mij aan met een blik van, wat
kun jij liegen en glimlachte. Ik dacht:
“Dit nooit meer.”
Op de eerste verdieping was een dub-
bele muur met een spouw van 80 cen-
timeter. In de Tweede Wereldoorlog
hadden hier regelmatig vier onderdui-
kers gezeten. Daarna gebruikte mijn
oma en later mijn vader de kast voor
smokkelwaar uit België. Zonder pro-
blemen verdween 2000 kilo vuurwerk
uit het zicht. Het bleef spannend om
tijdens de verkoop de legale kast bij
te vullen. Nooit is er een politieagent
boven geweest. Door deze bergplaats
werd het wel rustiger in mijn hoofd.
In een jaar waarin wij bijna geen
vuurpijlen verkochten, maakte ik zelf
bundels, waarvan ik er een in de win-
kel legde. “Wat kost deze bundel?”,
vroeg een klant. “Mijnheer, dat is
de laatste en die mag u hebben voor
dertig gulden.” Mijn zwager van acht-
tien, die voor het eerst meehielp, zei:
“Nee joh, er liggen er nog twintig in
de gang.” De man lachte en zei: “Geef
mij er maar twee.”
3500 kilo
Langzamerhand mocht en kon er offi-
cieel meer. Tegenwoordig heb ik twee
kluizen en mag ik 3500 kilo opslaan.
Toen wij tien jaar geleden verbouw-
den en de dubbele wand sloopten,
kwam er tot mijn verbazing nog een
stapel pakketten tevoorschijn. Elk jaar
probeer ik wat nieuws te verzinnen,
soms met succes. Zo kwam ik met het
Opveegpakket in het jeugdjournaal
Dit jaar is het 90 jaar geleden dat oma
zich liet inschrijven bij de Kamer
van Koophandel. Mijn opa was boer,
daar had ze niets mee, al dat gewroet
in de aarde. Toch werd zij in 1924
boerin, en wel ‘sigarenboerin’. Mijn
vader was stukadoor, maar kwam met
zoveel mankementen en kwalen uit de
oorlog dat hij zijn beroep niet meer
kon uitoefenen. Het was normaal dat
mensen met een handicap een sigaren-
winkel begonnen. Veel oud-voetbal-
lers deden dat ook. Rinus Israël is ooit
door Peter Houtman geïnterviewd in
mijn winkel, om oude herinneringen
op te halen.
Als kleine jongen hielp ik mijn vader
en dat bleef ik doen tot hij in 1976
een uitkering kon aanvragen. Ik had
weinig mankementen, toch werd ik
sigarenboer. Ik verkoop dit jaar voor
de veertigste keer vuurwerk.
Peter van Dam
petervandamtabak.nl
Linke handel in vuurwerk
Dinsdag 9 december 2014 . Jaargang 10, nr 25
Deze week o.a.:
Nieuwe site
De Oud-Rot-
terdammer
Pag. 3
Rien van Zan-
ten, goalgetter
Pag. 9
Martin Beu-
kers, muzi-
kant
Pag. 19
In Overschie
gebeurde
nooit wat
Pag. 23
Peter van Dam achter de toonbank van zijn winkel in 1976
Oplage: 122.000 ex.
Het lijdt geen twijfel dat Peter van Dam vuurwerk verkoopt
Tandprothetische Praktijk
Hagen
BV
Ons pand in Rotterdam (Zwart Janstraat 122a)
is compleet vernieuwd.
Wij willen de heropening graag met u vieren.
Nu € 150,- retour
Zie onze advertentie op pagina 6
voor meer informatie
75 jaar Havenvereniging
Rotterdam
De Rotterdamse
havenfanclub bij uitstek
Lees meer op pagina 2
1 2,3,4,5,6,7,8,9,10,11,...32
Powered by FlippingBook