De Oud-Rotterdammer - De krant voor de 50-plusser
Dinsdag 31 maart 2015
pagina 9
Heeft u ook een mooi verhaal of goede herinneringen aan de Doelen?
Mail het ons via
of per post via Postbus 972, 3000 AZ Rotterdam, o.v.v. Het Muziekgeheugen. Wie weet komt uw verhaal de volgende keer in De Oud-Rotterdammer.
Het marmer van de Doelen
Wie onlangs in de Doelen geweest is, kan het niet zijn ontgaan: het entreegebied is enorm veranderd. Be-
zoekers worden weer in stijl ontvangen, mede dankzij de noeste arbeid van René de Vries en zijn collega’s
van Vasto Natuursteen, die het marmer plaatsten. Maar wie deed dat vroeger eigenlijk?
MUZIEK
Wie al een tijdje niet in de Doelen is geweest en er weer
eens binnenstapt, zal aangenaam worden verrast. Het
entreegebied is in oude luister hersteld, en heeft de allure
en transparantie van weleer teruggekregen. Het nieuwe
marmer werd aangebracht door René de Vries van Vasto
Natuursteen, die zijn kennis overgedragen kreeg van de
Rotterdamse Marmer Industrie (RMI), die het oorspron-
kelijke marmer op de gevel en in het interieur van de
Doelen aanbracht.
“Toen de RMI failliet ging, nam eerst Boom Marmer
Industrie en daarna Menheer Steen de werkzaamheden
over”, legt De Vries uit. “De eigenaar van Menheer Steen
is daarna, samen met mij, verder gegaan onder de naam
Vasto.”
In de lobby heeft Vasto wit marmer en zwart graniet
geplaatst en tegen de pilaren groen kwartsiet. Achter dat
kwartsiet zitten koperen platen verstopt. De Vries: “Die
kwamen we ineens tegen tijdens het werk. Daar verbaas
je je nu over, maar vroeger was koper nog helemaal niet
duur. Het werd overal voor gebruikt.”
Het werken met natuursteen is niet alleen De Vries’
brood, het is ook zijn passie. “Ik vind het zo mooi, omdat
het een natuurproduct is. Elk stukje dat je in handen hebt,
is uniek. En hoe meer je erover weet, hoe meer het pro-
duct gaat boeien. Neem nou het travertin dat door de RMI
in de Grote Zaal is geplaatst. Dat heeft ervoor gezorgd dat
de Doelen direct na de opening overal geroemd werd om
zijn akoestiek. Bijzonder toch, dat een stuk steen dat in
zich heeft?”
Marmer wordt op de zuilen geplaatst tijdens de verbou-
wing in 2014 © Tom Gosselaar
18 Mei was de opening, een geweldige dag, ko-
ningin Juliana en burgemeester Tomassen waren
erbij. Ook de televisie was er. Het concert was
prachtig. De dirigenten waren Franz Paul Dekker
en Marinus Flipse. Ik heb 35 jaar in de Doelen
gewerkt. Heel veel gezien en uiteraard ook heel
veel gehoord. De grootste sterren gezien, zoals
Shirley Bassey, Ike en Tina Turner, de Rolling
Stones, Charles Aznavour en Ein abend in Wien
met Rudolf Shock. Teveel om op te noemen.
Koningin Juliana was veel in de Doelen. Zij was
een lieve vrouw en vroeg altijd aan de mensen
of alles goed was. Er waren ook veel nachteve-
nementen, zoals het boekenbal, Pandorra, grote
feestavonden van bedrijven en het 100-jarig
bestaan van Sparta. Ik ga nu nog steeds met een
aantal collega’s goed om. We hebben uiteindelijk
toch heel lang met elkaar gewerkt.
Ook hadden we een personeelsvereniging waar-
mee we veel feesten voor het personeel organi-
seerden. Dansavonden met het combo van de
Mariniers. Hans Somers hielp ons met playback-
shows en vaak werden er busreizen georgani-
seerd. We hadden zelfs een carnavalsvereniging,
genaamd De Peveniers met een Prins Carnaval en
een Raad van Elf. Allemaal echtgenoten van de
ouvreuses.
Het Doelen-embleem zat op de kraag van ons
uniform gespeld. Die was nog van stof, daarna
werd deze van zilver. Ik heb ze allebei nog. Ik
zou er een boek over kunnen schrijven. Het was
moeilijk om afscheid te nemen, toen ik moest
stoppen met werken in de Doelen. Het waren 35
geweldige jaren.
Janny Visser-Ehrisman
Geweldige jaren
In 1966 ben ik in april in de Doelen gaan werken als ouvreuse. Een maand voor de
opening ben ik begonnen met het uitzoeken van de uniformen voor de ouvreuses
met mevrouw Sino van de linnenkamer.
Met een zinken emmer, een oude krant, een stuk
touw en een conservenblik stapte ik op de hoek
van de 2e Middellandstraat/Heemraadsingel op
lijn 16 richting veemarkt. Daar aangekomen zocht
ik mooie stevige plakkaten uit, die ik vervol-
gens met het conservenblik in de emmer moest
scheppen. Je moest wel opletten dat die staart niet
omhoog ging, want dan zat je onder de spetters en
dat werd thuis niet op prijs gesteld.
Schijnheilig
De kleren moesten wel schoon blijven. Als de em-
mer driekwart vol was, ging de krant er overheen,
die stevig vastgezet werd met het touwtje. Het was
niet de bedoeling dat andere mensen zagen wat er
in de emmer zat. Aan de lucht viel weinig te doen,
alleen schijnheilig de andere kant op kijken. Het
moeilijkste deel van de reis was de terugreis. Lijn
16 had een open middenbalkon en daar ging ik zo
nonchalant mogelijk in een hoekje staan. De em-
mer verstopt achter m’n spillebenen en alle snuf-
felende mensen zoveel mogelijk negerend. Een
enkele keer werd ik ‘betrapt’, met als gevolg dat
ik de tram werd uitgezet. Dan maar wachten op de
volgende en hopen dat het beter zou aflopen.
Thuis gekomen werd de emmer achter in de tuin
gezet en werden er enkele ketels heet water aan
toegevoegd. Dit om ‘de brand’ uit de mest te
halen. Als je die onverdunde vlaaien op de planten
deponeerde, bleef er niet veel van over, was de
ervaring. Kunstmest was in die tijd niet nodig en
konden we overigens ook niet betalen. Lang leve
het milieu. Er mag dan een luchtje aan zitten,
maar toen werd er nog niet mee geknoeid.
Op stal
De meeste koeien liepen gewoon buiten en
genoten van het groene gras en ‘s winters van het
kuilgras. Niks mis mee, vonden we toen en nu
eigenlijk nog steeds. Maar we willen tegenwoor-
dig alles meer en beter en makkelijker, dus komt
de melk uit de fabriek en staan de koeien op stal.
Nee, ik ga niet klagen, het is mooi weer, genieten
dus.
Jammer alleen dat die goeie ouwe veemarkt nu
helemaal vol geplempt is met huizen. Het had
toch wel wat, zo’n verzameling koeien, paarden
enzovoort. We gaan binnenkort toch weer eens in
Rotterdam rondsnuffelen.
Gerard Brouwer
Mest van veemarkt
In De Oud-Rotterdammer van 17 maart 2015 stond een artikel over het verzamelen
van mest op de Veemarkt. Dit artikel maakte bij mij ook wat herinneringen los. Zo’n
60 jaar geleden werd ik er ook op uitgestuurd om mest op te halen voor de tuin.
Bij de ingang tijdens de opening
