Digibeten
Beste meneer of mevrouw van 64 met
hbs. Ik ben het helemaal met u eens
dat er een groep ouderen sluipender-
wijs door de maatschappij uitgesloten
wordt, echter ik heb het dan over
ouderen boven de 70-75. Ouderen die,
op het eind van of na hun werk-
zame leven, te maken kregen met het
fenomeen computer en alles wat de
laatste jaren zo snel is gegaan met de
communicatiemiddelen. Van iemand
van 64 met hbs zou ik verwachten dat
hij/zij de interesse heeft gehad mee
te gaan met vernieuwingen in de maat-
schappij. Er kunnen nog zoveel goede
echte boeken zijn, zoveel asielhondjes
zijn, zoveel schilderijen gemaakt
worden en zoveel cryptogrammen op
te lossen zijn... de maatschappij moet
en gaat verder.
Ik ben 63 en heb zeven jaar over de
havo gedaan, maar, na lang tegen-
draads geweest te zijn, zo goed en
zo kwaad de regels leren kennen van
het werken met een computer en een
mobiele telefoon, zonder dat ik een
werkzaam leven buitenshuis had.
Geen enkele noodzaak dus. Ik was 35
jaar oud toen ik daarmee begon.
Ik hoop voor u dat er nog steeds
cursussen gegeven worden voor
digibeten (= iemand die niets weet van
computers). De gemiste boot is niet
helemaal meer in te halen, dat is heel
jammer, want het was toen minder
ingewikkeld dan nu..Gauw aan de
slag, anders blijft u mopperen in plaats
van te genieten van deze uitvinding
en er je voordeel mee doen door mee
te kunnen met de vernieuwingen in de
maatschappij. Ook dat is een keuze
en...uw depressies zullen verminderen
doordat u weer iets nieuws leert en
erbij hoort! Succes!
A. de Vroomen
Bergpolderstraat
Toen ik eind mei 1940 met mijn
vader, moeder en twee broers in de
Bergpolderstraat kwam wonen, was
het een kinderrijke straat. Met drie
waterstokers, die allen hun eigen klan-
ten hadden en waar je kon poffen. Wij
woonden op nr 40 naast waterstoker
Vervoort. Zij hadden ook een fietsen-
stalling. Helaas is mijn vader eind 41
opgepakt door de Duitsers en nooit
terug gekomen. Naast ons woonde de
familie Schaap. Hun dochter Rietje
werd in de oorlog geboren. Soms
mocht ik wel eens wat van haar pap
opeten, als zij wat had laten staan. Het
was zwaar voor mijn moeder om in de
oorlog drie kinderen groot te brengen.
Zij werkte bij verschillende mensen
uit de straat; bij de families Verspui,
Van Maurik en Valkenburg. Boven
ons woonde de familie Van Drunen en
daarboven Jansen. Ik weet nog dat ik
met een bal, gemaakt van papier, tegen
de blinde muur in de straat voetbalde
met Dik van de Polder.
Het werd na 1945 allemaal wat beter.
Er werden feesten georganiseerd en
je ging mensen beter leren kennen.
Mensen gingen ook emigreren, zoals
de familie Postuma en Hennie van
Maurik. Met Henk Huiser had ik
een goede band. Hij kwam veel bij
ons thuis met Peet Jansen die aan de
overkant woonde. Ik heb nog op het
bevrijdingsfeest gespeeld in de straat.
Hij speelde trompet en ik bas op een
theekist met een snaar. Later heb ik
een echte bas gekocht en speelde ik
in dansorkest de Ballroomstars. Naast
ons woonde familie Van de Voort,
met twee kinderen. Hun zoon was van
mijn leeftijd en heette Cris. Ook de
familie Hemelaar woonde bij ons en
ome Koos de groenteboer op de hoek
Vlaggemanstraat. Jan Ouwendijk was
bevriend met mijn broer, maar is jong
overleden. Ik heb zoveel herinnerin-
gen aan deze straat dat ik nog wel tien
velletjes kan vol schrijven.
Leo van Bever
L.bever@ telfort.nl
010-4808841
Verdwaald op zuid
Twintig jaar geleden volgde ik een
cursus Spaans op de volksuniversiteit
in Zoetermeer. Ik denk bij elkaar
zo’n jaar of vier. Na afsluiting van
de jaarcursus was er een etentje met
de groep, meestal in de buurt van
Zoetermeer of omgeving, omdat daar
de meeste cursisten vandaan kwamen.
Bij dit etentje sloot ook wel eens Leon
Lissitza aan, bekend van het muzikale
muziekprogramma op tv Holland’s
got talent, dat hij vorig jaar op ruim
tachtigjarige leeftijd heeft gewonnen.
Omdat Leon geen auto rijdt, was hij
meegereden. Ik beloofde hem na af-
loop van het dinertje naar huis te bren-
gen. Hij woonde en woont nog steeds
in de Rotterdamse wijk Pendrecht en
wel in de Sliedrechtstraat.
Omdat in die tijd vanuit noordelijke
richting de Maastunnel was afgeslo-
ten, moesten wij zijn huisadres via
de Van Brienenoordbrug bereiken.
Klokslag 00.00 uur zette ik hem voor
de deur af, groette hem en dacht even
naar huis te rijden. Er volgde een wir-
war van voor mij onbekende straten.
Ik reed als in een doolhof; nergens
een aanknooppunt om de ringweg te
vinden. Uiteindelijk had ik na ruim
drie uur de oplossing gevonden en
kon dus mijn woonadres in Bleis-
wijk gaan opzoeken. Omdat ik in die
tijd ook nog niet over een mobiele
telefoon beschikte, kon ik mijn vrouw
niet bereiken. Exact 4.00 uur stond
ik voor mijn deur. Ik moest toen het
verhaal aan mijn echtgenote uitleggen,
wat nog niet zo eenvoudig was. Ja,
wat heeft die Tom Tom een uitkomst
gebracht.
Jan H. Dammes
Terrastuin 25
2665 VL Bleiswijk
010-5220030
Bergstraat
Mijn herinneringen aan de winkels
van vroeger gaan over de Bergweg/
Bergstraat. Ik ben namelijk in de
Bergstraat geboren. Op de hoek
Bergweg/Bergstraat zat Jamin, iets
verder de kruidenierszaak De Unie.
Op de hoek een café en als je de
Noordsingel overstak, zat op de hoek
bakker Salters. Daarnaast een slager,
fotozaak Bleuzé en op de hoek van
de Agniesestraat groentewinkel Post
en op de volgende hoek drogist De
Mortier. Een eindje verderop, onder
het viaduct, de fietsenmaker en op
de hoek Bergweg/Banierstraat een
stomerij en op de andere hoek een
sigarenwinkel.
Naast de stomerij zat een lampenzaak,
verder een paar deftige woonhuizen,
waar dokter Metz en een notaris
woonden. Aan de overkant had je op
de hoek een café, dan banketbakker
Van Straten, iets verder een slager en
dan, de Insulindestraat overstekend,
op de hoek een café en een paar
huizen verder kapperszaak Dekker,
die behalve de kapsalon ook een heel
mooie winkel had die ‘Bijouteriën
en Parfumerieën’ verkocht. Vaak heb
ik mij er staan vergapen aan al dat
moois in de etalage. Kortom, een
fijne buurt om te komen, met station
Bergweg vlakbij, evenals het Eudokia-
ziekenhuis. Jammer genoeg woonde ik
‘maar’ in de Bergstraat, maar al auto-
pettend kwam ik veel op de ‘deftige’
Bergweg.
Annie Vermeulen-Dijkshoorn
Café Luc Visser/DCL
Wie kan zich café Luc Visser nog her-
inneren, aan de Katendrechtse Lagen-
dijk/hoek Buizerlaan? Dit café, waar
ik als pleegkind ben grootgebracht,
was de standplaats van voetbalver-
eniging DCL. Vele malen vertrok de
bus met spelers daarvandaan, als er
uitgespeeld werd. Ik heb daar leuke
herinneringen aan. Ook heb ik als jong
meisje vele malen de gewonnen be-
kers gepoetst met krijt en spiritus; het
was dan weer een mooie kast. Ik weet
nog veel namen en ben zelfs met een
DCL-er getrouwd in 1959; een van de
broertjes De Bus. Een leuke tijd was
dat. De spelers noemden de kaste-
leinsvrouw mijn pleegmoeder. Tante
Eef regelde nog wel eens wat voor de
spelers; een pleister, een aspirine en
dergelijke.
Later is de standplaats de kantine
geworden, toen DCL speelde aan
de Oldegaarde. Maar er is nog lang
bij ons in de zaak vergaderd en met
Nieuwjaarsdag kwamen velen Geluk-
kig Nieuwjaar wensen. Minder leuk
voor mij vanwege de afwas, die er dan
stond. Ik kan nog veel meer vertellen,
maar stop nu toch maar.
Mevr. B. de Bus-Brugmans
078-6191042
De Oud-Rotterdammer - De krant voor de 50-plusser
Dinsdag 18 augustus 2015
pagina 21
In verband met de privacywetgeving wijst De Oud-Rotterdammer de lezers erop dat zij met het insturen van een oproepje akkoord gaan met het
vermelden van hun adresgegevens in de krant en daarmee tevens in het krantenarchief op het internet.
TANTE POST
Bospolderplein
In een vorige uitgave werd
geschreven over de school
op het Bospolderplein. Ik
was leerling van 1933 tot
1936. Ik herinner me voor-
al mijnheer Peet, wat kon
die man soms kwaad wor-
den; het viel ook niet mee,
een klas met 48 leerlingen.
Mijnheer Peet staat op de
foto rechts met sigaar. Die
ene lerares heette mevrouw
Donker. Het was toch een
mooie tijd. Je had voor de
school een mooi plein, met
rondom veel bomen en
planten en een muziektent waar vele malen ‘s avonds muziek gemaakt werd. En wij, als jongens en meiden, moesten dan
rustig zijn. Ook had je er een afdeling van de soldaten op de fiets, die ook nog muziek maakten met trompetten en wat
trommels. Aan de andere zijde was een afdeling van het Leger des Heils, die vaak op de hoek van de straten mooie liede-
ren zongen. Ook was er een school van Wigboldes, ik denk een school voor bijzonder onderwijs. Voor de school was een
bushalte en aan de zijkant stond een klein gebouwtje, waarin een brandspuit stond, namelijk spuit 36. Als die uitrukte,
was het groot feest. Als je als jongen een fiets had, deed je mee aan fietswedstrijden rond het plein. Gerard Hogensteder
won meestal, want die had een goede fiets; z’n vader was fietsenmaker, ik geloof in 2e Schansstraat.
Jaap Peters
Rozenlaankwartier - Oud Hillegersberg
Tijdens het doorbladeren van een foto-album ontdekte ik bijgaande foto uit
1947, genomen in de Cliviastraat met allerlei bekende koppies. Waar zijn
ze gebleven na bijna 70 jaar? Uit de Azaleastraat: André, Marijke en Wil
van Mil, Paul v.d. Kamp, een Middelburg, een Langeler, Roos (dat was een
bolleboos), mijn zus Tineke. Uit de Malvastraat: Greetje de Bruin en meisje
Monster, dochter van de kruidenier, die ik pas nog gesproken heb. En vele
anderen. Misschien herken je jezelf en heb je nog een leuk verhaal voor De
Oud-Rotterdammer. Bijvoorbeeld over het land van Allan (daar maakten ze
prachtige trams en treinen) of de enorme brand in de houtloods voor trein-
meubilair. Wie weet er meer over deze brand. Laat wat van je horen!!!
Aad van Herk,
