De Oud-Rotterdammer - De krant voor de 50-plusser
Dinsdag 18 augustus 2015
pagina 9
Heeft u ook een mooi verhaal of goede herinneringen aan de Doelen?
Mail het ons via
of per post via Postbus 972, 3000 AZ Rotterdam, o.v.v. Het Muziekgeheugen. Wie weet komt uw verhaal de volgende keer in De Oud-Rotterdammer.
Bouwblunders
Wie afstevent op een jubileum, heeft de neiging vooral terug te kijken op de vele hoogtepunten. Toch waren
er in vijftig jaar de Doelen ook minder glamoureuze momenten. Zo gebeurden er tijdens de bouw soms
vreemde dingen.
MUZIEK
Zoals bij elk complex bouwproces, ging bij het bouwen
van de Doelen niet alles in één keer goed. Eens in de
zoveel tijd beleefde zowel de directie van de Doelen als
de aannemers slapeloze nachten. Omdat men vergeten
was rekening te houden met het hoofdschakelbord (het
bord van waaruit de elektrische energie door het gebouw
verdeeld wordt), bijvoorbeeld, en een hele muur moest
worden weggebroken om het bord alsnog op de gewenste
plek te kunnen installeren. Maar het kon erger. Het de-
bacle met de kristallen verlichtingsarmaturen zal Wouter
van den Bos (81 jaar, gepensioneerd) nooit vergeten.
Maar liefst 36 jaar lang werkte hij bij Batenburg BV, het
electrotechnische installatiebedrijf dat verantwoordelijk
was voor alle licht-, kracht- en geluidsinstallaties in de
Doelen, toen hij zijn ontdekking deed. “Het waren lam-
pen van anderhalve bij anderhalve meter, enorme gevaar-
tes”, vertelt hij. “Zodra je ze aandeed, kwamen er grote,
lichtgevende hakenkruizen tevoorschijn. Vooral als je er
precies onder stond, zag je het heel duidelijk. Onvoor-
stelbaar!” Hoe dit had kunnen gebeuren? “De armaturen
waren gemaakt in een gevangenis in Oostenrijk, waar
ook een aantal nazi’s hun detentie uitzaten. Hoe dan ook,
met grote spoed hebben we een aantal monteurs richting
de Doelen gestuurd om de armaturen zo snel mogelijk te
verwijderen en te vervangen.”
Tja, ook díe verhalen horen bij de geschiedenis van vijftig
jaar de Doelen in Rotterdam. Verhalen waar je vijftig
jaar later nog steeds buikpijn van zou krijgen. Ze vallen
gelukkig in het niet bij álle hoogtepunten. En daarover
gaan we het in de volgende editie van Het Doelengeheu-
gen weer hebben.
De kristallen verlichtingsarmaturen bezorgden de Doelen
kopzorgen
Enkele maanden daarvoor trok zij met haar
pianospel in een zorgcentrum ook al de aandacht.
Marja: “Een heer ging naast mij staan, toen ik
speelde. Hij stelde zich voor als manager van
Walhalla. Hij nodigde mij uit in Walhalla te spe-
len van vijf tot zeven uur. Dat leek me wel wat,
maar toen ik later begreep dat ik elke avond zou
moeten spelen, zei ik nee. Die tijd heb ik gehad.”
Marja, in 1927 in Kralingen geboren, is als kind
met muziek opgegroeid. Haar vader zong in het
Rotterdams Mannenkoor (bas en bariton) en ook
vaak solo. Door hem ging ze naar het Rotterdams
Conservatorium, waar ze gedurende drie jaar
piano studeerde. Ze verliet het conservatorium
voortijdig. Ze wilde zich toeleggen op akkoor-
denleer en vond daarvoor een goede pianodocent:
Ben van Dijk. Toch is ze niet als pianist bekend
geworden.
Marja ontwikkelde een succesvolle zangcarrière.
Op haar 25e zat ze in een amateurbandje, The
Happy Boys, als zangeres met gitaar. Eind jaren
vijftig vormde ze met Corrie van Horik (1928-
1995) en Willy van Hoek (1927-1998) The Valen-
tina’s. Die meidengroep ontstond heel toevallig.
Marja en Corry ontmoetten in 1958 tijdens een
auditie in de VARA-studio Willy, die ook in Rot-
terdam woonde. Marja: “Het toeval wilde, dat zij
in dezelfde straat woonde als mijn zuster, die haar
ook kende. Ik heb haar toen opgezocht en uit-
genodigd een zangtrio te vormen. De naam Valen-
tina’s verzon ik zelf. Ik zag in een advertentie een
prachtig herenoverhemd van het merk Valentino.
Dat leek mij een mooie naam. Vandaar.”
Trio
Daarmee was een succesvol trio ontstaan. Op
arrangementen van Marja zongen ze in de stijl
van de Andrew Sisters, de Clark Sisters en de Mc-
Guire Sisters. The Valentina’s werden een groot
succes met veel optredens in binnen- en buiten-
land voor radio en tv met onder anderen Rudy
Carell, Tom Manders, de Wama’s en de Ramblers.
Marja: “Een prachtige herinnering was ook het
optreden met Vera Lynn in een kazerne. Ik zie
nog haar man, die al haar optredens organiseerde,
over en achter het podium rennen; een klein
mannetje met een zwarte snor.” The Valentina’s
bleven helaas nauwelijks tien jaar bestaan. Willy
kreeg ms (multiple sclerose), waarna de groep
werd ontbonden.
Koordirigent
Marja: “Daarna ben ik wel blijven zingen en
pianospelen, maar in de jaren zeventig wilde ik
weer samen zingen. In Vlaardingen werd ik lid
van het Holy-koor. Daar moest ik de dirigent
vervangen. Dat had ik nooit eerder gedaan. Toch
deed ik het, maar volgde wel daarna in Den Haag
een cursus koordirectie. Probleem was, het was
een christelijk koor en ik was niet gelovig. Ik heb
daarom een niet-religieuze afsplitsing gemaakt,
de Valentinagroep, die ik vijf jaar lang heb gedi-
rigeerd en waarvoor ik arrangementen schreef.”
Het koor bleef vijf jaar bestaan. Daarna ging
Marja helpen in de slagerij van haar man, Slagerij
Kaptein op het Zuidplein.
Soundmixshow
In 1986 richtte Marja opnieuw een zanggroep
op, de Vocal Groep Harmony, waaruit in 1987
een nieuwe versie van The Valentina’s ontstond,
bestaande uit Ans van Renswoude, Co de Zwart
en Marja.
Dit trio van 55-plus vrouwen had veel succes.
Ze deden mee aan de Soundmixshow van Hen-
nie Huisman als The Andrews Sisters en traden
tevens op bij Paul de Leeuw, Viola Holt, Joop
Landré en André Hazes. In 1993 traden ze in
De Doelen op en ze hadden zelfs optredens in
Denemarken, Duitsland en België. Vanwege om-
standigheden moest Co het trio verlaten. Ze werd
vervangen door Lenny Anderson. In 2009 stopten
The Valentina’s voorgoed.
Harmony Singers
Voor Marja was dit echter nog niet het einde
van haar muziekcarrière. Marja is nooit te oud
voor muziek. In 2005 richtte ze een nieuw koor
op, The Harmony Singers. Vorig jaar stopte ze
daarmee.
En wat doet ze nu? Zo nu en dan speelt ze nog
piano als het uitkomt. Zoals tijdens cruisevaarten
en bij zorginstellingen.
Na afloop van het interview, mocht ik een mo-
ment genieten van Marja’s pianospel en merkte
dat ze ook op een toneelschool heeft gezeten: ze
gaf een prachtige sketch ten gehore in plat Rotter-
dams over een Rotterdams jongetje, een schoffie
met een pet, die het publiek voor een paar cent in
zijn kijkdoos laat kijken.
Tot slot nog: Marja heeft veel meerstemmige ar-
rangementen voor koren geschreven, die ze graag
aan belangstellenden wil geven.
Leen Hoffman
Nooit te oud voor muziek
Onlangs viel er tussen de optredens op een soosavond van de Rotterdamse Arties-
ten Club een korte stilte. Een dame van 88 jaar nam de vrijheid plaats te nemen
achter de piano. Zij speelde geweldig; mooie, klankvolle akkoorden vulden de
zaal. Wie was die dame? Het was Marja van der Wolf, oprichtster en zangeres van
het Rotterdamse zangtrio The Valentina’s.
The Valantina’s,Marja links
In haar huiskamer achter de piano voerde ze een prach-
tige sketch op
