In De Oud-Rotterdammer van
27 oktober stonden prachtige
anekdotes van jongens die op
het Kasteel Spangen en meis-
jes die op de Staringschool
hebben gezeten. Ik, toen nog
‘Tonnie’ de Kok - tot mijn
ergernis door klasgenootjes
‘Kokkie’ genoemd -, zat in de
periode 1953/’59 op de jon-
gensschool. De meisjes zaten
op de eerste etage. Ik woon
al bijna 45 jaar niet meer in
Rotterdam, maar ik herinner
me mijn schoolperiodes nog
goed.
Ik woonde op de Mathenesserweg
en mijn vader was, zeker niet ten
onrechte, een fervent aanhanger van
Openbaar Onderwijs. Zo maakte ik
dus, als product van de naoorlogse
geboortegolf, in september 1953 mijn
entree op Kasteel Spangen, samen
met tegen de 50 (vijftig!) andere
zesjarige jongetjes. In de eerste twee
klassen stond juffrouw Corbet voor
de klas. Vanuit mijn optiek waren in
die tijd de leerkrachten allemaal even
autoritair en zij maakte, immer ge-
kleed in grauw-grijze outfit, die zelfs
toen alleen maar enthousiasme kon
opwekken bij liefhebbers van vintage
1901-kleding, daar geen uitzondering
op. Misschien was het wel nodig om
50 beweeglijke jongetjes in toom te
houden, maar waarom zij beentjes
die schuifelden in de oude houten
banken moest vastbinden, teveel
pratende mondjes moest bepleisteren
en nog duimende jochies van die
zwartverbrande broodkorstjes in de
mond moest proppen, is mij altijd een
raadsel gebleven. Ook het uitdelen van
‘corrigerende’ tikken met de liniaal op
de vingers van linkshandige schrij-
vertjes was niet bepaald om over naar
huis te schrijven.
Achterbankkind
Als enig kind was ik waarschijnlijk al
een ‘achterbankkind’ avant la lettre,
want in de tweede klas vonden mijn
ouders het nodig mij ook nog op
zwemles te doen. Twee keer per week
ging ik met vriendje Hans Scheffer
met lijn 16 naar het Oostelijk Zwem-
bad, waar we, samen met ontzettend
veel kinderen, bibberend in de rij
stonden om aan de ‘zwemhengel’ het
‘benen krachtig sluiten’ toegesnauwd
te krijgen door een autoritaire zwem-
leraar met een blikken megafoon. Ook
pianoles vonden mijn ouders wel bij
mij passen. Alvorens een piano aan
te schaffen, moest ik eerst een tijdje
onder het streng toeziend oog van juf-
frouw Corbet twee keer in de week in
de middagpauze op de oude ontstemde
schoolpiano oefenen. Daarnaast nam
de padvinderij ook nog de nodige tijd
in beslag. Ik had als zeven- of achtja-
rige een drukke agenda.
Kip
In de derde, vierde en vijfde klas
hadden wij meester Kenniphaas, door
ons ‘Kip’ genoemd. Een in onze ogen
stokoude baas die vrijwel altijd met
z’n hoed op en in versleten driedelig
grijs een walm van pepermunt om zich
heen verspreidde. Ik geloof niet dat
we veel nuttige dingen bij hem hebben
geleerd. Hij had een voorliefde voor
natuurverhalen, veelal ontleend aan
zijn jaarlijkse vakantie in de omgeving
van Apeldoorn, onveranderlijk door
hem als Appeldoorn aangeduid. Er
werd veel getekend en helaas ook veel
gezongen. Vooral over een ‘Veldmuis
in het beukenbos’ en de ‘Klokken van
Haarlem’, meestal in viervoudig ca-
non, wat tot mijn grote vreugde vaak
in een ontijdige puinhoop eindigde.
Hij begeleidde dit op z’n blokfluit,
waarbij zijn speekselspetters door de
klas vlogen.
Strips
Ook las hij voor uit de ‘Soete Suyker-
bol’ of ‘De Vriendelijke Grote Reus.
Samen met mijn buurman in de houten
bank las ik stiekem stripboekjes.
Natuurlijk heette die jongen naast me
ook Tonnie (Van Donk). Wat hadden
we veel plezier aan die door Kip zo
‘onverantwoorde’ en zelfs ‘schadelijk
voor de intellectuele ontwikkeling van
het kind ‘ als rotzooi gekenschetste
lectuur. Akim, Onbekende Stille,
Zorro en de strips in het weekblad
Kuifje, zoals superpiloot Buck Danny
en autocoureur Michel Vaillant waren
onze helden. Met hun vastberaden blik
en strakke kaken. Zo wilde ik later
ook worden of net zo goed als Sparta-
keeper Andries van Dijk, die bij onze
school vaak langs fietste en waar
wij, als waren wij zijn persoonlijke
veiligheidsagenten, achter en naast z’n
fiets meerenden.
Voetbal ging een steeds grotere plaats
in ons leventje innemen en tussen de
middag en na vieren werd er vaak
gevoetbald op het driekantige pleintje
tussen Zoutziederstraat en Mathenes-
serdijk. ‘Effe bij de plakpaal (Rotter-
dams voor reclamezuil) de trappetjes
op van de hol (Rotterdams voor
dijk)’. Er werd eerst ‘gepoot’ over de
verdeling van de partijen en dan nog
tien minuten geruzied over wie wie
was. Want iedereen wilde Bosselaar,
Lenstra, Wilkes of Moulijn zijn.
Vooral de laatste was de favoriet van
de ‘pingelaars’, terwijl de ‘schavers’
liever Rien Terlouw of Roel Wiersma
wilden zijn.
Klassenorkest
Meneer Kenniphaas heeft nog wél een
klassenorkestje tot stand gebracht. Een
stuk of drie jongens op accordeon, en
nog eens vijf op de onvermijdelijke
blokfluit. Nog binnen een decennium
zouden accordeon- en blokfluitbe-
spelers als volkomen wereldvreemde
types worden beschouwd en plaats
maken voor knallende gitaren. Rock &
Roll kwam eraan en Bill Haley wierp
z’n schaduw reeds vooruit. Maar
voorlopig werd dit muzikale groepje
nog aangevuld met Bart Norbart die
de triangel (!) met verve beroerde,
Frits v.d. Merwe op viool en ik aan
de piano.
Conform de regels van de kansbere-
kening waren er dus twee Tonnie’s in
dit clubje, want Tonnie Hoek speelde
accordeon. Onder de bezielende
leiding van ‘Kip’ moesten wij ons
nog beperken tot werkjes zoals De
Diligence van die zoetige Selvera’s en
Op Het Strand Stil En Verlaten. Erger
kon het volgens mij toen al niet meer
worden.
LEES VERDER OP PAG. 3
Opgevouwen briefjes naar de meisjes
De Oud
Dinsdag 9 februari 2016 . Jaargang 12, nr 3
Deze week o.a.:
Luieren aan
de Plas
Pag. 5
Nog meer
kinderhuis
Pag. 9
Van Melle
modern
bedrijf
Pag. 17
Drukte op
kantoor
Pag. 19
De Staringschool of,officieel,Kasteel Spangen,bracht heel wat pennen in beweging (foto Voet)
Oplage: 122.000 ex.
T 010 418 23 33 (dag en nacht) |
MEDIMECC
Jan Hudigstraat 72
3065 SN Rotterdam
Telefoon 010-4472806
RIJBEWIJSKEURING
VOOR SENIOREN 75+
€ 35
UW HIFI-SPECIALIST
IN ROTTERDAM !!
AL 25 JAAR
Ambachtsplein 89 - 3068 GV Rotterdam - tel. 010-420 03 03
