Het verhaal gaat dat buurtca-
fés langzaam maar zeker aan
het uitsterven zijn. Daar zit
een zekere waarheid in, maar
er blijven er gelukkig nog
velen intact. Neem de negen
cafés langs de Oude Binnen-
weg. Ze doen prima zaken en
in het Oude Westen en Delfs-
haven zie je eveneens weinig
kroegen ‘omvallen’. De klein-
ste kroeg van onze stad (35
vierkante meter) is café Voigt
aan de Bloemkwekerstraat.
Vlakbij de hoek Nieuwe Bin-
nenweg. Deze knusse ‘huis-
kamer’ heeft al bijna 65 jaar
prima klandizie.
Een zeer vaste klantenkring bezoekt
dagelijks deze zaak en dat zijn niet
alleen buurtbewoners. Ik was als pro-
fessioneel caféspeurder nieuwsgierig
naar de achtergrond van naamgever
Adrianus Voigt (1906). Ik ontmoette
zijn kleinzoon John Kramer (1952) en
hij vertelde een paar significante le-
vensfragmenten. John: “In 1952 begon
hij zijn eigen café, na eerst als kelner
in diverse zaken te hebben gewerkt.
Samen met mijn oma, Maria van der
Velde, betrok hij het bovenhuis. De
drie volwassen dochters waren al de
deur uit. Janus kreeg midden jaren
‘50 bijna dagelijks hulp van zijn
schoonzoon Gerard Post. Zij hadden
samen de dagelijkse ‘aanloop’ onder
controle. Soms sprong Maria wel eens
bij. Ik heb absoluut een band met het
café, vooral omdat ik in het pand ben
geboren. Mijn eerste dierbare herin-
neringen dateren van 1962.”
Geste
“Iedere dinsdag mocht ik in het café
tussen de middag, de basisschool was
vlakbij, mijn brood eten. Een bijzon-
dere geste van Janus, want kinderen
waren absoluut niet toegestaan in
zijn zaak. Toen mijn vader in 1965
overleed, werd de band wat hechter
met mijn grootouders. Wanneer ik
rapporten liet zien, kreeg ik altijd iets
waardevols.”
‘Het moet logisch zijn dat ik in ‘Voigt’
ook mijn eerste biertje dronk. Dat was
in 1970 toen ik mijn mulodiploma
haalde. Janus was een rustige kroeg-
baas, rechtvaardig van aard, die zijn
zaakjes op orde had. Hij was ook be-
trouwbaar. Hij hield zich exact aan de
regels van de plaatselijke horecaver-
ordeningen. Naar mijn weten heeft hij
nooit een boete gehad. Zo weigerde
hij pertinent lieden die beschonken het
café wilden betreden. Trouwens, wan-
neer een klant na de nodige consump-
ties ‘voorzichtig’ begon te lallen, werd
hem of haar dringend geadviseerd
naar huis te gaan.”
Onderscheiden
“Nog een grappig detail: mijn groot-
vader is in de jaren ‘60 meerdere
malen door bierbrouwerij Heineken
onderscheiden met een prijs. Zo
scoorde hij ooit de hoogste bier-
omzet in Rotterdam per vierkante
meter caféruimte. Ook werden zijn
altijd schone bierleidingen hooglijk
gewaardeerd. De brouwerij deed een
halve eeuw geleden namelijk wel eens
een onverwachte steekproef. Verder
werden de gehaktballen, gemaakt door
mijn oma, zeer gewaardeerd door de
vaste clientèle. Kwam een keer de
Keuringsdienst van Waren langs en
kreeg zij kort erop vermanend te horen
dat er beschuitresten in de ballen
waren verwerkt. Nu vraag ik je, ze
had expres wat beschuit en witbrood
gebruikt om de toegevoegde eieren
in het beslag te binden. Nota bene op
verzoek van de klanten. Ja, er is toen
in de zaak besmuikt gelachen om die
malle Keuringsdienst. Er liep ook een
cafékat rond, een lief dier en dol op
muizen.”
Zilveren dollars
“Begin jaren ‘60 lagen er regelmatig
schepen van de Amerikaanse marine
in de haven. Matrozen betaalden dan
met zilveren dollars hun drankjes.
Dat vond Janus een meevallertje, het
betekende extra inkomsten.”
“Nog iets; voor zover ik weet
belazerde hij z’n klanten nooit. Alle
consumpties werden keurig geturfd.
Zijn prijzen waren billijk en het café
was altijd proper. Hygiëne stond hoog
in het vaandel. Ik herinner mij nog
dat hij speciaal in Yerseke zakken vol
mosselen ging halen. Dan was het
feest in het café. Later, als zeven-
tigjarige, bleef hij wel eens hangen
met z’n klanten. Dan dronk hij één’
jenevertje mee. Wanneer hij rond
half acht naar boven kachelde was
Maria ‘not amused’. Ik weet weinig
privé-zaken over hem. Alleen dat hij
niet onverdienstelijk heeft gebokst
(halfzwaargewicht). Hij won ook wel
eens. Ik kan mij bekers herinneren. In
1978 stopte hij. De prachtige Wurlit-
zer jukebox werd meeverkocht. Het
was het meest waardevolle attribuut
in de zaak. Wat was die Wurlitzer
toch een wonder van licht en muziek.
Dit technisch wonder was mijn eerste
kennismaking met The Beatles en
The Rolling Stones. Drie nummers
voor een kwartje. Kort na de verkoop
van het café stierf mijn grootvader.
Het is een klein wonder dat de naam
Voigt altijd in stand is gebleven. Dat
komt weinig voor in de Rotterdamse
horeca.”
Joris Boddaert
Café Voigt, de allerkleinste ‘huiskamer’
De Oud
Dinsdag 18 oktober 2016 . Jaargang 12, nr. 21
Deze week o.a.:
Wijn niet
doorslikken
Pag. 3
Space Tower
Pag. 5
Neptunus was
saamhorig
Pag. 15
Expositie over
schaatsen
Pag. 17
Een groep buurtbewoners poseert in 1995 voor het café.Foto: Cees Verhoeven.
Oplage: 122.000 ex.
T 010 418 23 33 (dag en nacht) |
KUNSTGEBIT OF KLIKGEBIT?
Gordelweg 152, Rotterdam, 010 ‐ 465 44 50
SOPHIA
Tot 31 oktober 2016
GRATIS controle en
polijsten van uw prothese
Een verwijzing van uw
tandarts is niet nodig
�epara�es
●
�unstge�i�en
●
�li�ge�i�en
●
Implantologie
Rotterdamse Cafés, deel 4
20 maart 2017 verschijnt van journalist/uitgever Joris Boddaert deel 4 ‘Rotter-
damse Cafés’. Een kloek boek (salontafelformaat: 24 x 34,5 cm.; 120 blz.; circa
350 foto’s: naamregister; index cafés), waarin uitgebreid de stand van zaken
van het Rotterdamse cafégebeuren wordt behandeld. In het boek zal het altijd
dorstige Noordplein qua historie worden gefileerd en legendarische kroegen
als De Ballentent, Courzand en De Schouw worden exact beschreven. Onder
het hoofdstuk ‘Nostalgie’ wordt opnieuw veel aandacht besteed aan markante
vooroorlogse kroegen. Op het boek kan worden ingeschreven. Boekhandel-
prijs: € 49,95. Inschrijvers ontvangen 25% korting. Wanneer u € 37,50 euro
overmaakt op banknr. nl98abna024.34.20.684 t.n.v. J. Boddaert krijgt u het
boek gratis thuis gestuurd. Uw naam zal als inschrijver (uiteraard zonder adres)
in het boek worden vermeld.
