“Je begon na aankomst van de Sint
met het zetten van je schoen (gevuld
met peen en stro voor het paard) bij
de kachel om daarna gezamenlijk Sin-
terklaasliedjes te zingen. En dan maar
hopen dat zijn Pieterman de volgende
dag iets in je schoen had gestopt, zoals
een suikerbeestje of een sinterklaas-
poppetje van chocola. Als dit wonder
was geschied (want je dacht toen nog
dat Piet door de schoorsteen kroop),
had je heel wat te vertellen aan je
vriendjes.”
Katendrecht
“Op Katendrecht kwam de Sint in
november per boot aan bij de steiger
van de Spido aan de Linker Veerdam,
samen met een horde Pieten en schim-
mel Amerigo. Ik stond daar te midden
van andere kinderen aan de hand van
mijn moeder en vond het best eng. Je
wist maar nooit wat die Pieten door de
schoorsteen over je hadden gehoord.
Daarna reed de Sint door de straten
met de fanfare voorop en zijn pieter-
mannen strooiden rijkelijk snoepgoed
in het rond.”
Patronaat
“Ook het patronaat van Sint Francis-
cus Liefdewerk aan de Tolhuisstraat
werd als vanzelfsprekend door de Sint
bezocht. Je zat recht voor het toneel
met zijn allen in de zaal. Daar stond
de zetel voor de Sint hoog opgesteld
en wij kinderen zongen alsof ons
leven ervan afhing. De spanning steeg
met de minuut en voor mij waren dit
angstige momenten. Eenmaal aange-
komen liep Sinterklaas statig naar zijn
stoel en keek in zijn dikke (telefoon?)
boek. Met zware stem riep hij de naam
van het kind dat naar voren moest
komen. Eenmaal zittend op zijn schoot
las hij vanaf een verkregen blaadje
van een ouder wat hij of zij goed of
fout had gedaan. Maar uiteindelijk -
na een liedje en de belofte je beter te
gedragen - ging je met een cadeautje
terug naar je plaats. Ook ik werd eens
geroepen naar de Sint te komen. In
mijn verbeelding zag ik de Pieten ern-
stig kijken en zwaaien met hun roe en
zak. Angst sloeg toe bij mij en ik zocht
naarstig een uitweg. Eenmaal bij de
deur naar de uitgang nam ik het besluit
als een haas weg te rennen richting
huis onder schaterend gelach van de
aanwezigen.”
Discussies
“De discussies met mijn vriendjes
zijn me bijgebleven. Die gingen ook
over het lopen van een paard op een
schuin dak of over een Piet die door
de schoorsteen kroop als de kachel
brandde. Sommige kinderen zeiden
vol overtuiging de Sint op de daken te
hebben zien rijden.
De Sint bezocht ook de lagere school.
Hier werd eveneens gezongen en
gestrooid en kreeg je wat snoepgoed
mee naar huis. Jaren later hoorde ik
dat Frans Willemse (de bibliotheca-
ris van Katendrecht) de vaste Sint
was bij deze gelegenheden. Later,
toen ik een gezin had, hebben wij dit
kinderfeest altijd in ere gehouden.
Wel met de gedachte de kinderen niet
bang te maken. En toch waren zij
(net als alle kinderen) op de avond
van 5 december behoorlijk druk en
zenuwachtig. Het begon met zingen,
warme chocolademelk en vervolgens
gebonk op de ruiten en/of deur door
een buurman. Maar bij het zien van de
zak met cadeaus nam de spanning af.
Toen ze wat groter waren geworden,
hielden wij net als bij andere families,
een surprise of pakjesavond. Dat was
lachen met de unieke methoden om
hun cadeau aan jou met stroop, stijfsel
enzovoorts in te pakken.”
Uitlaat verloren
“In het begin van de jaren ‘70 ver-
diende ik weinig en had daardoor geen
geld om een Sint thuis te laten komen.
Vandaar de beslissing zelf voor Sint
te spelen. Mijn neef Daan Povinelli
speelde Piet. Een buurman van mijn
oudste zus had de benodigde pakken
op zolder liggen. Nadat wij op 5
december waren verkleed, gingen wij
eerst naar de kinderen van mijn neef in
IJsselmonde. Daar zag ik een stuk of
vijf sinterklazen over de galerij lopen
en een paar lallende pieten die op de
kap van een auto de straat uitreden.
Voor zijn dochters was het geslaagd.
Vervolgens reden wij via de Oranje-
boomstraat naar de Tochtstraat waar
de gehele familie in spanning wachtte
op onze komst. Die avond regende het
hard en in de Oranjeboomstraat ver-
loor Daan de uitlaat van zijn auto. Na
veel moeite en in de stromende regen
had hij die provisorisch gerepareerd en
met veel geknal en herrie vervolgden
we onze weg. Op de Crooswijkseweg,
ter hoogte van het Gemeentelijke
Slachthuis, verloren we opnieuw de
uitlaat. In de stromende regen ging
hij wederom aan de slag. Er ging een
raam open met de vraag hoe het met
de Sint ging en of ik niet even boven
kon komen voor een bezoek en borrel.
Omdat Daan bezig was (liggend op
de straat en in de regen), ging ik naar
boven om onder het genot van enige
borrels wat bij te verdienen. Het was
een gezellige boel en na enige tijd
belde Daan verzopen aan en konden
we verder.”
Zelfde schoenen
“Later dan gedacht arriveerden we in
de Tochtstraat. Daar was de familie
al enige tijd aan het zingen om de
kinderen rustig te houden en voor te
bereiden op onze komst. Natuurlijk
was het best lastig onbekend te blijven
bij de kinderen. Maar het is ons toch
aardig gelukt, met uitzondering van
mijn oudste zoon. Toen hij bij mij
op schoot zat, zei hij doodleuk dat ik
dezelfde schoenen had als zijn vader
en dat mijn baard niet vast zat. Later
op de avond hebben we er hartelijk om
gelachen, maar wel in de wetenschap
dat ook hier het feest geslaagd was.”
W. van Meer
Ridderkerk
Sint aan de borrel en Piet aan de knalpot
Willem van Meer neemt de lezers graag terug naar zijn kinder-
jaren halverwege de vorige eeuw. “De komst van Sinterklaas in
de maand november was toen een hoogtepunt. Máánden keek je
ernaar uit en je was al weken bezig met het uitzoeken van een
cadeautje in de vele winkelblaadjes. Het was echter ook een feit
dat de financiële situatie van de meeste ouders in die periode
niet al te rooskleurig was. Maar als kind had je hier niet veel
besef van.”
De Oud-Rotterdammer - De krant voor de 50-plusser
Dinsdag 29 november 2016
pagina 19
Hartelijke ontvangst van Sinterklaas en Zwarte Piet in de kapel.(foto’s Willem van Meer)
Willem van Meer alias Sinterklaas
Pater Scholte (midden) was een van de organisatoren van het Sintfeest
Kinderen gingen graag met Sint en Piet op
de statiefoto
Sinterklaas en Piet (Daan Povinelli) maken hun opwachting
