De Oud Rotterdammer Week 52 - page 1

In de jaren zeventig was er,
behalve Feyenoord, nóg een
geweldige sportclub ‘op Zuid’
en wel Transol RZ. Basketball
van het allerhoogste niveau
met misschien wel als opval-
lendste speler, de 2.17 m.
lange centrumspits Jan Loor-
bach. De thuiswedstrijden
werden gespeeld in sporthal
De Enk die altijd tot de nok
toe gevuld was met enthousi-
aste supporters.
De 15-jarige Rotterdammer Wim
Weemhoff zat op de Havenvakschool
toen RZ - in die tijd nog zonder spon-
sornaam - naar landelijke bekendheid
groeide met spelers als Marcel Welch,
Jan Dekker, John van Eck, de tweeling
Ruud en Hugo Harrewijn, Rob Loef
en Rob Hoek. Nou was die laatste
toevallig ook de gymleraar van Wim
Weemhoff op de havenvakschool en
hij haalde de twee meter lange tiener,
die in vrijwel alle sporten uitblonk,
over naar RZ te komen.
“Ja, het werd een bliksemstart”, weet
Weemhoff nog goed. “Ik had de sport
nog nooit in clubverband gespeeld
en een half jaar later speelde ik in de
eredivisie van de NBB (Nederlandse
Basketball Bond).”
De populariteit van ‘Rotterdam/Zuid’
groeide; de naar méér strevende club-
leiding haalde Jan Loorbach van het
Groningse Donar naar ‘Zuid’ en toen
zakenman Jan Onderdijk zijn bedrijf
Transol als sponsor aan RZ koppelde,
volgden de jaren van overvloed. Men
richtte het vizier op Amerika, waar bij
de NBA (National Basketball Associa-
tion) ‘s werelds grootsten acteerden.
Amerikanen
Jackie Dinkins kwam van de Chicago
Bulls en werd ‘guard’ naast Marcel
Welch, de spelverdelers dus. Loorbach
stond als ‘pivot’ centraal in de spits,
Weemhoff en de gebroeders Har-
rewijn als ‘forwards’, bedienden de
spits. Meer Amerikanen kwamen
Transol RZ versterken, zoals Lloyd
Richardson, Lerman Battle en Roger
Morningstar.
“Het marcheerde geweldig”, zegt Wim
Weemhoff nu. “Topsport in optima
forma. We werden kampioen van Ne-
derland in 1974 en speelden dat jaar in
de Europacup tegen de allergrootsten.
Met een bijna uitverkocht sportpaleis
Ahoy’ voor onze Europese wedstrij-
den tegen Maccabi Tel Aviv, Farese uit
Italië en het Spaanse Real Madrid.”
Verlet
Transol RZ kwam tot de kwartfinales
tegen deze tegenstanders die uit louter
professionals bestonden. Wim Weem-
hoff ‘s reputatie groeide. Hij was 28
keer jeugdinternational en speelde één
interland, maar werkte toch ‘gewoon’
in de haven bij Multi Terminals Unit
Centre op de Heyplaat en later bij de
ECT.
“Ja, ik was acht jaar controleur in de
haven. ‘s Morgens om zes uur op,
de hele dag buffelen en drie keer in
de week om zes uur trainen. Dat was
behoorlijk zwaar.” Tijdens zijn Euro-
pacupjaar kreeg hij van ‘de baas’ de
benodigde dagen verlet. “Die werden
van mijn loon ingehouden; de vergoe-
ding die ik als speler van Transol RZ
kreeg, maakte dat enigszins goed.”
In 1978 stopte sponsor Transol ermee
en in Disco Danser werd een nieuwe
hoofdsponsor gevonden. Weemhoff
stond in de belangstelling van Parker
Leiden waar een veel betere vergoe-
ding zou worden uitbetaald en hij
maakte de overstap naar Parker.
In die zomerperiode, voorafgaand aan
zijn eerste competitie in Leiden, ging
hij voor een paar weken naar Amerika
waar hij zijn oude clubmakker Lloyd
Richardson ontmoette die hem vroeg
bij The Fairmont State College een
try-out te komen spelen.
Het ‘grote geld’
“Ik speelde als gast mee in Knoxville
Tennessee en het aanbod dat ze mij
daarna deden was bijzonder aanlokke-
lijk. Ik kreeg een huis, een auto en een
prachtige vergoeding. Het kon niet op.
Maar ja, ik had net getekend bij Parker
en voelde mij verplicht daar eerst een
seizoen te gaan spelen om daarna naar
‘de States’ te gaan.”
Maar daardoor ging ‘het grote geld’
aan hem voorbij, want de competi-
tie in Nederland was nog maar net
begonnen of hij werd geveld door een
kapotte meniscus. Weemhoff werd
met voorrang geopereerd in Dijkzigt,
waardoor de schade beperkt leek.
Toen sloeg het noodlot toe. Hij werd
besmet met een ziekenhuisbacterie,
lag zes weken in Dijkzigt en viel maar
liefst twaalf kilo af.
“Dat betekende het einde van mijn
topsportcarrière”, realiseert hij zich.
“Ik ben daarna maanden gaan revali-
deren, maar mijn oude niveau kwam
nooit meer terug.
Noodlot
Een noodlot, dat was het zeker, maar
Wim Weemhoff gaat er toch anders
mee om. “Ik had miljonair kunnen
worden, dat weet ik ook! Maar was
ik dan gelukkiger geworden? Ik ben
dit jaar 40 jaar getrouwd met Ineke,
we hebben twee dochters en vier
kleinkinderen die we vaak zien. Ik ben
daar hartstikke happy mee. Zou dat
nou zonder die bacterie ook zo zijn
geweest?”, relativeert hij lachend. Hij
is tevreden in de wetenschap dat hij
in de absolute top van zijn sport, alles
heeft meegemaakt.
Amerikanen weg
Hoe komt het toch dat na de glans-
periode van Transol RZ, dat hele fe-
nomeen volledig is verdwenen? Wim
Weemhoff weet het niet. “Oké, het
sponsorbedrag van Disco Danser was
veel kleiner. De Amerikanen gingen
weg, het spel werd minder aantrekke-
lijk als kijkspel.
Maar dat het nooit meer is teruggeko-
men vindt Wim, die zijn conditie op
peil houdt in sportcentrum Wellnes-
selande in Barendrecht, merkwaardig,
maar geeft toe zelf ook geen interesse
te hebben nog naar basketbal te gaan
kijken.
Nico Tempelman
Wim Weemhoff en zijn Transol RZ
De Oud
Dinsdag 27 december 2016 . Jaargang 12, nr.26
Deze week o.a.:
De Fram
Pag. 13
Een gezellige
verjaardag
Pag. 15
Eens een
marinier
Pag. 17
Lijkwagen met
aardappelen
Pag. 19
Transol RZ,kampioen 1974 met staand 2e van links Wim Weemhoff en rechts naast hem Jan Loorbach
Oplage: 122.000 ex.
Hoornsingel 10, Rotterdam-Overschie
T 010 245 70 90 (dag en nacht)
KUNSTGEBIT OF KLIKGEBIT? 
Gordelweg 152, Rotterdam, 010 ‐ 465 44 50  
SOPHIA
Goede jaarwisseling en  
een gelukkig nieuwjaar 
Kom in 2017 gerust bij ons langs!
Een verwijzing van uw
tandarts is niet nodig
�epara�es
�unstge�i�en
�li�ge�i�en
Implantologie
Ongeacht waar u verzekerd bent
Maatwerk in Persoonlijke uitvaartbegeleiding
010 - 24 29 810
Een uitvaart tot in de kleinste details verzorgd.
1 2,3,4,5,6,7,8,9,10,11,...24
Powered by FlippingBook