Ken je dit nog? Welk pand wordt hier afgebroken en waar bevond het zich? Weet u nog in welk jaar het
werd afgebroken en waarom? Heeft u herinneringen aan wat daar binnen gebeurde? Weet u ook wat er
voor dit pand in de plaats kwam? Heeft u wellicht ooit in het pand gewerkt en kunt u daar nog over vertel-
len? U merkt het al, we zijn weer razendnieuwsgierig. Kom maar op met uw verhalen! Stuur uw herin-
neringen naar: De Oud-Rotterdammer, Postbus 113, 2910 AC Nieuwerkerk aan den IJssel. Via de website
reageren is nog makkelijker. Op
kunt u de foto ook (en groter) bekijken.
W. Coolegem: “De foto is een weergave van de
Heemraadstraat jaren zestig. Ik ben er geboren
in 1942 en heb er achttien jaar gewoond. In mijn
jeugd heb ik deel uitgemaakt van de kerstbomen-
bende die jaarlijks in de wijde omgeving elke
kerstboom opeiste om daarmee tijdens de jaarwis-
seling op de kruising van de Heemraadstraat/Ko-
renaarstraat een geweldige brandstapel te maken.
Inmiddels ben ik 74 jaar, maar dit herinner ik mij
nog als de dag van gisteren. Linksachter de laatste
auto van de voorste rij auto’s op de foto zie je
een hoge poort; dit was de ingang van de Snoep
Fabriek Gilda (zeer bekend in die jaren). Twee
deuren naast die ingang woonde ik.”
Harry Pruijsten: “In 1970 begon ik als politie-
agent aan het politiebureau Sandelingplein. Ik
kwam van oorsprong uit het Brabantse land. Daar
waar je in alle rust de kerstboom naast de toenma-
lige vuilnisbak kon zetten, die daar dan onberoerd
bleef staan, totdat de vuilnisman hem tenslotte
meenam. Hoe anders was dit in Rotterdam. Tus-
sen Kerst en Nieuwjaar was ik getuige, alsmede
vredestichter, van groepen jongeren die gewapend
met lange stokken, bijlen en zagen elkaar te lijf
gingen. Ik had dit nog nooit meegemaakt. Het
waren grote groepen uit diverse wijken die duels
uitvochten om een zo groot mogelijke kerstboom-
verzameling te vergaren. De wachtcommandant
van het bureau Sandelingplein maakte in die
periode op de dienststaat een groep agenten vrij
(toen had je er nog een hoop ter beschikking) om
handelend op te treden en te voorkomen dat men
elkaar mishandelde of dat er vernielingen werden
gepleegd. Ook ‘s nacht werd er nog met deze
opdracht gesurveilleerd, want ook dan was men
nog actief. Wat me altijd is bijgebleven, is dat een
vader, samen met zijn zoon, in het nachtelijk uur
bomen ging zoeken en toen dit maar niet wilde
lukken een zaag uit zijn auto haalde om een spar
in een tuin van een willekeurige burger om te za-
gen. Ik kon het nog net voorkomen door de zaag
in beslag te nemen en vader en zoon, na een cor-
rigerend gesprek, naar huis te sturen. Kennelijk is
het inmiddels uit de tijd en heeft men nu andere
interesses. Ik zie het (gelukkig) niet meer terug.”
Marian Filius-de Zwart: “Ook ik heb veel herin-
neringen aan de grote branden van de kerstbomen
die na de kerst werden verzameld om op oude-
jaarsavond om 12 uur te worden verbrand. En niet
alleen kerstbomen gingen eraan, ook autobanden,
stukken hout en wat maar voor handen was in
die dagen. Wij woonden in de Bruynstraat, waar
mijn ouders (De Zwart) een viszaak hadden. Mijn
vader bewaarde alle viskisten (toen nog van hout)
voor die dag, voor de club van onze buurt. Vlak
voor die dag werd er zelfs ‘s nachts bij gewaakt
en geslapen door de groep om alle hout en
bomen te bewaken. Er zijn heel wat knokpartijen
geweest, soms zo heftig dat de politie eraan te pas
moest komen. Op nieuwjaarsdag was alles zwart
van het roet en moest er heel wat opgeruimd
worden, maar dat ging heel gemoedelijk; iedereen
hielp mee en hup, klaar was Kees. Waar ik het nu
over heb is zeker al 50 jaar geleden, maar het was
een leuke tijd.”
John Verbeek: “In het hoekhuis op de foto heb ik
vijftien jaar gewoond. Vader, moeder, broer en ik.
We zijn er in 1943 komen wonen. Het huis werd
voorheen bewoond door NSB’ers. Dat was te
merken. Wapens en belastende lectuur werden in
de kelder gevonden. Van de Heemraadstraat zijn
we verhuisd naar 300 meter verder, naar Heem-
raadsplein 10. Ook een hoekhuis.”
A.Valster: “De kerstboomverbranding was op
de Boergoensevliet. Ik woonde op Zuid in de
Utenhagestraat en weet nog dat er twee be-
ruchte groepen waren die de jacht op kerstbomen
aanvoerden. Dat waren de Bakkerstraat en de
Oleanderstraat. De Utenhagestraat zat er tus-
senin. Mijn ouders hadden een Vivo-winkel en
ooit eens vuurwerk verkocht (tegen de principes
in); wij mochten natuurlijk alleen toekijken bij
het afsteken. Mijn vader deed het voor. Dat was
wel zo veilig. Totdat hij een rotje aanstak en zijn
aansteker weggooide en het rotje in z’n hand
hield. Na enige tijd onder de kraan is ‘t weer goed
gekomen. Ooit was de kerstbomenjacht zo erg
dat de gemeente besloot dat er geen kerstbomen
mochten worden weggegooid, maar dat ze op een
dag door de Roteb werden opgehaald. Een man in
de straat had daar maling aan en wilde de boom
op straat gooien. Net toen hij met de boom naar
buiten liep, kwam de wijkagent aangefietst. Die
stapte af en liep rustig achter de man aan. Die
wist niet wat te doen, want een bekeuring was
niet leuk. Hij ging met de boom de hoek om en de
agent volgde. Na een paar straten stond hij weer,
met de wijkagent achter zich, voor zijn eigen deur
en ging met de kerstboom maar weer naar binnen
onder de glimlach van de wijkagent.”
Wim de Groot: “In Tuindorp Vreewijk werden
ook kerstbomen verzameld voor de kerstboom-
verbranding tijdens de jaarwisseling. Het groepje
vrienden, ongeveer 25 jongens, trok tijdens
de kerstvakanties door alle achterpaden van
Vreewijk om de door de bewoners naar buiten
gegooide kerstbomen op te halen. Onderweg
kwamen wij nogal eens concurrerende groepen
tegen en om elkaar te imponeren waren al deze
groepen gewapend met stokken en andere slag-
wapens. Tot een gevecht kwam het zelden, omdat
door hard geschreeuw en slaan met de stokken
op schuttingen de andere groep (of de onze)
veelal snel de benen nam met achterlating van
de verzamelde kerstbomen. Van één groep waren
wij echt bang; de groep uit de Meekrapstraat aan
de overkant van de Strevelsweg. In onze ogen
waren dat echte straatschoffies, dus héél sterk. In
die groep zat mijn grootste schoolvriend Rienie
Bode, maar dat weerhield hem er niet van een
lange paal op mijn schouders te laten neerkomen.
De groepen probeerden ook de kerstbomen die al
verzameld waren en veelal in of achter schuur-
tjes verborgen lagen, van elkaar te stelen. Om
dit te voorkomen vond mijn moeder het zelfs
één jaar goed dat de bomen via de dakkapel op
de slaapkamer gestapeld werden. Ik herinner
mij nog dat ik met mijn vriendjes daar sterretjes
aan het opsteken was. Een wonder dat er geen
brand is ontstaan. De verzamelde kerstbomen
werden tijdens de jaarwisseling verbrand op een
pleintje bij het Jagershuis aan de Weimansweg
in Vreewijk. De hele buurt stak daar ook het
vuurwerk af. Onze vriendengroep was de hele
avond bezig alle bomen uit de bergplaatsen naar
die plek te brengen, ondersteund door bezorgde
moeders met oliebollen, appelflappen en ander
lekkers. Ik woonde al jong (18 jaar) op mijzelf in
de Groningerstraat, waar al snel Jannie de Graaf
(dochter van de groenteboer aldaar en nog steeds
mijn vrouw) bij mij kwam wonen. Een jonger
zwagertje deed in die buurt toen ook nog aan
kerstbomenjacht. Toen op de Beijerlandselaan de
zeer grote bomen van de winkeliersvereniging
ontmanteld werden, zouden mijn even oude zwa-
ger en ik die jonge knulletjes wel even helpen die
bomen in eigendom te krijgen. Maar toen daarbij
plots een knul met een mes voor mij stond, omdat
zijn groep die bomen wilde hebben, was voor mij
de lol direct over. Maar de mooie herinnering uit
de kerstperiode pakt niemand mij af. En ik weet
zeker mijn jeugdvrienden ook niet.”
A.Admiraal: “Op deze hoek (Heemraadstraat
32) woonden mijn opa en oma De Haan. Bij de
kerstbomenverbranding werd er, naast kerstbo-
men, van alles op de stapel gegooid. De vlammen
sloegen huizenhoog. Mijn grootouders waren
bang dat er brand zou ontstaan aan de huizen en
hadden altijd een emmer water bij de hand. Als
ik bij mijn opa en oma sliep lag ik het eerste uur
wakker als tramlijn 14 de hoek omging! Ja, dat
waren nog eens tijden.”
Na kerstbomenjacht volgde vreugdevuur
Kerstbomen inzamelen in Rotterdam was vroeger levensgevaarlijk, als we de
verhalen van onze briefschrijvers na Ken je dit nog van vier weken geleden mogen
geloven. Prachtige verhalen, waaruit we een selectie hebben moeten maken voor
deze pagina. De foto was overigens gemaakt in de Heemraadstraat in 1968.
De Oud-Rotterdammer - De krant voor de 50-plusser
Dinsdag 24 januari 2017
pagina 5
128
Ken je dit nog?
130
Nr.
Nr.
