Wie kan zich nog de Sint
Laurensstraat herinneren? De
straat die liep van de Coolsin-
gel naar het Grote Kerkplein,
waar de Sint Laurenskerk
stond? Weinigen denk ik,
maar ik weet dat nog heel
goed. Op nummer 59 stond
namelijk de Doopsgezinde
(schuil-)kerk. Daar woonden
de ouders van mijn vader,
mijn opa en oma Mantel. Zij
waren vanaf 1921 koster en
kosteres. Mijn zusje en ik
kwamen dikwijls bij hen op
bezoek.
Aan de straatkant was een groot en
zwaar ijzeren hek. Dan kwam er
een (eiken-?)houten deur. Als je die
openmaakte, was je in een poort. Nog
verder en je zag het kerkgebouw. Aan
alle kanten begroeid met een enorme
hoeveelheid klimop. Linksaf, een
trapje, grind en het woonhuis.
Als je rechtdoor liep, bleek er nog een
(weinig gebruikte) in-/uitgang te zijn,
dat was in de Leeuwenstraat. Boven
die ingang waren een paar kleine
woningen, die eigendom waren van de
Doopsgezinde Gemeente. Er woonden
daar enige arme en/of oude mensen.
Kosterspaar
Over Doopsgezinden, hun schuilker-
ken, de bouw en de architecten is veel
te vinden op internet. Waar men echter
niets over vindt, is over de mensen die
op de een of andere manier bij deze
kerk betrokken waren. Ik voel mij
geroepen daar iets aan te doen, want
hoewel ik nog jong was, heb ik veel
herinneringen aan die tijd. Bovendien
ben ik de enige nog in leven zijnde
ex-bewoonster.
Mijn opa werd ernstig ziek en is in
1938 overleden. Het bleek voor oma
onmogelijk alle werkzaamheden die
van haar verwacht werden in haar
eentje te volbrengen en mijn vader en
moeder besloten het ambt van koster-
spaar over te nemen. We gingen dus
verhuizen van de Bergpolder naar de
Sint Laurensstraat. Mijn zusje was vijf
jaar en ik acht. Het waren spannende
tijden voor ons alle vier.
Er was behoorlijk wat werk te doen,
maar mijn ouders hadden er veel
plezier in en voelden zich binnen de
kortste keren op hun plaats. Pa deed
hoofdzakelijk de administratie en
ma het huishoudelijk gedeelte, dit
laatste met behulp van een werkster
(zo heette dat toen!). Ook met de
predikanten, Ds S.H.N. Gorter en Da
H.C.(?) Voorhoeve-ten Bruggencate,
konden mijn ouders prima opschieten.
Onbekende bestemming
Mijn oma was inmiddels verhuisd
naar Lunteren, op de Veluwe. De
enige zuster van mijn vader had daar
al enige jaren een pension en het leek
oma een goed idee in de buurt van
haar dochter te gaan wonen. Zij vond
een woning en heeft tot haar dood
in 1956 met veel plezier in Lunteren
gewoond.
Toen brak in 1940 de oorlog uit.
Mijn ouders kregen bezoek van de
legerpredikant, Ds Hylkema, die ons
aanraadde onmiddellijk uit het ‘ge-
vaarlijke centrum van Rotterdam’ te
vertrekken. Dat was schrikken. Waar
moesten we naar toe? Geen idee! Mijn
doortastende vader maakte de met een
ijzeren deksel afgesloten kelderruimte
onder de preekstoel open en borg daar
het een en ander op, zoals de volledige
ledenadministratie. Daarna vertrokken
wij, met medeneming van alleen twee
dekens en wat ondergoed, naar een
onbekende bestemming. Mochten we
bij boeren terechtkomen, dan hadden
we tenminste een deken om eventueel
onder te slapen in het hooi! Slimme
pap! Al lopend werd besloten naar een
zuster van mijn moeder te gaan, die
in de Dokter de Visserstraat woonde.
We hoopten daar een paar (?) nachten
te kunnen slapen. Dat lukte. Wat er
op 14 mei 1940 gebeurde, daar hoeft
niemand lang over na te denken.
Het bombardement
De volgende dag ging mijn vader op
onderzoek uit: zou ons huis (en uiter-
aard de kerk) er nog staan? Nee, niets
meer! Puin en troep!
Mijn vader wilde naar de kelderruim-
te, maar er stond een (jong) soldaatje
die tegen pa zei: “Stop! U mag niet
verder.” Mijn vader zei: “Ga us op zij,
jochie” en liep naar de ijzeren deksel
toe. Wat zag hij gebeuren? Er rende
een man weg met het zilveren doop-
vont onder zijn arm. Het: “Vuile dief,
blijf met je poten van mijn spullen af”
had geen enkele uitwerking (zou die
boef nog leven en nu dit stukje lezen?
Het is nog niet te laat hoor!). Gelaten
redde mijn vader allerlei andere
zaken, zoals de eerder genoemde
belangrijke ledenadministratie, de
statenbijbel, een geldkistje met wat
persoonlijke papieren (trouwboekje)
en dergelijke.
Pop
Toen pa weer ‘thuis’ kwam bij Tante
Mien en vertelde dat er niets meer
over was van ons huis, weet ik me
nog haarscherp te herinneren wat ik
riep: “Oho, en mijn nieuwe pop dan?
En het boek De Vier Jaargetijden? Ik
was net (16 april) tien jaar geworden
en had de pop van mijn ouders en het
boek van Ds Gorter gekregen. Is dit
leed of niet?
Hoe nu verder, was de gedachte van
mijn ouders. Zij (hoofdzakelijk mijn
vader) moesten er op uit om een wo-
ning te zoeken, want de woning van
die goede tante Mien en oom Henk
was niet geschikt om lang ‘gasten’ te
herbergen.
Naar Lunteren
Het leek mijn vader moeilijk allerlei
stappen te ondernemen met vrouw
en twee kinderen en hij kwam op
het grandioze idee ons - na overleg
met oma uiteraard - naar Lunteren te
brengen. Dat is gebeurd, mijn moeder
bleef een paar dagen en mijn zusje en
ik hebben drie jaar en drie maanden
bij oma gewoond, zijn daar op school
geweest en kregen vrienden.
Mijn vader had intussen een woning
gevonden in Hillegersberg. In een
tijdsbestek van drie weken was er een
complete (zeer gevarieerde) huisboe-
del bij elkaar. Het was verbazingwek-
kend hoeveel mensen ons hebben
geholpen.
Lees verder op pagina 3
Op tijd gevlucht uit ‘gevaarlijk Rotterdam’
De Oud
Dinsdag 18 april 2017 . Jaargang 13, nr. 8
Deze week o.a.:
Ziekentridium
Pag. 5
Zondag op
Heijplaat
Pag. 9
Van Heus-
destraat
Pag. 13
Voorjaars-
special
De Laurenskerk bleef gespaard bij het bombardement,maar de doopsgezinde kerk aan de Laurensstraat werd platgegooid
Oplage: 122.000 ex.
BEGRAFENIS EN CREMATIEVERZORGING
P.A. VAN DER WAAL en ZN.
uitvaartverzekering - Depositofonds
Begrafenis of crematie vanaf
€
2.900,-
Dorpsweg 152c,
3083 LK Rotterdam
Tel: (010) 480 34 71 (dag en nacht)
UW HIFI-SPECIALIST
IN ROTTERDAM !!
AL 27 JAAR
Ambachtsplein 89 - 3068 GV Rotterdam - tel. 010-420 03 03
WELKOM
De Geranium, Bermweg 16A
2911CA Nieuwerkerk aan den IJssel
T. 0180 314059
Hele seizoen
Geraniums
€ 0,95
De Geranium.com
