Een bijzondere vakantie
Het was 1939, mijn laatste schooljaar.
Wij gingen altijd met vakantie naar
Den Helder. Daar woonde de moeder
van onze moeder. Vroeger zeiden wij
altijd opoe. Zij was een hele leuke
vrouw. Ik was ziek van school geko-
men, maar dat gaf niet. We hadden
vakantie gekregen.
Mijn zusje en ik gingen met de trein
naar Den Helder. Maar na een paar
dagen werd ik weer ziek en kwam
er een dokter bij. Die zag gelijk dat
ik geelzucht had en ik werd toen op
dieet gezet. Tenminste: ik kreeg alleen
karnemelkse pap te eten.
Ik werd flink verwend door opoe,
totdat mijn moeder onverwacht bin-
nenkwam. De deuren van de bedstee
waarin ik lag gingen dicht en de
verwennerij was afgelopen. Toen ik
een paar weken later beter was, kreeg
mijn zusje geelzucht en die moest
zoetigheid eten. Dat was toen al slecht
te koop.
Er was een koffer met de trein
gestuurd, maar doordat opoe het
adres niet goed had geschreven, is die
koffer drie tot vier weken onderweg
geweest en was er een fles bramensap
gesprongen. Dus je begrijpt wel hoe al
die kleren eruit zagen.
Ik denk dat mijn zusje ongeveer de
eerste was die extra suikerbonnen
kreeg. Ik kan wel verder schrijven,
maar zo begonnen dus bij ons de
eerste tekenen van de oorlog.
Ik ben nu negentig jaar, maar dit kan
ik echt niet vergeten. En ook de vol-
gende vijf jaren niet die erna kwamen.
Ik hoop dat dit verhaal een beetje
duidelijk heeft gemaakt in wat voor
toestand we terecht waren gekomen.
M.G. Maat-Silvius
Noordkade 88
3201 DD Spijkenisse
Schoolreisje
Ik ging op de lagere school de Christi-
aan de Wetschool in de Zwederstraat.
Wij zouden een schoolreisje maken.
Wij liepen netjes in de rij naar de
Putselaan in 1949. Daar moesten
wij wachten op het trammetje uit de
Rosestraat. Het trammetje kwam er
puffend aan en wij moesten een plekje
op zoeken op de houten banken. Wij
waren binnen, het trammetje kwam in
beweging en wij reden naar Oost-
voorne, slingerend over de Putselaan
en Brielselaan richting Rhoon. De
kaartjescontroleur kwam er aan. De
meester had de kaartjes. Via Hoogvliet
reden wij richting Spijkenisse over de
brug richting Zuidland. Na een uurtje
kwamen wij in Oostvoorne aan. Hier
werd het een en ander verteld over wat
er zou gaan gebeuren. Wij gingen de
duinen in en na een poosje gingen wij
richting het autostrand. Dit strand was
ook toegankelijk voor auto’s. Wij kre-
gen een drankje en gingen spelletjes
doen op het strand. Tussen de middag
aten wij ons lunchpakket op. Tegen
vier uur moesten wij weer naar het
treintje voor de terugreis. Wij boften
met het weer en moe maar voldaan
kwamen wij terug op de Putselaan. We
konden terugkijken op een leuke dag
en onze ouders werden opgescheept
met de vuile was.
Aad Onderstal
Boerderij teruggevonden
Beste redactie, wij willen met u delen
wat wij tijdens onze voorjaarsvakantie
hebben meegemaakt. Wij zijn beiden
tachtigers en waren voor het eerst in
Drenthe met onze caravan voor een
korte vakantie. In Smalbroek, nabij
Beilen, waren wij te gast op een
SVR-camping en we maakten kleine
rondritjes in de omgeving. Zo beland-
den wij op aanraden van mijn vrouw
in het dorpje Zweelo. Zij was in de
oorlog tijdens de hongerwinter met
haar moeder, gedreven door de hon-
ger, daar naartoe gelopen in de hoop
daar eten te vinden. Ze hadden een
handkar met alleen de hoogstnodige
spullen en waren met een volwassene
en vijf kinderen. Zij zijn daar, na ver-
schillende overnachtingen, in Drenthe
aangeland bij boeren in dat dorp en
met warmte ontvangen. Mijn vrouw
was toen acht jaar, maar is na de
oorlog nooit meer in Zweelo geweest.
In Zweelo aangekomen draaiden we
rondjes, maar waar zochten we naar?
Een boerderij, maar welke? Na 72 jaar
zijn de herinneringen van een meisje
van acht nog minimaal. Juist toen we
het wilden opgeven, reden we langs
een klein kerkje. “Stop”, zei mijn
vrouw. “Dit weet ik nog, dat kerkje.
Hier was de boerderij vlakbij. We
hebben eerst dat kerkje bekeken en
vragen gesteld aan voorbijgangers. Er
borrelde ook een naam tevoorschijn.
De familie Eysink, dat was de familie
die hen had ontvangen en zich over
hen had ontfermd. Even verderop
stond een grote boerderij, waarop mijn
vrouw zei: “Daar ga ik wat vragen.”
Ze kwam blij terug en zei: “Kom maar
mee, want hier ben ik geweest, 72 jaar
geleden.” De mevrouw die ze sprak,
had de boerderij gekocht van een zoon
van de toenmalige eigenaar, de heer
Eysink. Ik schrijf dit stukje, omdat ik
mij nu eigenlijk pas realiseer wat een
geweldige vrouw mijn schoonmoeder
is geweest om door de noodzaak van
de honger deze hachelijke onderne-
ming aan te gaan. Dit alles zonder
enige vorm van communicatie. Daar
moet je nu niet aan denken. Tegen-
woordig kunnen ze de hoek van hun
eigen straat niet meer vinden zonder
TomTom. Het hele verhaal werd nog
groter, doordat er een oudere buur
van de nieuwe eigenares bij gehaald
werd en er nog meer verhalen over
die tijd naar boven kwamen rollen.
We hebben ook de boerderij bezocht
waar de zussen van mijn vrouw waren
ondergebracht. Deze eigenaar was de
broer van de heer Eysink.
Harrie Zwart
Carolus Borromeus
Als 83-jarige wil ik reageren op het
artikel van de Carolus Borromeus-
school van Leon van Schie in De Oud-
Rotterdammer van 27 juni. Ik heb daar
ook school gegaan in de oorlogsjaren.
Ik woonde toen in de Heinlantstraat
77. De onderwijzers herken ik op de
foto: meester Lubker met zijn opval-
lende kromme pijp (toen werd er nog
gerookt op school) en meester Jansen.
Die was doof en had een gehoorap-
paraat. Hij woonde aan de Pleinweg.
Ik was toen aangewezen om zijn pakje
brood en kleine dropjes thuis op te
halen.
Van meester Vink, die op de Groene
Zoom woonde, weet ik nog dat hij een
zoon had verloren, waarvoor ik, met
nog een jongen, namens de klas, een
bloemstuk heb bezorgd op de begraaf-
plaats Crooswijk. De jongens die bij
mij in de klas zaten waren Gerard van
Gennip, Roymans, Schellevis, Charrel
Huiskus, Leo Peren, John Schele van
de slagerij, Koos Resink en Rooie
Guus. Die sleepte met een voet. En
De Rooi. Ik heb daar heel veel goede
herinneringen aan overgehouden,
zoals aan de woensdagmiddagen
waarop wij op Varkenoord voetbalden
tegen andere scholen. Ook hebben
wij in de oorlog nog tijdelijk op de
Glazenschool van meester Witsenborg
gezeten, aan de Lange Hilleweg.
Na mijn schooltijd ben ik actief
gebleven bij de KAJ (de Kajotters),
waarmee wij gebruik mochten maken
van het zaaltje naast de kerk. Hier kon
men kaarten en tafeltennissen. Het
was in het begin alleen voor jongens.
Later werd het soepeler en waren ook
meisjes welkom. Na veel soebatten
konden wij de gymzaal krijgen van de
nonnen om op zaterdagavond te kun-
nen dansen op de grammofoonplaten.
Onder zwaar toezicht van de nonnen.
Wie weet dat nog? Ik hoor het graag.
En er werden busreizen georganiseerd
naar Volendam en Brabant. Ook
hadden wij een eenmalig carnaval in
Spesbona. Met een echte Limburgse
prins en een Raad van Elf. Helaas heb
ik geen foto’s. Nu ben ik mantelzorger
van mijn 80-jarige vrouw. Hopelijk
neemt iemand de handschoen op om
te reageren.
W.A. van Tiggelen
3192 AB 34 Hoogvliet
010-4160468
Declaranten
Als adspirant-schrijver op de Inspectie
I & A (invoerrechten en accijnzen) en
expediteur bij Cornelder’s Scheep-
vaart Maatschappij en Furness heb
ik genoten van het artikel van M.J.
Landman. Wat een nostalgie! Ik zag
me helemaal terug in de jaren ‘70,
bezig met cognossementen, douane-
formulieren en niet te vergeten: de
telex. Bij de Inspectie I & A heb ik
in de jaren ‘60 de verhuisboedel van
Feyenoord-spelers Ove Kindvall en
Harrie Bild behandeld (vrij tarief.)
Wat zo’n artikel allemaal weer opra-
kelt. Geweldig!
Joop den Ouden
Parallelweg 53 3072 KN Rotterdam
De Oud-Rotterdammer - De krant voor de 50-plusser
Dinsdag 11 juli 2017
pagina 17
In verband met de privacywetgeving wijst De Oud-Rotterdammer de lezers erop dat zij met het insturen van een oproepje akkoord gaan met het
vermelden van hun adresgegevens in de krant en daarmee tevens in het krantenarchief op het internet.
TANTE POST
Leuk voor koopjesjagers:
‘t Winkeltje begint een outlet
‘t Winkeltje, de boekentak van uitgeverij
De Oude Stad, timmert flink aan de
weg. Niet alleen worden in ieder num-
mer van De Oud-Rotterdammer op een
speciale pagina nieuwe en al wat langer
bestaande boeken over Rotterdam en
omstreken te koop aangeboden, maar
ook op internet, op de website www.
deoudrotterdammer.nl, kunt u daarvoor
terecht. Nieuw is dat op de website ook
een ‘outlet’ is gestart. Een uitverkoop
van lichtbeschadigde boeken tegen sterk gereduceerde prijzen.
Het gaat om boeken waarmee in de verzending iets is misgegaan. Er zijn onder meer exemplaren bij van bijna alle titels
uit de bekende Rotterdamse wijkenreeks. Die kosten normaal € 29,95 euro en worden, als ze licht beschadigd zijn, aan-
geboden voor slechts € 14,95 euro. Voor het bestellen van deze en meer boeken die via de outlet worden verkocht, kunt u
uitsluitend terecht op onze website. Daar treft u een speciale knop ‘outlet’.
Spectaculaire aanbieding !!!
De prachtige fotoboeken van Rotterdamse wijken zijn sterk
in prijs verlaagd. Alle titels van vóór 2017 zijn nu te koop
met tien euro korting, voor slechts 19,95 euro
Sterrenteam
De ‘verkeerde foto’ in De Oud-Rotterdammer van 13 juni is van het sterren-
team van een van de Rotterdamse ziekenhuizen, mailt fysiotherapeut Wietse
Groenink (
). “De namen van het team zijn: v.l.n.r.
achterste rij: Lucien Lynch, Fred Wessels, Ruud Klaris, Arie Besselink, Hans
van Es, Paul Muizer en coach Henk Verkerke. Op de onderste rij Cees van der
Star, Michel Baris, ????, Jan van Hooijdonk, ???? en Joop de Gelder.’’
