De Oud Rotterdammer Week 14 - page 9

De dag ervoor waren ze aanwezig
geweest bij een asverstrooiing op zee.
En dat had diepe indruk op ze ge-
maakt. Op wat voor boot ze aanwezig
waren geweest, werd uit hun verhaal
niet duidelijk, maar ze raakten niet
uitgepraat over de entourage van het
gebeuren. Er was gezongen en er was
gesproken en er waren bloemen gelijk
met de as uitgestrooid en dat alles heel
plechtig en in de beleving van Ans en
Jaap bijna romantisch. Kortom, als
zij zouden overlijden en gecremeerd
waren, wilden zij ook zoiets.
Ik weet niet of hij op dat moment
al ziek was, maar niet al te lang na
bovenstaande gebeurtenis kwam
Jaap te overlijden en kon zijn wens
in vervulling gaan. Na de crematie
werd de verplichte bewaartijd in acht
genomen, maar uiteindelijk werd de as
vrijgegeven en kon de asverstrooiing
geregeld worden. Mijn vrouw, ik en
onze dochter kregen een uitnodiging
om hierbij aanwezig te zijn. Echter,
onder een voorbehoud: mocht er op
de geplande dag een windkracht 6 of
meer staan, dan zou een en ander niet
doorgaan. Achteraf weten we waarom.
Haringlogger
De verstrooiing was gepland op een
zaterdag en op de bewuste dag gingen
wij naar Scheveningen, de plaats van
afvaart. Het was een schitterende dag
met nauwelijks een zuchtje wind, dus
niets kon de plechtigheid tegenhou-
den. Eenmaal in Scheveningen aange-
komen was het even zoeken naar het
bedrijf en bijbehorende boot die ons
op zee moest brengen. Die boot bleek
niets anders te zijn dan een ordinaire
haringlogger en daar was echt niets
romantisch of plechtigs aan. Voordat
we aan boord mochten, moest er eerst
nog het een en ander schoongemaakt
worden. Kennelijk had de schipper
voor onze komst kans gezien nog een
‘trekkie’ te doen.
Uiteindelijk kon het gezelschap aan
boord en werd er afgevaren. Onder
het gezelschap bevond zich ook een
oudere dame in een rolstoel en daar
hebben we achteraf nog hartelijk om
gelachen. Maar daarover straks meer.
Ans Volkman en haar naasten stonden
op het voorschip en mijn groepje van
drie stond enigszins apart achterop
bij het dekhuis. Dit bleek achteraf een
goede keuze te zijn.
Nat pak
Zoals gezegd was het die dag stralend
weer, met nauwelijks wind. Maar hoe
het mogelijk was, weet ik niet, maar
op een bepaalde afstand uit de kust
bevonden we ons ineens in een gebied
met windkracht zes. De logger begon
meteen te stampen, kreeg water over
en de mensen op het voordek haalden
een nat pak.
U weet misschien wel dat visserssche-
pen op het voorschip een overkapping
hebben zodat daar enige beschutting
gevonden kan worden. Maar na ver-
loop van tijd wijzigde de logger haar
koers en kwamen de golven schuin in.
Dat betekende dat de logger niet alleen
stampte, maar ook rolde en dat gaf nog
meer buiswater. Kortom, de mensen
op het voordek hadden alle moeite op
de been te blijven en nog meer moeite
niet nog natter te worden. Toen bleek
dat onze positie achter het dekhuis een
goede keus was.
Overstuur
Op een gegeven moment riep de
kapitein vanuit het stuurhuis: “Haal
die mensen daar weg.” Hij bedoelde
waarschijnlijk die mensen op het
voordek. Maar tegen wie hij dat zei, is
me nog steeds een raadsel. Er kwam
geen bemanningslid tevoorschijn om
te helpen en ik vraag me nog steeds of
er naast de kapitein nog wel beman-
ningsleden aan boord waren. Of ze
waren bang ook nat te worden
In ieder geval werd de boot stilgelegd
(althans wat snelheid betreft) en kon
de asverstrooiing plaats vinden. Maar
ja, door de omstandigheden was er
niet veel animo om uit de beschut-
ting te komen en te spreken of te
zingen. Bovendien was Ans door
alle toestanden nog verder overstuur
geraakt, waardoor van een plechtige
asverstrooiing geen sprake meer was.
Of er nog iemand iets gezegd of ge-
daan heeft, wist zelfs Ans achteraf niet
meer. Zij gooide hevig huilend de as
overboord, gevolgd door de bloemen
en dat was dat. Bijna letterlijk één,
twee, drie in godsnaam of anders
gezegd] het hele gebeuren viel in het
water.
Bloemen
Doordat het schip geen vaart meer
had, dreven de bloemen langzaam
voorbij en toevallig aan de kant waar
wij stonden. Ik heb van die bloemen
nog foto’s gemaakt en daar was Ans
achteraf nog ontzettend blij mee. Het
bleken de enige getuigen te zijn van de
asverstrooiing.
Uiteindelijk moest het schip terug naar
de haven en eenmaal binnen de pieren
was het opnieuw schitterend weer met
nauwelijks wind. Hoe een en ander
meteorologisch verklaard kan worden,
kan een lezer misschien vertellen.
Benauwde situatie
Nu nog even over die dame in die
rolstoel. Eigenlijk niet over die dame,
maar over de situatie. Toen de boot
begon te stampen, stond die rolstoel
zodanig opgesteld, dat je kon zeggen:
hij staat zeevast. Maar toen de boot
begon te rollen werd de situatie anders
en was er geen sprake meer van zee-
vast staan. Of anders gezegd, met het
rollen van het schip rolde de rolstoel
even hard mee. Het arme mens ging
een aantal keren gillend en schreeu-
wend van stuur- naar bakboord.
Uiteindelijk wist -of durfde- iemand
van het gezelschap de stoel te grijpen
en de dame in veiligheid te brengen.
Het was even een benauwde situatie
die gelukkig goed afliep.
Comedy-caper
Waarom we achteraf zo hartelijk gela-
chen hebben, komt natuurlijk door de
situatie. Als je terugdenkt en je ziet de
hele ceremonie weer voor je, lijkt het
wel een scene uit een comedy-caper
of een tekenfilm en daar moet je ook
om lachen, of je wilt of niet. En zoals
gezegd, het liep allemaal goed af.
Ted Lakerveld
Asverstrooiing liep compleet uit de hand
In een vorig verhaal heb ik u verteld hoe mijn vrouw en ik, Ans
en Jaap Volkman, Rotterdammers zoals wij, hebben leren ken-
nen in Katwijk en hoe onze vriendschap is ontstaan. Ook dit
verhaal begint in Katwijk. Op een zondagmorgen stonden Ans en
Jaap enigszins geagiteerd voor onze boot in Katwijk. Zij lieten
duidelijk merken dat ze iets kwijt moesten, iets te vertellen
hadden. Eenmaal aan boord en
bij een kopje koffie kwam het
verhaal eruit.
De Oud-Rotterdammer - De krant voor de 50-plusser
Dinsdag 3 april 2018
pagina 9
Bij de afvaart was het nog aangenaam
Aan de wal was het nog heerlijk weer
Het werd steeds donkerder en natter.En de schuimkoppen hoger en dikker.
De jasjes gaan al aan.Dochter bewondert de eerste schuimkoppen.
Nat pak...
1,2,3,4,5,6,7,8 10,11,12,13,14,15,16,17,18,19,...24
Powered by FlippingBook