Als je vanaf de Biltstraat de Poort-
straat inliep, was daar op de hoek
het huis van dokter Nieuwenhui-
zen, onze huisarts. Met een mooi
ijzeren hekwerk langs zijn tuin.
Gelukkig kwam ik daar niet zo
vaak! Op de andere hoek bevond
zich een zaak, waar kantoorbeno-
digdheden werden verkocht, zoals
schrijfmachines. Even verderop
sigarenwinkel ‘Panter’, de aardap-
pelenhandel van Scherrenberg en
de stomerij van Pisa. Daar tegen-
over de kantoorboekhandel van
Van Wijngaarden. Soms mocht
ik daar een kladblok kopen voor
tien cent. Of een potlood. Of een
gummetje. Op de andere hoek viel
direct de mooie, bruin betegelde
winkel van Albert Heijn op. Daar
kocht mijn moeder doorgaans de
wekelijkse boodschappen. Soms
moest ik dat doen en wachtte
dan netjes op mijn beurt met een
boodschappenlijstje in de hand.
Van zelfbediening had nog nooit
iemand gehoord in die tijd. Als
je aan de beurt was, las je één
voor één de boodschappen op,
die je moeder had opgeschreven.
En die werden dan ook één voor
één voor je op de toonbank gezet.
De winkeljuffrouw moest daarna
het hele rijtje met een potloodje
optellen. Rekenmachientjes
moesten nog worden uitgevonden.
Thuis controleerde mijn moeder
dan ook direct, of de juffrouw
achter de toonbank vroeger op
school goed opgelet had tijdens de
rekenles. Als zij zich vergist had,
al scheelde het maar vijf cent, dan
moest ik terug naar de winkel om
het verschil alsnog te incasseren.
Aardappels
Aardappels haalden wij soms bij
Matton, iets verderop, of in de
winkel van Toonen. In laatstge-
noemde zaak werd je heel ge-
moedelijk geholpen door een hele
familie. Vader Toonen, moeder,
dochter Alie en de broers Jos en
Henk. Alleen de alledaagse dingen
waren er te koop. Geen buiten-
landse producten dus. Op dat rijtje
was ook nog een slagerij, Van
Veen. Daar kwamen wij nooit; wij
haalden vlees bij Klaas Veenstra
bij ons in de straat.
De Wigwam
Een paar huizen verderop woonde
de familie Schimmel, waarvan de
kleine Carla mij vaak na school
opwachtte en en dan gezellig bab-
belend door de Poortstraat met mij
meeliep.
Haar vader, Hein Schimmel, was
bioloog en was iedere zaterdag-
middag te horen in het radio-
programma van de KRO, ‘De
Wigwam’. Een vriendelijke man.
En wat had ik graag eens met
hem mee gewild naar de studio
! Maar… ik durfde dat niet te
vragen. En toch weet ik zeker, dat
hij mij met plezier een keer zou
hebben meegenomen naar Hilver-
sum. Wat een schuchter jochie was
ik toen!
Gebakjes
Waar waren we in de Poortstraat?
Op de hoek bij de Zandhofsestraat.
Daar was bakkerij Van Rossum
gevestigd. Jo van Rossum stond
bekend om zijn heerlijke gebakjes.
En ook hing er in onze straat iede-
re ochtend een heerlijke geur van
versgebakken brood. Vaak stonden
wij in de deuropening van de bak-
kerij te kijken, hoe alles daar in
z’n werk ging. Soms mochten wij
daar in het weekend wel eens met
de bakkerskinderen spelen. Dan
vond je er wel nog eens wat, maar
meestal ouwe koek!
Fotorolletjes
Op de andere hoek was drogisterij
De Vries. Daar kon je ook terecht
voor het afdrukken van je fotorol-
letjes. En voor schrijfbenodigdhe-
den ging je naar De Klerk, die ook
kranten en tijdschriften verkocht.
Dan was er nog een onduidelijke,
gesloten zaak met meubels en
stoffen. Koeman stond er op een
van de ramen.
Langzamerhand naderen wij
het Bollenhofseplein, waar aan
de rechterkant de Poortstraat-
school gevestigd was, een school
voor speciaal onderwijs. In de
oorlogsjaren stond mijn moeder
daar soms met een emmertje in
de rij, als er weer eens aardappels
werden verstrekt.
Knippen 30 cent
Aan de linkerkant een kappers-
zaak, die aanvankelijk Van Meche-
len heette en naderhand Rijksen.
Voor mij als kind kostte daar het
knippen 30 cent. Aan de zijkant
van dat plein was De Markthal.
Daar stonden allerlei kisten met
groente en fruit buiten op de stoep.
Wij kochten daar eigenlijk nooit
iets. Wij gingen naar Toonen. In
het laatste deel van de Poortstraat,
tot aan de brug naar de Alexander
Numankade, waren geen winkels
meer. Ja, alleen nog een winkeltje
met wat zuivelproducten van de
familie Bulte.
Beetje deftig
De Poortstraat had ergens toch
wel een aparte uitstraling. Diverse
huizen lagen iets hoger en waren
bereikbaar via een stenen trapje.
Zag er een beetje deftig uit. Als
wij uit school kwamen, speelden
wij wel eens op die trapjes, wat
ons door de bewoners niet altijd in
dank werd afgenomen
Frans Tiland
Zo ging dat in de Poortstraat
De Oud-Utrechter - Dé gratis krant voor de echte Utrechter
Dinsdag 24 januari 2017
pagina 9
De Markthal in de Poortstraat
De Poortstraat van weleer
Onlangs sprak ik een docent van
de Fietsersbond over fietsvoorlich-
ting voor senioren. “Er gebeuren
namelijk steeds meer ongelukken
en we willen die graag helpen voor-
komen.” Utrecht is dé fietsstad van
Nederland. Er rijden hier dagelijks
zo’n 125 duizend fietsers via de bin-
nenstad naar werk, school, station
of winkels. Voor mij als veertiger is
het soms al een hele opgave mijn
weg te vinden in die drukte zonder
in paniek te raken.
Het zou jammer zijn als mensen om die reden
de fiets laten staan, want met wat eenvoudige
aanpassingen en een goede voorbereiding
voorkom je al veel ellende. De Fietsersbond
heeft allerlei tips en adviezen. “Vervang de
herenfiets met stang bijvoorbeeld door een
damesfiets met lage instap”, tipte de fiets-
docent, “Dat voorkomt vallen.” Ook zouden
senioren best meer ruimte mogen ‘opeisen’
ten opzichte van andere verkeersdeelnemers.
Daarnaast kan het helpen op wat rustiger
momenten te fietsen. Laat bovendien ogen
en oren regelmatig controleren en zorg voor
goede fietstassen.
De gemeente Utrecht heeft het actieplan
“Wereldfietsstad” vastgesteld om de komende
jaren het fietsen in de stad gemakkelijker,
veiliger en leuker te maken. Dit door prettige
en snelle fietsroutes aan te leggen, vaker groen
te geven bij verkeerslichten, goede stallin-
gen en veilige omleidingen te bieden. Maar
ook aan scholing wordt het nodige gedaan.
Vandaar dat de Fietsersbond de COSBO, als
belangenbehartigingsorganisatie voor oude-
ren, vroeg hoe zij senioren kunnen bereiken
om de nodige voorlichting te geven. “En niet
alleen voor de actieve zestigers die regelmatig
50 kilometer per dag fietsen, want die redden
zich nog prima!”, aldus de fietsdocent.
Tijdens een fietsvoorlichtingsbijeenkomst
geeft de Fietsersbond informatie over de fiets
zelf, een goede voorbereiding voor vertrek
en hoe het beste om te gaan met het verkeer.
“Het zijn vaak heel leerzame, maar ook gezel-
lige dagen.” Alle reden voor mij dit aanbod
van de Fietsersbond bekend te maken in
ons Utrechtse netwerk, vooral bij organi-
saties in de wijken. Blijven bewegen houdt
mensen langer fit en dat zorgt voor behoud
van zelfstandigheid. Zolang mogelijk zelf
boodschappen kunnen doen, naar de huisarts
gaan of ergens koffie drinken maakt het leven
wel zo prettig. De nuttige informatie en tips
van de Fietsersbond kunnen dan helpen om
veilig de weg op te gaan. Laten we dus hopen
dat in alle wijken een fietsvoorlichtingsdag
georganiseerd gaat worden.
Martina van den Dool
Meer info:
/
verkeer/fiets/ (beleid gemeente,
bond.nl (voorlichting en belangenbehartiging),
(beweegmakelaars
in de wijk)
Winkelpand van kleermakerij en stomerij Pisa op de hoek van de Poortstraat en de
Ooftstraat (foto: collectie Utrechts Archief)
Veilig Fietsen
Vandaag neem ik u eens mee naar een straat, waar ik in
mijn jeugd dagelijks meerdere malen doorheen kwam, van
en naar mijn school in de Deken Roesstraat; de Poort-
straat. Zelf woonde ik in de Zandhofsestraat, dus om de
Biltstraat en de achterliggende scholen te bereiken, was
de Poortstraat de meest logische route. Het was een niet
al te brede verbindingsweg tussen de Biltstraat en de
Alexander Numankade. Het schijnt, dat er rond de vorige
eeuwwisseling zelfs een tram door die straat reed. Wél
weet ik, dat er eind vijftiger jaren een stadsbus, richting
station, door de Poortstraat reed. Net voor de Gildstraat
was een bushalte.
RK-basisschool Sint Willibrordus in de Poortstraat (foto: collectie Utrechts Archief)
