De Oud-Utrechter - Dé gratis krant voor de echte Utrechter
Dinsdag 7 maart 2017
pagina 6
“Ik heb heel veel herinneringen aan
dat huis en de omgeving. In de jaren
vijftig werkte ik bij een klein bedrijfje
dat veel onderhoudsklussen uitvoerde
in de Prins Hendriklaan. Nu naar het
huis op de foto. Ook dat huis ken ik
van binnen en buiten. Ik heb daar
ook onderhoud gepleegd in opdracht
van Gerrit Rietveld. Nog niet zo lang
geleden heb ik gelezen dat een team
van deskundigen zich bezig hield
met de vraag wat voor verf Rietveld
gebruikte. Misschien had ik ze een tip
kunnen geven, ik moest een bus Sik-
kens signaalrood halen bij de Firma
Noster in de Boothstraat. Toen de klus
klaar was, kreeg ik nog een fooitje van
Gerrit Rietveld.
Sluipweg
Een bijzondere herinnering heb ik
aan de kruising van de Waterlinieweg
en de Prins Hendriklaan, naast het
Rietveldhuis. Die was toen nog gelijk-
vloers. In militaire dienst moesten wij
de forten en kazernes bevoorrraden
met munitie en andere benodigheden.
We moesten met drie vrachtauto’s naar
fort de Bilt. Toen we daar klaar waren,
stelde ik mijn twee makkers voor even
bij mijn ouders aan te wippen. Zo ge-
zegd, zo gedaan. Het was en werd een
riskante onderneming. Na je opdracht
moest je onverwijld terugkeren naar
je kazerne. Ik besloot een sluipweg
te nemen. Via de Biltstraat reden wij
de Wittevrouwensingel op. Bij de
gasfabriek reden we links de Kleine
Singel op, ik zag uit mijn ooghoek wel
een agent van politie staan, maar sloeg
er verder geen acht op. We reden onze
straat in en prompt werd het duister in
de huizen. Onze wagens waren nogal
hoog. Mijn broer vroeg welke route ik
gereden had. Ik vertelde dat ik over de
Kleine Singel langs zijn werk gereden
was. “Dat mag helemaal niet, zei hij,
“”die brug staat op instorten, hij is
afgesloten voor al het zware verkeer.
Heb je het bord niet zien staan?”
Vrachtauto slepen
Via een andere sluipweg kwam ik
weer op weg naar Amersfoort. Maar
daar sloeg het noodlot toe! Misschien
wel de straf na de zonde. In mijn
spiegel zag ik dat de wagen achter
mij stil bleef staan. Ik reed terug en
vroeg wat er aan de hand was. “Hij
doet niks meer”, zei de chauffeur. Ik
zocht een telefooncel, mobieltjes had
je niet in die tijd, en nam contact op
met de kazerne. Heb je een sleepkabel
bij de hand, vroeg de dienstdoende
officier. “Ja”, zei ik. “Je bent vlakbij
Utrecht, dus sleep hem maar naar de
Kromhoutkazerne” was de opdracht.
Nu hadden we van alles geleerd, maar
nooit hoe je een auto slepen moest
en zeker geen vrachtwagen. Na enig
overleg met als voornaamste uitkomst
dat de gesleepte chauffeur de kabel
strak moest houden, gingen we op
weg naar de kazerne aan de Prins
Hendriklaan.
Rietveldhuis
In die tijd was er niet veel verkeer, dus
alles ging boven verwachting goed,
totdat we bij de kruising bij het Riet-
veldhuis kwamen. Vanuit de stadskant
had je weinig zicht op verkeer dat van
twee kanten op je af kwam. Ik sprak
met de chauffeur achter mij af dat ik
mijn motor zou uitzetten en met open
ramen zou luisteren of er verkeer aan-
kwam. Bleef het stil dan zou ik vol gas
de kruising over gaan. Hij moest wel
die kabel strak houden. Met het zweet
in mijn handen kwamen we heelhuids
aan de overkant.
Spanning
Verderop draaide ik de kazernepoort
in, waar de schildwacht mij een
stopteken gaf. “Wat kom je hier doen”,
vroeg hij. Ik zei dat ik een defecte auto
hier moest afleveren. “Dat gaat niet
door”, zei hij, “je komt de kazerne
niet in.” “Wat moet ik dan doen”,
vroeg ik. “Breng hem maar naar de
Hojelkazerne”, was het antwoord. De
auto achter de mijne stond bumper aan
bumper om de weg vrij te houden. Ik
vroeg aan de wachtcommandant of
ik even het exercitieterrein op mocht
draaien, zodat ik daar kon keren, maar
dat mocht niet. “Dan blijf ik maar
staan”, zei ik, “of misschien kunt
u helpen de defecte wagen terug te
duwen.” Uiteindelijk mocht ik toch
even het kazerneterrein op en reden
we weer naar de kruising. Nu had ik
beter zicht, maar het bleef een riskante
onderneming. Zonder kleerscheuren
bereikten we de Hojelkazerne. Ik heb
nog weken in spanning gezeten over
mijn avontuur bij de brug op de Kleine
Singel. Had de agent onze kentekens
genoteerd of niet?”
Joop Zijderveld
Een omweg met onverwachte gevolgen
Het Rietveld Schröderhuis is bij veel Utrechters en anderen bekend. In een volgende aflevering van
‘Ken je dit nog’ gaan we daar in één van de komende weken nader op in. Hier alvast het verhaal van
Joop Zijderveld, die vooral onuitwisbare herinneringen heeft aan bepaalde gebeurtenissen in de
directe omgeving van het huis.
De Kromhoutkazerne
• Méér vermogen
• 16 inch velgen
• Schoner
• Nóg zuiniger dan
voorheen
• Nieuwe, volwassen
uitstraling
• Nieuw chassis en
meer gewicht voor
een betere wegligging.
AIXAM is tevens de
eerste brommobiel-
fabrikant die al aan de
Europese regelgeving
van 2018 voldoet.
De nieuwe
AIXAM
sensation
klaar voor
een nieuwe
generatie.
EINDELIJK
VOLWASSEN!
v.a.
€
11.248,- inclusief kosten rijklaar.
Financiering behoort tot de mogelijkheden.
De heer / mevrouw:
Adres:
Postcode:
Woonplaats:
Telefoonnummer:
E-mail:
Neem contact met mij op voor een gratis proefrit (evt. bij u thuis)
Stuur deze coupon in een enveloppe zonder postzegel naar:
AIXAMMEGA Nederland BV, Antwoordnummer 10072, 5400 VB Uden
JA! Stuur mij de uitgebreide AIXAM brochure.
of bel
gratis 0800-249 26 28
4 MAART -
11 JUNI 2017
Afbeeldingzwart-wit:HetUtrechtsArchief |Afbeelding kleur:CentraalMuseum,Utrecht/HansWilschut
