Mijn middelbare school werd de
Spinozaschool aan de Cervanteslaan,
in 1956 opgeleverd naar ontwerp van
architect Schenk. Een voor die tijd
zeer moderne school met zeer lichte
klaslokalen, een aula en gymnastiek-
zaal. De school was verhuisd van
de Pieter Bothstraat vanwege een
groeiend leerlingenaantal. Een deel
van de leerlingen was ondergebracht
op een woonboot, bijgenaamd de Ark,
met twee klaslokalen, die eerst bij het
Park Oog In Al lag en later bij de Spi-
nozabrug. Uiteindelijk was deze extra
capaciteit overbodig en werd er een
zeilmakerij in gevestigd. Leerkrachten
die ik me nog voor de geest kan halen?
Allereerst hoofd van de school C.J.
Knop. Hij stond iedere ochtend bij de
ingang en begroette binnenkomende
leerlingen met ‘Goedemorgen dames
en/of heren’. Hij gaf in de laatste
klassen de vakken voor het mid-
denstandsdiploma. Het voorgaande
hoofd, de heer Rijlaarsdam, was reeds
jaren met pensioen, maar vanwege
het lerarentekort ging hij nog een tijd
door. Een geweldige leraar met veel
gevoel voor humor. Polak gaf algebra
in de eerste klas. Conijn gaf geschie-
denis. Hij was ook ‘de groenteman’ op
de radio (‘Groenteman, wat zullen we
eten?’). Wigt gaf algebra en wiskunde
in de hogere klassen, Mijnders Frans
en Moes Duits. Als je een redelijke
lengte had werd er verwacht dat je
meedeed in het volleybaltoernooi met
Pinksteren. We werden tegen bedui-
dend kleinere tegenstanders winnaar
in onze categorie op het complex aan
de Koningsweg (toen Velox).
Van Kanten was een zeer vrolijke
Surinamer, waarvan ik niet meer weet
welke vakken hij gaf.
We waren een keer betrapt op buiten
roken in de pauze en moesten voor
straf een maandlang in de pauze
binnen blijven. Dit gebeurde bij Van
Kanten op de Ark. We rookten samen
de Weduwe Van Nelle. Wat ons ver-
baasde was dat hij enorm inhaleerde
en er pas na zeer geruime tijd een
enorme rookwolk naar buiten kwam.
De Hoogh was onze tekenleraar. En
juffrouw Assen gaf Engels. Van som-
mige andere leerkrachten herinner
ik me nog wel gezichten, maar niet
daarbij behorende namen. Er waren
ook veel wisselingen in lesgevenden.
Latere klasgenoten waren Louis Wou-
ters (jarenlang mee bevriend), Loek
de Wit (ook een goede vriend, woonde
in de Dickenslaan, samen drie weken
gekampeerd op Vlieland), Gerard Stel-
laard (was overal goed in, Nederlands
jeugdkampioen badminton, kon goed
voetballen en zwemmen, speelde ge-
weldig piano en werd beroepsmusicus.
Hij schreef vele arrangementen (voor
o.a. Rob de Nijs), John de Vries, Mia
Noteboom (later samen getrouwd),
Elly Annokee (nog ontmoet tijdens
haar vrijwilligerswerk bij het Univer-
siteitsmuseum) en Piet Verschoor (vele
jaren collega bij Universiteit Utrecht).
Ik woon sinds mijn pensionering
met mijn echtgenote Marian van der
Sluijs in de Duitse Eifel, waar wij
genieten van een prachtige omgeving
en het ontbreken van de rond Utrecht
dagelijkse files. Maar ik heb nog wel
contacten met het Utrechtse en zou het
op prijs stellen oude klasgenoten die
dit lezen nog eens te ontmoeten. Rea-
geren kan via:
Peter Aantjes
Stiekem roken op de Spinozaschool
Ik ben Peter Aantjes en verhuisde in 1958 naar de wijk Oog in Al
in Utrecht. Ik was toen 12 jaar en verhuisde middenin het laatste
lagere schooljaar. Daardoor zat ik nog een paar maanden op de
toen gloednieuwe Bolkesteinschool aan de Johan Wagenaar-
kade. Die was tegelijk opgeleverd met de G.A.E.B. Meyerschool
(Montessori-onderwijs). Beiden lagen in het groen aan het Victor
Hugoplantsoen.
De Oud-Utrechter - Dé gratis krant voor de echte Utrechter
Dinsdag 21 maart 2017
pagina 3
te zijn.
Ik zou ook tien jaar eerder aan kinderen
begonnen zijn. Of misschien toch maar
niet, want als ik dat echt had gewild
zou ik op een andere partner hebben
moeten overstappen en dat idee heeft
me nooit aantrekkelijk geleken. Ik zou
in ieder geval nooit tijd, moeite en geld
gestoken hebben in het opnemen van
platen die vrijwel niemand leuk vond
en uitsluitend diezelfde tijd en moeite
gebruikt hebben om liedjes te maken
waar, behalve ik zelf, vrijwel ieder
ander ook blij van zou zijn geworden.
Maar goed, van te voren weet je nou
eenmaal niet alles en als je voor het een
kiest valt het ander af. Behalve als je
terug in de tijd zou kunnen gaan met
een tijdmachine. Dan zou ik in ieder
geval van het geld dat ik in pensioen-
polissen stak puur goud gekocht heb-
ben, zodat ik nu - net als een modale
oliesjeik - met een jacht van 200 meter
en een in zijden witte uniformen gesto-
ken bemanning privécruises had kun-
nen maken. Maar goed, het lot van het
leven is dat je nou eenmaal niet alles
van tevoren weet en dat tijdmachines
alleen in films en boeken bestaan, maar
niet in het echt. Voorover ik weet, zeg
ik daar nadrukkelijk bij. Misschien is,
toen de tijdmachine werd uitgevonden,
gelijk besloten dat alleen de uitvinders
er weet van mochten hebben, zodat ze
miljardair konden worden door zo nu
en dan even terug in de tijd een wed-
denschap af te sluiten op iets waar ze
de uitkomst al van wisten.
Dat de Engelsen voor een Brexit zou-
den kiezen en dat van de PvdA gehakt
gemaakt werd op een o zo symboli-
sche woensdag. Het gekke van deze
voorbeelden is dat in de media mensen
volop de ruimte kregen te vertellen dat
ze andere keuzes gemaakt zouden heb-
ben als ze van te voren geweten hadden
hoe de uitslag geweest was.
In Engeland wilden een paar miljoen
jongeren, die op de dag dat ze stemmen
mochten te beroerd waren om naar het
stembureau te gaan, dat het referendum
over moest, zodat ze de kans zouden
krijgen deze keer wel hun nest uit te
komen. In Nederland hoorde ik de
donderdag na de verkiezingen - wat de
dag is waarop ik dit stukje schrijf - dat
heel veel mensen, zeker weten, op de
PvdA gestemd zouden hebben als ze
van te voren hadden geweten dat die
partij weggevaagd zou worden. Wie
heeft je tegengehouden om dat gisteren
dan gewoon al te doen, vraag ik me dan
af? Wat een vraag is die ik op de radio
vandaag nog niet gehoord heb. Maar
misschien komt dat nog, want het is
pas drie uur. En van te voren kun je nou
eenmaal zelfs niet met zekerheid weten
welke vragen zo’n dag nog gesteld
gaan worden.
Als ik alles had geweten
Als ik alles van te voren
had geweten, had ik mezelf
veel onnodige ellende kun-
nen besparen. Omdat ik
maar beperkt ruimte tot mijn
schrijfbeschikking heb, kan
ik u niet gedetailleerd vertel-
len wat ik anders gedaan zou
hebben. Maar ik zou in ieder
geval dertig jaar geleden geen
pensioenpolissen hebben aan-
geschaft waarbij de tussen-
personen me gouden bergen
beloofden die, toen ik 65 werd,
nog geen molshopen bleken
Deze foto bij de ingang van de school is waarschijnlijk van het schooljaar 1959/1960,waarop in ieder geval de leraren Conijn en Mijnders staan.
Zelf sta ik verscholen in de achterste rij,3de van rechts.Van de leerlingen kan ik mij een beperkt aantal namen herinneren,zoals Hans Barnard,Jan
Bausch (liepen altijd gezamenlijk naar school),Nico Abbink (was nog Utrechts jeugdkampioen tafeltennis),Leo Horssen
HWtje
