De Utrechter Week 24 - page 1

U
Dé g r a t i s k r an t voo r de e ch t e Ut r e ch t e r
Oplage: 55.300 ex.
Juni 1968. Jaap Klinkers is
klaar met zijn hbs-B en gaat
diergeneeskunde in Utrecht
studeren. Maar vind maar
eens een kamer. Ook toen al
een probleem. En vaak blijkt
de eerste keus dan niet de
beste. Jaap vertelt.
Bij het Maatschappelijk Advies- en
Inlichtingenbureau is het stampvol
toekomstige eerstejaars met of zonder
ouders die een kamer zoeken. Een
aardig meisje staat ons te woord. Veel
vraag, weinig aanbod. Kamers in
Utrecht zijn schaars en duur. Maar ze
heeft iets voor me. In De Bilt. “Je gaat
diergeneeskunde doen? Dan is De Bilt
helemaal niet gek hoor. En ook gun-
stig voor De Uithof.” M’n vader kijkt
op z’n horloge. Hij wil doorpakken.
“Geeft u het adres maar mevrouw,
we gaan er heen.” Op naar De Bilt.
Jupiterlaan 36, mevrouw Potter.
Mevrouw Potter, omstreeks 60, doet
zelf open. “U komt voor de kamer?
Natuurlijk. Wat gaat u studeren? Oh,
voor veearts? Vorig jaar zat op uw ka-
mer ook iemand die voor veearts leert.
En waar komt u vandaan? Meppel?
Waar is dat? Kom maar mee, dan gaan
we de kamer bekijken.”
De kamer is een ruim zoldervertrek
met schuine wanden en een dakkapel.
Gestoffeerd : tafel, bed, zithoekje en
vloerbedekking. Op de salontafel een
Perzisch tapijtje, je moet er van hou-
den. Douche en toilet een verdieping
lager. “Geen damesbezoek, ik wil geen
viezigheid, ik heb het liefst dat u het
weekend naar huis gaat, ik wil ook
wel eens rust en de prijs is 80 gulden
per maand vooruit te betalen, het
liefst contant.” “Per giro”, zegt mijn
vader, “anders gaat het niet door.” Hij
is zeker bang dat ik met het geld de
kroeg in duik.
Er is nog een student in huis. Jacques
uit Limburg leert voor apotheker.
“Sjaakie ister niet nu”, kakelt ma Pot-
ter. “Die heef les in Utreg.” Ik vind de
kamer niet alles. In De Bilt, bij zo’n
raar wijf, en als ik het goed begrijp
moet ik iedere avond op de koffie.
Half augustus verhuis ik met een
schoolvriend uit Meppel in zijn Le-
lijke Eend een bureautje, beddengoed,
kleren, handdoeken en wat ander klein
spul. De fiets neem ik daarna mee met
de trein.
Stinkende dwergpincher
Het is een hele trap van het Centraal
Station naar De Bilt. Tas op het stuur
en via de Berekuil richting De Bilt.
Ma Potter verwelkomt me. “Zet de
fiets maar in het schuurtje. Dan doen
we eerst even een bakkie.” In de
huiskamer zit Sjaak Potter, een oud-
marineman, zeker 15 jaar ouder dan
z’n vrouw. En dan is er nog Toby, een
stinkende dwergpincher met dikke tu-
moren en veel te vet. Dat kan ook niet
anders, want hij vreet iedere avond de
hele koektrommel leeg met als toetje
een plak chocola.
Ma Potter is een oude vrijster die
jarenlang een cafetaria had op Zuilen,
aan het eind van de Amsterdam-
sestraatweg. En alleen is maar alleen,
dus schreef ze op een advertentie van
een ‘nette weduwnaar, gepensioneerd
marineofficier’, die een nette vrouw
zocht van omstreeks 50 jaar. Met
de opbrengst van de verkoop van
de cafetaria kocht ze een huis in De
Bilt, trouwde met Sjaak Potter, ging
studenten houden en reist nu dagelijks
met de bus naar de stad om te win-
kelen met een vriendin. Potter doet
dan een tukje, loopt een rondje met
Toby en knoeit wat in de tuin. Nu zit
ik bij het spul in de woonkamer. Geen
raampje open, een stinkende hond,
lekker is anders. Op TV de ‘Boerties
van buut’n’ met Lubbert van Gortel en
Drika. Tenenkrommend om te zien en
te horen. Cees Schilperoord die pro-
beert een boer na te doen. En daarna
hoempapamuziek. Het is te erg. “Dit
vinden wij het mooiste programma,
hé Sjaak? Wat doen ze het leuk hé, die
Lubbert en Drika, echt voor gewone
mensen zoals wij. En zulke mooie
muziek ook.” Ze zingt alles mee.
Ik word iedere avond om half acht
beneden verwacht. Jacques, de far-
maciestudent is er dan ook, want die
wordt dan gebeld door z’n vriendin
Mary. “Zo’n lief meisje.” Ma Potter
zwijmelt helemaal. “Ze benne zo gek
op mekaar, ze bellen iedere avond wel
een half uur.” Jacques is een aardige
gozer. Superserieus, ieder weekend
naar Sittard, al zes jaar verkering en
de oogappel van ma Potter. Wanneer
Mary belt, iedere avond stipt om vijf
over half acht, kruipt Jacques in de
grote stoel bij de telefoon en zit dan
een half uur te kroelen in een plat,
onverstaanbaar taaltje. Ma Potter kijkt
er ademloos naar. “Dat twee mensen
zo van elkaar kunnen houden hé”.
Over haar eigen relatie is ze niet zo
positief. Sjaak Potter is een aardige
man maar het beste is er wel af. Slaapt
veel, doet weinig en zit wat voor de
televisie te suffen. Ma Potter weet niet
of het nu wel zo’n succes was, haar
partnerkeuze. Op een avond zitten we
met z’n drieën in de kamer. Jacques is
er niet. Sjaak zit op de bank te ronken.
Ze buigt zich voorover naar mij en
zegt half fluisterend: “Als deze man
dood is, neemt ik geen nieuwe”…
Stomverbaasd
Een jaar later woon ik nog steeds in
De Bilt aan de Jupiterlaan. Iedere
avond op de koffie en Lubbert van
Gortel en Drika. Mijn leven speelt
zich nu af in Utrecht en daarom blijf
ik de weekends vaak over voor acti-
viteiten en verplichtingen. Mevrouw
Potter is daar niet blij mee. Zij wil in
de weekends geen studenten in huis.
Op een avond krijg ik bezoek van een
jaargenote die ook diergeneeskunde
studeert. Ma Potter weigert haar
resoluut de toegang. “Geen damesbe-
zoek, ik wil geen viezigheid in mijn
huis.” Stomverbaasd kijk ik haar aan.
Mijn bezoekster weet niet hoe ze moet
kijken. Ik probeer mijn hospita te
overtuigen dat dit een normaal bezoek
is zonder erotische bijbedoelingen. Ze
wil er niet van horen. Geen gedoe en
daarmee uit. Ik neem mijn bezoek-
ster maar mee naar een cafeetje in de
buurt. ‘Wat is dat voor een mens?’
vraagt ze. Mij is het duidelijk: ik moet
weg bij die familie Potter. Ik heb ge-
luk. Een ouderejaars diergeneeskunde
zoekt iemand voor een kamer bij
hem in huis. Palmstraat 5, vlakbij de
Faculteit, geen hospita en even duur
als de kamer in De Bilt. In juni 1969
verhuis ik naar de stad. Eindelijk!
Geen hospita-ellende meer.
Jaap Klinkers (
Hospita wilde ‘geen viezigheid’ in huis
Dinsdag 13 juni 2017 . Jaargang 8, nr.12
Deze week o.a.:
Wil Velders
Pag. 5
Het Noorden
Pag. 7
Tophandbal-
arbiters
Pag. 9
De val van
Duitsland
Pag. 13
Studenten diergeneeskunde in Utrecht,1969
Oplage: 55.30 ex.
Meer informatie:
Donaudreef 25
Utrecht
Dag en nacht bereikbaar
voor directe hulp na
overlijden(030) 262 2244
facebook.com/deoudutrechterkrant
NationaleÊTaptoeÊ2015
24 t/m27 september | Ahoy Rotterdam
Drums of liberation
Het thema van dit jaar Bevrijding en Vrijheid brengt onze
bevrijders naar Ahoy.
Naast een orkest uit Polen en Canada komt nu ook de
Quantico Marine Corps uit Amerika!
Bestel uw tickets
voor de beste
plaatsen!
1 2,3,4,5,6,7,8,9,10,11,...16
Powered by FlippingBook