Dankzij Jonkheer Jan Pieter Six VI
(1824-1899), de 19e eeuwse Jan dus,
kan onze familie tot op de dag van
vandaag hun familiewapen bewon-
deren. Een uitje met de kleinkids
bijvoorbeeld, naar de Grote Kerk in
Haarlem. Wel geen Efteling, maar wel
plaatjes kijken van onze voorouders.
We komen overigens niet uit Haarlem,
waar ons familiewapen in glas-en-lood
voor altijd vereeuwigd is.
Waarder
Om het verband met de familie Six uit
de doeken te doen, moeten we de klok
eerst een heel eindje terugdraaien.
Een paar kilometer ten oosten van de
Reeuwijkse Plassen ligt het dorpje
Waarder met een gotische dorpskerk
uit 1500. In de loop der tijden is deze
kerk nogal eens verwoest. In 1514
door Gelderse troepen, in 1574 tijdens
het beleg van Leiden en in 1672 bij de
Franse inval. Rijke boeren uit de om-
geving droegen financieel bij aan de
steeds terugkerende wederopbouw en
restauraties van het kerkje, waaronder
onze voorouder Hagen Jansz Hoogen-
doorn, geboren 1634 in Waarder, die
ook in het kerkbestuur zat.
Als dank voor hun bijdragen werd hun
familiewapen in glas-en-lood in het
koor ingemetseld. Het koor is uitein-
delijk in de 19e eeuw dichtgemetseld.
Mogelijk dat de restauraties van de
wapenglazen te kostbaar werden.
De glazen kwamen vervolgens in
handen van Jonkheer Jan Pieter Six
VI (1824-1899). De appel viel niet
ver van de boom, want deze Jan Pieter
bezat een landgoed met de naam: Vro-
made te Zwammerdam, 7 kilometer
van Waarder.
Haarlem
Genoemde Jan Pieter Six VI was in
1874 bevriend met (ook kunstverza-
melaar) Mr. Adriaan Justus Enschedé
uit Haarlem (Van het geld? Ja, van het
papieren geld), die op zijn beurt graag
de Grote Kerk in zijn woonplaats
wilde verfraaien; in de Haarlemse
volksmond De Baaf.
De ramen waren in erbarmelijke staat,
waarbij zowel de restauratie als ook
de installatie door Jan Pieter werden
bekostigd. Ook dit keer valt de appel
niet ver uit de boom, want: Jan Pieter
trouwde in 1856 met Jonkvrouw
Catherina Teding van Berkhout,
afkomstig uit de rijke Haarlemse tak
van de familie.
Op 21 september brengen mijn vrouw
en ik een bezoek aan Jonkheer Jan
Six de tiende, in het familiehuis aan
Amstel 218 in Amsterdam. Kijken of
de Rembrandt met de eerste Jan nog in
de keuken hangt.
Jan Hoogendoorn
Familiewapen dankzij familie Six
Hierbij wil ik reageren op het prachtige artikel over Jacob Six van Jan Jansen van afgelopen dins-
dag 30 mei 2017. Aan dit artikel heb ik nog wel het één en ander toe te voegen, want de familie Six
zorgde niet alleen voor behoud van haar eigen kunstverzameling. Ook andere families profiteren
nog dagelijks van hun verzamelwoede, van ons nationaal erfgoed. Niet in de laatste plaats onze
eigen familie, waar ik zo ongeveer de tweeduizendste nazaat van ben.
De Oud-Utrechter - Dé gratis krant voor de echte Utrechter
Dinsdag 13 juni 2017
pagina 3
Een zwarte broek met een wit over-
hemd is verwerpelijk heb ik van hem
opgestoken, want de onderste helft van
mannenkleding hoort lichter te zijn dan
de bovenste. Dat heeft Arno opgepikt
van het voorkomen van hanen. Mocht u
denken dat Arno niet helemaal kiplek-
ker is, omdat u geen zin hebt om een
witte broek met een zwart overhemd
te dragen, dat valt best mee. Vermoed
ik, want als er nou iets op de wereld is
waar ik geen kijk op heb is het de blik
van een kledingrecensent op kleding
die gedragen wordt door mensen die
ik waarschijnlijk nooit ontmoeten zal.
Laat staan zonder kleren aan. Bloot is
in mijn optiek namelijk boeiender om
naar te kijken dan gekleed; al geef ik
toe dat de naakte waarheid van mannen
en vrouwen boven de 65 maar zelden
om over naar huis te schrijven is. Dit is
geen verkapt pleidooi om ouderen van
het naaktstrand te weren, integendeel.
De strakke jonge mensen die er ook
zonnen krijgen juist door de aanwe-
zigheid van lichamen die minder in
topvorm zijn een leerzame blik op hun
eigen toekomst.
Mocht u onderhand vermoeden dat
ik op het gebied van kleding zonder
smaak ben, dan heeft u een goed
werkend instinct. De twee vrouwelijke
kledingrecensenten waar ik mee in huis
woon - moeder en dochter - accepteren
niet langer dat ik in een kledingzaak de
eerste de beste prettig passende broek
aanschaf en hebben me onlangs onder
gedwongen kledingcuratele geplaatst.
Ook de schoenen die ik tegenwoordig
draag, zeggen niets over mij, maar alles
over de smaak van mijn kledingcoa-
ches. Een van de twee dames gaat zelfs
mee als ik een trui tegen de kou koop.
Dit omdat ik een keer thuis kwam met
een gebreide van echte biologische
schapenwol die de voorzitter van
de PvdA ook gedragen zou kunnen
hebben. Voor alle duidelijkheid, op de
truien van Hans Spekman heb ik niets
aan te merken. Als hij ze graag draagt,
is dat zijn zaak en om mensen nou op
een breiwerkje af te rekenen, ervaar ik
als vrij kleinzielig. Toevallig weet ik
dat Hans net als ik een kledingcoach
heeft, dus in feite zitten we in hetzelfde
kledingschuitje. Hoewel Hans en ik dus
niet kunnen volhouden dat onze kle-
ding een uiting van onze eigen indivi-
dualiteit is, weet ik dat de maatpakken
van de heren Buma, Klaver, Pechtold
en Rutte aangeschaft worden om stem-
gerechtigden te laten zien dat we met
unieke personen met een unieke visie
op ons land van doen hebben. Maar dat
unieke lukt ze niet zo goed omdat elke
foto waar ze gezamenlijk op staan illus-
treert dat ze allevier een blauw pak van
dezelfde snit dragen, met daaronder
hetzelfde model puntige schoenen.
Vooralsnog dragen ze wel alle vier een
ander hoofd.
De naakte waarheid over kleding
Elke week staat in De Volkskrant onder een foto van een wereld-
burger met kleren aan, wat er zo betreurenswaardig is aan die
kleding. Of juist heel mooi, want dat behoort incidenteel ook tot
de mogelijkheden. De hoofdredacteur van het blad Esquire - Arno
Kantelberg - is de kledingrecensent. Waarschijnlijk omdat hij een
universitaire studie afgerond heeft op het gebied van kleren die
zowel smaakvol als eigentijds zijn.
Kerkgebouw Dorp 15 Waarder
Familiewapen Hagen Jansz
Hoogendoorn (2e van boven links)
Dorpskerk Waarder,koorzijde
HWtje
e
