De Utrechter Week 24 - page 5

De gevolgen voor de Utrechtse bevol-
king waren ingrijpend. Door hevige
protesten van actiegroepen werd een
deel van de plannen niet uitgevoerd.
Zelfs CRM-minister Marga Klompé
moest er aan te pas komen om het ge-
meentebestuur in te tomen. Pas in de
jaren zeventig veranderde het denken
over hoe de stad zou moeten groeien.
Automobiliteit moest worden terug-
gedrongen ten gunste van een beter
woon- en leefklimaat. Er kwam meer
waardering voor oude woonbuurten,
die nodig vernieuwd en hersteld
moesten worden. Hoog Catharijne en
de rondweg door de gedempte singels
zijn dan al deels in uitvoering.
Toen Wil Velders in 1974 als wethou-
der aantrad werd er in buurten volop
actie voor verbetering van woon- en
leefomstandigheden gevoerd. De be-
stuurlijke prioriteit voor het luxe Hoog
Catharijne was de bevolking, die mede
door gemeentelijke verkeersplan-
nen hun huizen zagen verpauperen,
een doorn in het oog. “We moesten
als PvdA’ers zelf erg wennen aan de
opstandige bevolking, die met steun
van studenten zeggenschap over hun
eigen buurten opeiste. We waren
vanuit onze partij altijd bezig geweest
mensen die in moeilijke omstandig-
heden verkeerden zelfbewustzijn en
mondigheid bij te brengen, maar in die
tijd sloeg het compleet door. Ik werd
meerdere malen bedreigd en moest
zelfs een keer door de politie worden
ontzet. Het was absoluut onacceptabel
toen tijdens een sinterklaasfeest bij mij
thuis met kinderen en kleinkinderen
aan de deur gebeld werd en opgewon-
den actievoerders een pakje kwamen
afgeven. Kleinkinderen verwachtten
sinterklaas en waren volledig van slag
na deze overrompeling.”
In de jaren zeventig en tachtig had
de PvdA een sterke positie in het
Utrechtse stadsbestuur. “Ik was lijst-
trekker en moest in het college zorgen
dat alle wethouders en de fractie
op één lijn zaten. De stadsvernieu-
wing met de verbetering van oude
woonbuurten, was een enorme opgave
die met hoge kosten gepaard ging.
Nadat besloten was de verkeersdoor-
braken door de oude buurten niet uit
te voeren, moesten de woningen die
voor die doorbraken op de slooplijst
stonden, opgeknapt worden. Er waren
intern veel discussies over hoe je de
beschikbare middelen moest inzetten.
Naast vernieuwing van de woningen
werden in elke wijk buurthuizen
gebouwd, waardoor er plek was voor
ontmoetingen, zodat het buurtgevoel
versterkt kon worden.”
Jonge Strijd
Wil Velders is opgegroeid in Rot-
terdam in een arbeidersgezin met vijf
kinderen. “Vader was koperslager bij
een scheepswerf en lid van de SDAP.
We hadden het echt arm thuis. Ik zat
op de mulo toen de school in 1943
werd gebombardeerd, de school heb ik
nooit afgemaakt. In de Hongerwinter
vluchtten we door honger gedreven
naar de Achterhoek. Na de oorlog ging
ik als verkoopster werken in een elek-
triciteitszaak en werd al snel een soort
filiaalchef. Bij de vakbond werd ik lid
van de ‘Jonge Strijd’. Ik ben op mijn
twintigste getrouwd en kwam in 1950
naar Utrecht toen mijn man, die bij het
Parool werkte, een baan kreeg bij het
Nieuw Utrechts Dagblad. We hadden
net een zoon en gingen inwonen bij
een gezin in de Hoofd Graaflandstraat.
Het was in die tijd gebruikelijk dat
getrouwde vrouwen thuis waren en
niet werkten. Ik ging naar vrouwenbij-
eenkomsten en werd lid van de ‘Rooje
Vrouwen’ van de PvdA.”
In de jaren zestig kwamen de eerste
gastarbeiders in Utrecht wonen. “Ik
werd getroffen door de armzalige
leefomstandigheden waar ze in terecht
kwamen. Velen kwamen in Lombok
waar in kleine huizen bedden dubbel
beslapen werden. Iedereen verwachtte
dat ze weer zouden vertrekken, maar
dat gebeurde niet. Hun families kwa-
men ook over en vestigden zich hier.
De kwaliteit van woon- en leefom-
standigheden van het kansarme deel
van de bevolking, daar wilde ik me
in de politiek voor inzetten. In 1969
kwam ik voor de PvdA in de gemeen-
teraad en in 1974 werd ik de eerste
vrouwelijke wethouder in Utrecht. Het
was een roerige ambtsperiode, maar ik
kijk met trots terug op wat we bereikt
hebben. De oude wijken zijn weer
vitaal met een gemengde bevolking
van jong en oud.”
De toekomst in de ‘participatiemaat-
schappij’ ziet Wil Velders als 87-jarige
met zorg tegemoet. “Ondenkbaar dat
je voldoende hulp kunt verwachten
van je kinderen. Die hebben zelf een
druk en soms overbelast bestaan.
Je moet het als oudere helemaal
zelf doen, anders gebeurt er niets.
Ik woon zelfstandig, maar kom nog
weinig buiten. Thuiszorg is voor mij
belangrijk. Voor mezelf, mijn dochter,
kleinkinderen en achterkleinkinderen
koop ik jaarlijks plaatsbewijzen voor
toneelvoorstellingen in de schouw-
burg. Van onze culturele familie-uitjes
kan ik echt genieten.”
Voormalig wethouder Velders:
“Blijf altijd bij je idealen”
In de jaren vijftig en zestig was het Utrechtse gemeentebestuur in de ban van de geplande uitbreiding van de stad. Nadat in 1954
de oppervlakte van Utrecht met de annexatie van delen van omliggende gemeenten sterk was uitgebreid, was de vraag; hoe
houden we de stad met dan 198.000 inwoners voor de groeiende bevolking in de toekomst open voor het verkeer. Op gezag van
verkeerskundigen werd besloten een ringweg rond de binnenstad aan te leggen. Daarvoor moesten singels gedeeltelijk worden
gedempt en huizen in wijken in het tracé van de ringweg gesloopt. Een initiatief van Bredero voor de bouw van Hoog Catharijne
werd door de gemeente enthousiast ontvangen.
De Oud-Utrechter - Dé gratis krant voor de echte Utrechter
Dinsdag 13 juni 2017
pagina 5
Sanering van de Kroonstraat in Wijk C
Onze gemeentebestuurders hebben met hun beleidskeuzes sterke invloed op het wel en wee van de burgers.Wil Velders-Vlas-
bom was van 1974 tot 1986 de eerste vrouwelijke wethouder in Utrecht en kijkt als 87-jarige terug op een roerige bestuurlijke tijd.
Interview door Jan Jansen
Wil Velders
1,2,3,4 6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,...16
Powered by FlippingBook