De Utrechter Week 26 - page 1

U
Dé g r a t i s k r an t voo r de e ch t e Ut r e ch t e r
Oplage: 55.300 ex.
Na de ijskoude winter van
1946-47, met temperaturen
van min 9 graden, kwam de
hete zomer. Wat inhield: vele
dagen vrij van school vanwe-
ge de hitte. Terwijl de boeren
hun gewassen op het veld za-
gen verschroeien, zochten wij
verkoeling in het Amsterdams
Rijnkanaal.
De vrijheid van ‘het Kanaal’ was
onvergelijkbaar. Ik was net 13 jaar
geworden en de zwemkunst nog niet
machtig. Met aanmoediging van wat
klasgenoten zakte ik tot mijn oksels in
het Amsterdams Rijnkanaal en maakte
wilde zwembewegingen. Na een dag
durfde ik de beschoeiing zelfs iets
los te laten en tot mijn verbazing: ik
zwom.
Sandalen
Elke dag liepen we met jongens en
meisjes, met een grote tas met een
picknickkleed, limonade, snoep en
boterhammen op sandalen de hete
Vleutenseweg af. Op het eind linksaf
een groene draaibrug over en je liep
in het gras langs het Amsterdams-
Rijnkanaal. We installeerden ons rond
het kleed en legden de meegebrachte
spullen erop. Hesen ons in zwembroek
of bikini en sprongen het water in.
Nu was het mooiste spelletje op een
varende boot klimmen en daar zo
gedekt mogelijk op het gangboord
blijven zitten, zodat ze je niet konden
zien. En dan met een tegemoet ko-
mende boot proberen terug te varen.
Soms moest je verdomd lang wachten.
Vooral tegen de avond, zodat ik ooit
van Zuilen onder de teervlekken, ze
hadden de boot net geteerd, langs het
jaagpad binnendoor moest teruglopen
naar onze zwemplek.
Slepen
Het was fantastisch je langs een
boot te laten meeslepen en erop te
klimmen. Wel opletten dat er geen
buitenmotor aan de zijkant hing, hHet
schip niet te hoog lag en dat je bij de
grotere schepen niet naar de motor
gezogen werd.
“Wat zullen we nu gaan doen”, vroeg
ik, mijn hoofd draaiend naar Willie
van Dijk, die naast mij lag. Ze draaide
zich om en keek, steunend op haar el-
lebogen, zwijgend over het water. “We
zouden eens naar de overkant moeten
zwemmen en daar een poosje blijven”,
opperde ik. “En onze spullen dan?”,
zei ze. “Op je hoofd zwemmend
meenemen?” Ze draaide zich om en
keek me lachend aan. “Ben jij al lang
uit het oerwoud terug. Jij Tarzan en ik
Jane! Ja.”
Beresterk
Het leek me zo heerlijk met haar naar
de overkant te zwemmen. Dat moest
toch kunnen. Het liet me niet los.
“Langelaar luister eens, zou jij dat
niet naar de overkant willen brengen.
Je kan alles in die grote tas doen.
Daarmee recht tegen de zandwal van
de Vleutensebrug op en over de brug
heen, weer naar beneden.” Langelaar
schudde zijn hoofd. “Veel te zwaar
en dan die steile hoogte van de brug.
Man! Dat is toch niks voor jou? Jij
bent beresterk.” Hij keek me liggend
aan. “Ik zal het proberen” en stond op.
“Hij wil het proberen”, zei ik tegen
Willie. Die direct bezig ging al onze
kleding, limonade en koek in de pick-
nicktas te gooien. Het werd een grote
baal. Wij tilden het op zijn rug. Dat
lukt hem niet, dacht ik. “Het is wel
een grote zak”, zei hij, “maar het ge-
wicht valt me erg mee.” Hij liep er wat
mee heen en weer. “Oké, ik doe het.”
Mijn mond viel open van verbazing.
“Is het niet te zwaar?” “Nog niet”,
grinnikte hij. “De zwijgende doorzet-
ter”, mompelde Willie, terwijl ze hem
peinzend nakeek. “Tarzan, daar kun jij
nog wat van leren.”
“Ik ga”, riep ik en dook het water in.
Even later zwommen we gelijk op en
genoten van elkaars nabijheid. Het af
en toe aanraken van haar been vond ik
een zaligheid. “Tarzan, kijk, hij klimt
nu tegen de aarden wal van de hoge
brug op.” Ze stak haar hand boven
de golven uit richting de brug. “Wat
lijkt hij van hieruit gezien, klein en
ver weg”, riep ze. “Maar hij is...” Een
golf sloeg in haar gezicht. “Gaat het,
Jane!” Ze knikte en kuchend zwom ze
naast me verder tot wij ons omhoog
hesen aan de gladde beschoeiing.
Barre tocht
Samen gingen we op onderzoek uit.
Veel boompjes, erg vochtig en kreu-
pelhout. Kortom, het gras bleek hier
aan de overkant niet groener. Klagend
en zwetend kwam Langelaar met de
tas spullen aanstrompelen. “Met het
klimmen durfde ik het niet van mijn
rug te halen”, hijgde hij. Met ons
drieën zijn wij maar gezellig bij elkaar
gaan zitten en hebben alles opgegeten
en opgedronken. Tegen de avond zijn
we terug gelopen. En toen merkten we
pas dat het voor hem een barre tocht
geweest moest zijn.
Stephan Godijn
030-8785912
Tarzan en Jane zwemmen het kanaal over
Dinsdag 27 juni 2017 . Jaargang 8, nr.13
Deze week o.a.:
Paul Krijnen
Pag.5
Herman en
Tineke
Pag. 7
Maanlanding
Pag, 9
Gijs Hendriks
Pag. 11
Recreëren langs de oever van het kanaal
‘Tarzan’ Godijn
Zwemwedstrijden in het Amsterdam-
Rijnkanaal
Oplage: 55.30 ex.
Gansstraat 130
3582 EL Utrecht
telefoon 030 251 69 55
Meer informatie:
Donaudreef 25
Utrecht
Dag en nacht bereikbaar
voor directe hulp na
overlijden(030) 262 2244
29 sep › 1 okt 2017
in Rotterdam Ahoy
info & tickets: 0900 300 1250
THENETHERLANDS
MILITARY
1 2,3,4,5,6,7,8,9,10,11,...16
Powered by FlippingBook