Net voor de zomer van 1975 kochten
we een oranje Buggy met een Maplex
polyester carrosserie en een zwart
linnen dak met ritsdeuren. Het was een
ingekort VW-chassis uit 1958 met een
1200cc standaard motor met 36 pk.
Deze uitvoering had aan de zijkanten
twee extra langwerpige bakken, die
vanaf de binnenzijde benaderd konden
worden. Aan de bestuurderszijde had
ik er een metalen afdekplaatje in ge-
maakt met een slotje. De andere zijde
was open en daar was een mono-spea-
ker ingebouwd. Bijzonder was ook dat
er achterin twee halfronde kuipstoel-
tjes zaten, zodat er twee wat kleinere
passagiers plaats konden nemen.
Omdat we besloten met vier personen
met vakantie naar Zuid-Frankrijk
te gaan, kocht ik op de sloop een
trekhaak om een bagagewagentje
mee te kunnen nemen, omdat in de
auto geen centimeter ruimte over was
voor bagage. Het gevolg was dat,
met vier personen, de trekhaak om
de kilometer op de grond bonkte. Dit
loste ik op door bij de Koni-fabriek
in Oud-Beijerland hulpveren te laten
monteren. Nu bonkte de Buggy nog
maar één keer in de 100 kilometer op
de grond. De versnellingspook was
wat kort afgezaagd en daar maakte ik
een, in S-bocht gebogen, verlengstuk
op; rood geplastificeerd. Alles bij
elkaar was het een uniek autootje dat
er leuk uitzag. Ook had ik de VW-
uitlaatpijpjes ingekort, dus er zat een
fors geluid in bij lage snelheden, bij
wat harder rijden, zo’n 120km/u max,
waaide dit geluid weg.
Badjassen
Op de dag van vertrek was het aan-
hangwagentje vol. Mijn vriendin en
haar jongere zus wilden er toch nog
twee badjassen infrommelen, maar
het metalen deksel stond al wat bol. Ik
vroeg geërgerd of ze van plan waren
in Zuid-Frankrijk in badjas te gaan
rondlopen, nota bene op een camping.
Ze gaven niet op, dus het deksel stond
nu, met de badjassen eronder, echt bol.
Laat maar, vakantie was toch eigenlijk
een beetje feest?
In vakantiestemming gingen we
gevieren, mijn vriendin, haar zus, haar
vriend en ik op weg langs Parijs, Le
Mans, Chateauroux. Hier overnachtten
we met een bungalowtent en een klein
tentje op een camping. Het was mijn
idee door het gebergte van Auvergne
te rijden om een stuk ‘af te snijden’.
De snelweg was al aardig duur in die
tijd. Uiteraard bleek dit een grove mis-
rekening. Jawel, je ziet mooie dingen,
zoals de ruige omgeving van de Puy
de Dôme, maar het kost je een dag ex-
tra. Aan het eind van de dag moesten
we in het donker nog over een zeer
bochtige bergweg naar Valence rijden.
Daar vonden we gelukkig nog een
hotel met twee vrije kamers in een wat
duistere buurt. De auto parkeerde ik
in een steegje en daar vond ik hem de
volgende dag gewoon weer terug.
Cabrio
We zochten de snelweg op. We hadden
genoeg van de binnenwegen en omdat
het lekker weer was, besloten we het
dakje eraf te halen. De zon en de wind
sputterden tegen: onze petjes waaiden
af en zonder pet verbrandde onze
huid in no-time. Om onze petjes op
hun plaats te houden knoopten we er
sjaaltjes of touwtjes om. Dat werkte en
zag er heel relaxed uit. We reden he-
lemaal door tot de kust. In het plaatsje
Hyeres vonden we een camping, Le
Pradet, gerund door een tanige baas
met wit haar en een strooien hoed. Wij
doopten hem gelijk om tot Henri-Jean,
de Franse uitvoering van Hendrik-Jan
de Tuinman, uit een tv-reclame van
destijds. Hier waren we al echt op
vakantie. ‘s Avonds lekker barbecueën
en heerlijk lang genieten van die
aangename temperatuur.
Mieren
De dag erna besloten we de pont naar
het eiland Porquerolles te nemen. On-
derweg naar de pont hield de Buggy
er mee op. Reserveband eraf om bij de
motor te komen en daar zag ik direct
dat er een asje uit de brandstofpomp
gevallen was: het lag er nog naast!
Het borgveertje was losgeraakt. Het
asje teruggestoken en met een stuk
gebogen paperclip en een tangetje een
voorlopige borging gefabriceerd. We
waren nog op tijd op de parkeerplaats
bij de pont. Gelukkig was er onder een
boom nog een vrije plaats. Het werd
een heerlijke dag op een bijna verlaten
deel van Porquerolles. We konden
zwemmen en snorkelen in ongelofelijk
helder water en daarna lekker zonnen
op de rotsachtige kust.
Tegen de avond gingen we met de
pont terug. Toen we afstapten leek
de Buggy vanuit de verte... zwart?
We keken elkaar verbaasd aan, hij
is toch oranje? Dichterbij gekomen
zagen we tot onze verbazing dat er
een complete mierenkolonie op en
onder, maar vooral in onze Buggy
zat. Ze dachten kennelijk het warme
kunststof te kunnen benoemen tot hun
nieuwe onderkomen. Met onze hand-
doeken stonden we een half uur lang
te vegen en meppen om die beestjes te
verjagen; dit waren ONZE zitplaat-
sen. De hele vakantie vonden we nog
overal mieren in de auto. Op het laatst
konden we geen mier meer zien. Zelfs
weken later, toen we allang weer thuis
waren, renden er nog wel een paar
langs de voorruit.
Waanzinnig mooi
Een paar dagen later bedachten we
dat een uitstapje naar de Gorges du
Verdon ook wel leuk was. De grote
tent lieten we staan en de slaapspullen
en sheltertent namen we mee, voor
noodgeval. Het was een heerlijke rit
door het Franse landschap. Onderweg
boodschappen doen voor een picknick
en in de namiddag genieten van het
eerste deel van de rondweg bij de
Gorges. Waanzinnig mooi zijn die uit-
zichtpunten: soms honderden meters
diep en de mensen, die beneden lopen,
zijn nog kleiner dan mieren.
Tegen de avond kwamen we bij een
kasteeltje met gekleurde daken, aan
de oever van het meer, bij het plaatsje
Aiguines. Ik ging vragen of we er
konden slapen. Het kasteelhek zag er
heel gammel uit en er zat een elektri-
sche bel op een plankje aan de muur
gespijkerd. Na enige tijd verscheen
er een man die zei dat we niet binnen
mochten komen, maar als we op het
grote grasveld voor de deur wilden
slapen in ons tentje, was dat oké. Geen
vuur maken en geen rommel achter-
laten. Eigenlijk hadden we daar niet
op gerekend; we hadden een ruime
tweepersoonstent bij ons, dus dat zou
wel wat krap worden. Drie luchtbed-
den pasten precies naast elkaar. Voor
een nacht zou dat moeten kunnen. We
propten ons in het tentje. De laatste
moest zich van buitenaf acrobatisch in
de slaapzak wurmen. Uiteraard waren
we ‘s morgens heel vroeg wakker,
maar we hebben die dag een schitte-
rende rondrit bij de Gorges gemaakt.
We kwamen ‘s avonds terug en moes-
ten linksaf slaan om de camping op te
rijden. Ik stond tegen de wegas van de
tweebaansweg toen een niet-opletter
bij ons achterop knalde. Gelukkig nie-
mand gewond of zo. De ver uitsteken-
de trekhaak van de Buggy ging dwars
door zijn radiateur en onze vakantie
dreigde te mislukken, want de motor
sloeg af en deed ‘t niet meer.
Op de motor
De volgende dag de auto naar de
dorpsgarage laten slepen en deze kon
de Buggy bijna helemaal repareren,
alleen de poelie van de dynamo/
luchtkoeling was verbogen en moest
vernieuwd worden. Een nieuwe laten
opsturen vanuit Nice kostte zeker drie,
vier dagen. Ik huurde met mijn vrien-
din een motorfiets om zelf naar Nice
te gaan om onze vakantie te redden.
We vertrokken na de middag, want
die 160 kilometer moest te doen zijn
in een paar uur. De enige motor die te
huur was, was een 125cc, goudkleurig
soort cross-Honda. Die had zijn beste
tijd allang gehad, dus harder dan 70-
80 km/u ging het niet.
Na een half uurtje moesten we al stop-
pen, de motor deed het redelijk, maar
wij waren in korte broek en kort hemd
en de zon kende geen genade. Onze
huidjes kleurden aardig rood en de
voorraad drinken was al half op.
Versleten
Na de lange tocht kwamen we even
na zessen in Nice aan, waar de VW-
dealer net dicht was. Dan maar een
hotelletje zoeken. Probeer dat maar
niet in juli in Nice, want alles zit
nokvol. Het was al tegen tienen en we
hadden nog niets gevonden. Overal
lange rijen wachtenden en we waren
echt versleten. Waar moesten we nu
slapen? We aten wat bij een snackbar
en zelfs de bazin zag aan mij dat ik ‘t
moeilijk had. Ze vroeg lachend wat
eraan scheelde. Ik legde de situatie uit
en zij liep naar de deur en floot hard
op haar vingers. Er kwamen drie kin-
deren aanlopen en de bazin (moeder)
ratelde wat in het Frans naar hen. Alle
drie gingen ze een kant op en wat later
kwamen ze terug. De bazin lachte en
vertelde dat ze wat gevonden hadden.
Met de drie joelende kinderen om ons
heen gingen we langzaam rijdend een
paar straten verderop. Die buurt zag
er nou niet echt appetijtelijk uit en bij
Hotel Radio was geen garage voor de
motor. Nou, die kinderen wisten het
wel. Net naast het hotel was een pij-
pesteegje, waar de motor net in paste.
Een groot stuk hout bleek een hele
oude deur te zijn en die werd gewoon
rechtop in het pijpesteegje gezet; de
motor was niet meer te zien. Ik had
ook geen slot meegekregen.
Piepklein
In het hotel liet een oud vrouwtje ons
de kamer zien. Nou, kamer... De ene
grote stoel miste een poot en daar
stond een stukje boom voor in de
plaats en door de andere grote stoel
stak een grote spiraalveer. De kamer,
met piep-piepklein balkon, keek uit
op een rommelig binnengedeelte, de
achterplaatsen van de huizen, wild be-
groeid. Het bed zag er echter lekker en
fris uit. Eerst gedoucht op de gang en
daarna heerlijk geslapen. Het vrouwtje
maakte ons de volgende morgen wak-
ker en had een dienblad met koffie
en croissantjes-met-jam meegebracht
waar we van genoten, zittend op
twee keukenstoelen op dat piepkleine
balkonnetje. Echt onvergetelijk, zelfs
na dik veertig jaar. Bij vertrek stond
de motor nog achter de deur; de
klaarliggende poelie bij de VW-dealer
meegenomen en weer vrolijk naar
Hyeres gereden. De dag erna was de
Buggy weer klaar.
Uitgezonderd een brandende kokos-
mat in de auto en een insect in het oog
van de zus van mijn vriendin verliepen
de rest van de vakantie en thuisreis
probleemloos, bij Dyon ging het dakje
weer op de Buggy en bij Luxemburg
was de vakantie eigenlijk al voorbij.
Aad van der Valk
Met de Buggy naar Zuid-Frankrijk
Tegenwoordig lopen onze va-
kanties allemaal gesmeerd en
soepel, zonder opzienbarende
dingen. Vroeger leek het nog
een uitdaging om alle proble-
men schijnbaar moeiteloos
te tackelen. Zonder snelle
wegen, mobieltjes, internet
of TomTom kwam je er ook,
door contact te maken met
de mensen die er woonden of
eenvoudig om hulp of info te
vragen. Alhoewel…
De Oud-Utrechter - Dé gratis krant voor de echte Utrechter
Dinsdag 11 juli 2017
pagina 12
Pech onderweg!
