De Utrechter Week 28 - page 9

We vonden het allemaal erg spannend
om op vakantie te gaan naar zo’n ver
land. Meestal gingen we kamperen
in Limburg, dat toch veel dichter bij
de deur lag. Het was een lange reis in
hartje zomer. De zomers waren toen
in mijn herinnering nog erg warm en
al snel klaagden we erover dat het zo
heet was in de auto.
Haringen in een ton
Met ons vieren zaten we achterin
als haringen in een ton en door de
verzengende hitte plakten onze armen
en benen aan elkaar. Gedurende de
lange rit werd de een na de ander mis-
selijk. Mijn moeder had een emmer
met een deksel meegenomen, waar
wij veelvuldig gebruik van hebben
gemaakt. Pa moest regelmatig de auto
langs de kant van de weg zetten. Hij
was bang dat iemand tijdens het rijden
per ongeluk in zijn nek zou overgeven.
Bah, ellendig was het en dan waren
we nog niet eens op de helft. Gelukkig
zetten onze ouders na een dag rijden
samen de vouwwagen op, zodat we
een paar uur konden bijkomen.
Maar helaas werden we alweer vroeg
wakker gemaakt om verder te gaan.
Opnieuw stond ons zo’n lange hete
reis te wachten. Een en al ellende was
het. Ruzie en ergernissen begonnen
ons parten te spelen. We werden stijf
van het lange zitten, we dronken
limonade en snoepten. Van al dat zoet
werden we weer beroerd en dan werd
de emmer nog maar eens doorgege-
ven. Tot vervelens toe speelden we ‘ik
zie, ik zie, wat jij niet ziet’. Net zolang
tot we alles benoemd hadden en er
niets meer te zien viel.
Rook
De geur van belegde broodjes die te
lang in de zon lagen, werkte ons ook
danig tegen. We werden maar weer
eens misselijk voor de verandering.
Ma was er maar druk mee. En ze zei
dat ze blij was dat ze op het laatste
moment de emmer had meegenomen
van huis.
We reden weer een tijd toen we ineens
rook vanonder de motorkap uit zagen
komen. De auto begon te stinken naar
verbrand rubber en mijn jongste zus
gilde: “Brand, de auto staat in brand!”
We raakten allemaal in paniek en
trokken en duwden elkaar om maar
zo snel mogelijk uit de hete auto te
komen. Mijn oudste zus haalde haar
arm open aan de zijspiegel en mijn
vader brandde zijn vingers toen hij de
motorkap opende. Van de zenuwen
begon mijn moeder hard te lachen, ze
kon er haast niet meer mee stoppen.
Liedjes zingen
Toen pa de kap geopend had, zag hij
dat de motor oververhit was en zei
dat hij ergens water moest gaan halen
om hem te laten afkoelen. Hij zei dat
hij niet wist of het lang zou duren
voor hij terug zou zijn. Wij vonden
het eng dat hij in zijn eentje vertrok
en wij moesten achterblijven. Straks
verdwaal je nog, zei ma, maar er zat
niets anders op.
Dus ging pa op zoek naar water. Met
in zijn rechterhand een jerrycan en
in de linker een fluitketel ging hij op
weg. Hij drukte ons nog op het hart
goed bij elkaar te blijven en geen ruzie
te maken. We doodden de tijd door
liedjes te zingen. Dat ging als volgt:
“Driemaal drie is negen en Beppie
zingt een lied. Beppie mag een liedje
zingen troelala, troelala. Beppie mag
een liedje zingen, troelala!” Zo gingen
we het hele rijtje wel drie keer af,
totdat het ons ging vervelen. Nog was
pa niet terug. We besloten nog maar
eens ‘Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet’
te doen. Net zolang tot er niets meer
te verzinnen viel. Nog altijd wacht-
ten we ongeduldig op de terugkomst
van pa. We maakten elkaar bang door
te zeggen ‘straks is hij verdwaald of
overvallen door struikrovers’.
Huilen
We begonnen te huilen en ma had haar
handen vol om ons weer stil te krijgen.
Een mobieltje was er toen nog niet,
dus we moesten afwachten. Intussen
moesten we allemaal plassen en we
gingen om de beurt in het gras achter
wat struikgewas zitten.
In de verte zagen we in een dal een
stel roodbonte koeien lopen in de wei.
Je hoorde de bel om hun hals klinge-
len. Nadat we allemaal klaar waren,
gingen we weer in de auto zitten. Het
was nog erg warm en we hadden alle
ramen opengedraaid voor een beetje
frisse lucht. Ongeduldig zaten we te
wachten op pa en we hoopten dat het
niet meer zo lang zou duren, maar het
duurde en duurde maar. Nu weet ik
zeker dat er iets gebeurd is, zei mijn
middelste zus, anders was pappa toch
allang terug geweest? Mijn oudste
zus wilde hem gaan zoeken, maar dat
vond mijn moeder geen goed idee. We
zeiden tegen elkaar ‘waren we maar
thuis gebleven, dan hadden we lekker
naar het Noorderbad kunnen gaan of
naar het Biltse meertje met zijn allen.
Of naar de piramide van Austerlitz
riep mijn jongste zus vrolijk.
Schrik
Terwijl we zo aan het bedenken waren
wat we allemaal veel liever gedaan
zouden hebben, hadden we de omge-
ving niet meer in de gaten gehouden.
Plotseling stak een grote roodbonte
koe haar kop door het voorste raam
en loeide hartgrondig. De bel om haar
hals klingelde hard. Ma, die voorin
zat, schrok zich een hoedje van die
grote koeiekop en gilde van angst.
Met haar lange roze tong likte de koe
ma langs haar arm en wij gilden net
zo lang tot het beest er vandoor ging.
Snel draaiden we alle ramen dicht. En
hoewel het steeds benauwder werd in
de auto vonden we dat toch een veili-
ger idee dan om met de ramen open te
blijven zitten.
Limburg
Door de lome warmte vielen we in
slaap en schrokken pas wakker toen pa
op het raam tikte. Hij zei: “Zijn jullie
nou helemaal gek geworden? Doe die
ramen open, want het is zo veel te
benauwd!”
Nadat ma het voorval van de koe had
verteld deed pa het water in de radi-
ator. Dat had hij bij een boerderij ge-
kregen, zo’n vijf kilometer verderop.
Daarna konden we onze weg weer
vervolgen. En hoewel Zwitserland
erg mooi was en we best een leuke
vakantie hadden, zijn we het jaar erna
toch maar weer gewoon naar Limburg
gegaan. Ma vond dat toch een veiliger
idee en wij waren het helemaal met
haar eens.
Bep van Geel
Thorbeckelaan 27
3552 CR Utrecht
Plakhitte, kokende motor en een enge koe
In 1971 gingen we in de vakantie een keer naar Zwitserland;
pa, ma en vier meiden. Mijn vader vond het kennelijk leuk zo ver
weg te gaan met zijn wagen volgeladen met mooie dames.
De Oud-Utrechter - Dé gratis krant voor de echte Utrechter
Dinsdag 11 juli 2017
pagina 9
Een roodbonte koe gluurde door het raam
Pyramide van Austerlitz: ook een optie...
Kokende motor...
1,2,3,4,5,6,7,8 10,11,12,13,14,15,16
Powered by FlippingBook