Appartementen in Tuindorp-Oost die
leegkomen worden ingenomen door
studenten en starters op de woning-
markt. Er wonen nu 75 jongeren in
het huis. Van hen wordt verwacht dat
ze, waar nodig, hand- en spandien-
sten verrichten voor ouderen. Careyn
zoekt locaties in Utrecht waar veel
ouderen wonen om daar kleinschalige
zorgvoorzieningen te beginnen. Ook
vindt Careyn dat woningcorporaties en
projectontwikkelaars meer levensloop-
geschikte woningen moeten bouwen,
waar ouderen met beperkingen langer
zelfstandig kunnen blijven wonen.
Voor ouderen in zo’n verzorgingshuis
dat op termijn gesloopt wordt, heeft
dat ingrijpende gevolgen.
Net als Riet Eras zien ook haar me-
debewoners de kwaliteit van de zorg
achteruitgaan. “Vroeger hadden we
eigen koks, die rekening hielden met
wensen voor je maaltijden. Die koks
zijn wegbezuinigd. Standaardmaaltij-
den zijn ervoor in de plaats gekomen.
Het personeel wordt voor steeds meer
taken ingezet. Ze moeten rennen en
vliegen om alles op tijd te regelen. Als
je ‘s nachts hulp nodig hebt, ga je niet
een van de jongere bewoners vragen.
Dan is het vaak lang wachten tot er
iemand komt.”
Slopen
Careyn wil Tuindorp-Oost over een
paar jaar slopen. Dichtbij komt dan
een kleinschalig huis voor demente-
renden en een huis voor bewoners met
zorgbehoefte die zelfstandig wonen.
Van die bewoners wordt dan wel
verwacht dat ze hun eigen huishouden
doen. Volgens diverse bewoners van
Tuindorp-Oost heeft Careyn garanties
afgegeven aan de huidige ouderen dat
ze onder dezelfde voorwaarden als nu
kunnen blijven wonen in hun toekom-
stige appartement.
Verzet
Riet Eras heeft een bewogen leven
achter de rug. Vooral herinneringen
aan haar verzetsactiviteiten in de oor-
logsjaren zijn onuitwisbaar. “Met mijn
ouders en drie zussen woonde ik in de
Adelaarstraat. Al in het begin van de
oorlog werd ik als meisje van 18 door
verzetsmensen gevraagd te helpen. Ik
had net een baan als onderwijzeres en
moest onder andere regelmatig onder-
duikers naar andere onderduikadres-
sen brengen. Heel gevaarlijk
was het vervoer van munitie en
wapens over straat. “Ik moest gordels
met kogels dragen om af te leveren en
kreeg, met een ander meisje, opdracht
brood met een broodkar te bezorgen
bij arme mensen. Het was een zware
volle kar, die we onderweg niet over
een steil bruggetje konden duwen.
Terwijl we stonden te zwoegen kwam
er een Duitse soldaat op ons af. We
schrokken, omdat we dachten dat hij
alles in beslag zou nemen. Dat bleek
niet het geval; hij hielp ons over de
brug. Toen we, later dan afgespro-
ken, aankwamen, waren de mensen
erg opgewonden. Tot onze stomme
verbazing zagen we bij het uitpakken
dat de bakkerskar een dubbele bodem
had, waar zware wapens in waren
verborgen. Stel je voor dat we gepakt
waren, we hadden het nu niet meer
kunnen navertellen.”
Ondervoed
Veel kleine kinderen waren ondervoed
in de laatste oorlogsjaren.
“We hadden adressen in Groenlo in de
Achterhoek waar de kinderen langere
tijd konden verblijven. Ik bracht twin-
tig kleintjes uit de Betonbuurt met de
trein naar Groenlo en bleef de contact-
persoon tussen gastgezinnen, kinderen
en hun ouders. Toen de oorlog net
was afgelopen, wilden de ouders hun
kinderen weer zo gauw mogelijk bij
zich hebben. Ik ging ze met de trein
ophalen en ouders zouden wachten
op het station. Toen we met onze trein
bijna in Utrecht aankwamen, begon
vlak voor ons een hevig bombarde-
ment van de Engelsen op het spoor.
Naast onze stilstaande trein kwam ook
een munitietrein van de Duitsers tot
stilstand. Dat was natuurlijk een doel-
wit van de Engelsen. Bevangen door
paniek dook ik met de kinderen in de
naastliggende sloot. Kinderen grepen
me uit doodsangst aan alle kanten
vast. Gelukkig werd de munitietrein
niet geraakt. Toen het bombardement
stopte en de munitietrein doorreed,
liepen we verder over de rails naar het
station. De ouders waren al weg, want
die verwachtten niet dat we nog zou-
den aankomen. Met de eigenaar van
een bierkar heb ik de hevig ontdane
kinderen bij hun huis afgeleverd. Ik
was bont en blauw van het knijpen.
Een traumatische ervaring.”
Verhuizing
Na de oorlog trouwde Riet met Arnold
Eras. Met haar gezin woonde ze 65
jaar in de Leonard Fuchslaan in Tuin-
dorp. Arnold leidde een motorrevisie-
bedrijf, nu gevestigd aan de Colorado-
dreef. Na haar huwelijk bleef ze in het
onderwijs als lerares op de mulo. Ze
heeft kinderen, kleinkinderen en drie
achterkleinkinderen en wacht vanuit
haar appartement in verzorgingshuis
Tuindorp-Oost ontwikkelingen rond
de komende verhuizing verder af. Riet
zou het geweldig vinden als kinderen
van toen, die Groenlo meemaakten of
er nog iets van weten, naar De Oud
Utrechter reageren.
Bewoners verzorgingshuizen
bezorgd over komende sluiting
Tussen nu en 2020 sluiten in het hele land 800 van de 2000 verpleeg- en verzorgingshuizen. Dat betekent dat vier van de tien
locaties dichtgaan. De overheid wil dat ouderen steeds langer thuis blijven wonen. Ook zorgorganisatie Careyn sluit tien verzor-
gingshuizen in de regio, waaronder twee in Utrecht, te weten Tuindorp-Oost en de Lichtkring. In Tuindorp-Oost wonen nog zo’n 50
ouderen van de oorspronkelijke 126. Ze zijn gemiddeld bijna 90 jaar. De oudste bewoonster is 106.
De Oud-Utrechter - Dé gratis krant voor de echte Utrechter
Dinsdag 8 augustus 2017
pagina 5
Het op termijn sluiten van verzorgingshuizen heeft nu al grote consequenties voor de oudere bewoners in die huizen. Riet Eras
(96) woont in verzorgingshuis Tuindorp-Oost en ziet de ontwikkeling met lede ogen aan.
Interview door Jan Jansen
Riet Eras
Helpt senioren uit
Utrecht en Nieuwegein
met het vinden van
een passende woning
Onze dienstverlening is
kosteloos en vrijblijvend.
