Schoolschoenen
Ik ben geboren in de Hoenderstraat.
We gingen naar school, mijn broer
en ik, op de 1e Daalsedijk, de school
met de bijbel. Met hoofdmeester Van
Andel, juffrouw Ballengooien en
meester Cloo, die vioolles gaf. Mijn
vader werkte op Werkspoor. De lonen
waren niet zo hoog dus we hadden het
niet breed. Daarom kwamen wij in
aanmerking voor schoolschoenen en
ondergoed. De schoenen waren bruine
Robinsons en het ondergoed was
crèmekleurig. De schoenen werden
met zwarte Tana geverfd. Dan viel het
minder op. Ik voetbalde veel op straat
dus de verf was er zo vanaf en ze wer-
den helemaal kaal. Daardoor moest ik
nieuwe vragen. Toen zei de meester:
“Alweer? Je bent voorlopig niet aan
de beurt.” De schoenen en ondergoed
moest je halen bij de Vaalt achter de
Ouwegasfabriek. Komt iemand dat
bekend voor? Die goeie ouwe tijd...
wel een leuke tijd!
Jan Geijtenbeek,
via
Plantverzorgster van het jaar!
Ik zat ik na de Tweede Wereldoorlog
in de vierde klas van de lagere Chris-
telijke Bloemstraatschool in Oudwijk.
De schoolvakanties in de jaren
veertig-vijftig liepen van half juli tot
1 september. Op de laatste schooldag
vroeg Juffrouw van Ditmarsch, onder-
wijzeres van de vierde klas wie van
de leerlingen de planten uit de klas tij-
dens de schoolvakantie mee naar huis
wilde nemen ( om ze te verzorgen,
dit wil zeggen water geven) maar ze
moesten natuurlijk na de schoolvakan-
tie wel weer terug komen op school,
ik was zo vrij om ook mijn vinger op
te steken omdat ik dat wel zag zitten.
Ik kreeg 2 of 3 cactussen mee, die er
eerlijk gezegd niet al te best uitzagen.
Maar ik trots met de planten naar huis
en mijn moeder zei: zet ze daar maar
in de hoek en dan zien we wel. Uit
de reactie van mijn moeder kon ik
opmaken dat ze daar niet echt op zat
te wachten. Ze had een gezin met zes
kinderen en dan heb je al genoeg aan
je hoofd.
Wat gebeurde? Mijn moeder vergat de
meegebrachte planten en niet een keer
heeft ze ze water gegeven. Niet expres
maar ze heeft ze gewoon vergeten.
Dat zou voor elke plant rampzalig zijn
geweest, maar niet voor cactussen.
Dat soort planten geef je heel weinig
of haast geen water. Na een week
of twee kwamen er knoppen in de
plant die uiteindelijk in een grandioze
kleurenpracht eindigde. Nooit eerder
hebben we dit mogen zien. Ik zat te
popelen om ze weer terug naar school
terug te brengen, ondertussen hopend
dat ze hun bloemenpracht zouden
behouden. En dat geschiedde. Ook
de juf was razend enthousiast en riep
mijn moeder uit tot de beste plantver-
zorgster van het jaar. Natuurlijk heb
ik niet gezegd dat mijn moeder die
planten gewoon vergeten was, Ik was
veel te trots, dat het mijn moeder was
die tot plantverzorgster van het jaar
werd gekozen. Wel heb ik juf verteld
dat dit soort planten minder water
nodig heeft dan andere planten. Of juf
dit advies heeft opgevolgd weet ik niet
meer, want inmiddels was ik in klas 5
terecht gekomen.
Theo de Ruiter
Fiets
Met veel genoegen kennis geno-
men van een artikel van de heer
J.M.Kraaijeveld uit Vianen in de
rubriek Tante Post. Ik kan het alleen
maar beamen, dat in de jaren na WOII
dus in de jaren veertig en vijftig,
de fiets een kostbaar bezit was. Dat
herinnert me aan mijn jeugdjaren in
de Poortstraat 31 bis. Onze ouders,
vooral mijn moeder, wilden in 1943
vertrekken uit de Obrechtstraat
vanwege een bom die in die straat was
neergekomen. Vanaf 1945 nodigden
mijn ouders ‘kostgangers’ van buiten
de stad uit een kamer te huren. Soms
5 tot 7 gasten en allemaal sympa-
thieke mensen, die of werkten of
studeerden. Op een dag bezocht een
zekere ‘Buddy’ uit de Kruisstraat, zijn
kameraad, die bij ons woonde in de
Poortstraat. Hij kwam per fiets. Na
het bezoek, ging hij de trappen af van
het portiek en wat hij zag, geen fiets!
Paniek, hij belde aan, deed zijn beklag
en de politie van de politiepost Witte
Vrouwen werd gebeld. Ik herinner me
de agent van politie die ook per fiets
arriveerde om de feiten te vernemen
en op te schrijven. Buddy ging nog
even naar boven en vertrok weer. Wat
zag hij, de fiets stond er weer, tegen
de gevel! Besloten werd de politie te
bellen, dat de fiets op onverklaarbare
wijze weer tegen de gevel stond. Na
deze actie, ging Buddy weer naar huis
en wat was nu de situatie? De fiets
was weer verdwenen. Alom hilariteit.
De strekking van dit verhaal is, dat
een politieagent in die tijd naar ons
huis in de Poortstraat kwam. Zou nu
ondenkbaar zijn!
Wim P M van Wezel
Adriaan Mulderstraat
In De Oud-Utrechter van 19 sep-
tember schreef Rob van den Hurk
een mooi verhaal over de Adriaan
Mulderstraat. Maar dat ging maar over
een deel van de straat. Daarom nu aan-
dacht voor ‘het andere deel’. Ik ben
geboren in de Adriaan Mulderstraat
op nummer 22. Mijn vader werkte bij
Werkspoor op kantoor en zat bij het
orkest. Mijn vader is neergeschoten
tijdens de laatste razzia en is overle-
den in het ziekenhuis.
Wij hadden op de hoek Stam, de
eigenaar van de melkcentrale. Naast
familie Stam woonde de families
Stel, Verhoeven, van Loo, Vlijmen,
gevangenisbewaarder Dille, Balle-
gooier en nog twee andere families (ik
weet niet meer hoe deze heten). Aan
de overkant woonde Maco (rijwiel-
handelaar), mevrouw Spa, familie
Hille, familie de Boer, en de familie
Lisman. Die laatstgenoemde maakte
voor de Ludgeruskerk beelden die
kapot waren. Zijn achtertuin stond er
vol mee. Verder woonde er de familie
Okhuizen, Kempen, Wegenwijs, Hec-
kert, Stolker, Maree en Lange.
Ria Bakker-Verhoeven
Kolendamp
Ik zal zo’n 14 jaar geweest zijn en
nog bij mijn ouders woonde, onze
kat heette Mieke en zo’n lieve kat dat
hij wel eens bij mij in bed lag onder
de lakens. Maar als hij geen zin had
begon hij hevig te miauwen omdat hij
uit bed wilde maar ik hem vast hield
omdat ik het zo leuk vond dat hij bij
mij in bed lag. Ook kwam Mieke vaak
met de grootste vogels thuis, soms
zelf zeemeeuwen die hij naar huis
sleepte inclusief het lover tussen zijn
tanden.
Het was winter en de kolenkachel
brandde hevig. Mijn vader werkte in
de buitenlucht de gehele dag en lag ‘s
avonds te slapen, net als mijn moeder
die dan met haar hoofd op de hoge
tafel lag. Ik was mijn huiswerk aan het
maken aan de hoge tafel. Plots begon
Mieke hevig te miauwen zoals ik nog
nooit had gehoord voor de keukendeur
alsof hij moest overgeven. Toen ik
hem naar buiten liet liep hij 10 meter
voor me en viel plots neer. Ik rende
naar binnen om mijn vader te roepen,
maar zo gauw ik de keuken in kwam
rook ik in alle hevigheid de kolen-
damp, en maakte direct mijn vader
wakker. Hij rook meteen de kolen-
damp en maakte ook mijn moeder
wakker. We gingen direct naar buiten,
waar de kat inmiddels weer bijgeko-
men was door de frisse lucht. We heb-
ben nadat mijn vader flink de schuiven
van de kachel heeft open gezet er niets
aan over gehouden. Maar wat was er
gebeurd als we onze lieve kat Mieke
niet hadden gehad? Mieke, alsnog
bedankt dat je ons hebt gered.
Rijk van den Brink
Croeselaan 154
3521 CG Utrecht
De Oud-Utrechter - Dé gratis krant voor de echte Utrechter
Dinsdag 3 oktober 2017
pagina 14
Oud Nieuws 26 juli 1941
Een advertentietekst van meer dan 75
jaar geleden:
AUTOMOBILISTEN!
Weet U dat er een 1e klas REPARATIE-
INRICHTING, waar Uw LUXE- of
VRACHTAUTO’s vakkundig behan-
deld worden, schuilt onder TELEF. No.
18830. van “GARAGE-ELINKWIJK-
TAX” Weet U dat er een 1e klas
REPARATIE-INRICHTING, waar Uw
LUXE- of VRACHTAUTO’s vakkun-
dig behandeld worden, schuilt onder
TELEF. No. 18830. van “GARAGE-ELINKWIJK-TAX”
H. VAN DER VAART.
Amsterdamschestraatweg 512, Utrecht
Foto: Henk van der Vaart, bij zijn ‘Elinkwijktax’. Deze garage stond aan de Amsterdamsestraatweg, dicht bij de Muysken-
weg. Vanwege de groei van de Demka-fabrieken moest de garage weg en ging verder in Tuindorp.
Lupko Niks
In verband met de privacywetgeving wijst De Oud-Utrechter de lezers erop dat zij met het insturen van een oproepje akkoord gaan met het vermelden van hun adresgegevens in de krant en daarmee tevens in het krantenarchief op het internet.
TANTE POST
U
Colofon
De Oude Stad B.V. neemt bij de vervaardiging
van De Oud- Utrechter grote zorgvuldigheid in
acht, doch aanvaardt geen enkele aansprakelijk
-
heid voor de inhoud van redactie of advertentie.
Prijswijzigingen en zetfouten zijn voorbehou
-
den. Copyright De Oude Stad BV; niets uit deze
uitgave mag worden gekopieerd voor publicatie
in andere media zonder uitdrukkelijke schrifte
-
lijke toestemming van de uitgever.
De Oud-Utrechter
is een uitgave van:
De Oud-Utrechter BV
Postbus 615
3500 AP Utrecht
Tel:
030 - 302 00 17
Email:
Website:
Administratie:
Advertenties:
José Gouweleeuw,
030-8200570
Eindredacteur:
Peter Schilthuizen
Tel: 030 - 302 00 17
Email:
Vormgeving:
Reclamestudio Baasimmedia,
Nieuwerkerk a.d. IJssel
Esmay Hoekman:
Tel: 030 - 82 00 570
Ontvang voortaan De Oud-Utrechter in uw brievenbus
Ja, ik wil een jaarabonnement op De Oud-Utrechter.
Ik ontvang hiervoor een factuur van De Oud-Utrechter BV en betaal:
€ 54,90 (in Nederland)
€ 82,50 (buitenland)
Dhr./Mevr. Voorletters
Tussenvoegsel Achternaam
Adres
Postcode
Plaats
Telefoon
E-mail
Ingangsdatum
Wilt u dit abonnement cadeau geven? Vul dan hieronder de gegevens in van de ontvanger.
Dhr./Mevr. Voorletters
Tussenvoegsel
Achternaam
Adres
Postcode
Plaats
Deze bon kunt u opsturen naar: De Oud-Utrechter BV, Postbus 615, 3500 AP Utrecht of ga naar
en vul de bon digitaal in.
