Een late reactie op de Ken je dit nog-foto nr. 96 van Parkzicht. Wij wonen inmiddels in Breda en lezen De Oud- Rotterdammer wat later. De herinnering aan Parkzicht is een goede. Niet in het minst, doordat deze mij terugbrengt naar mijn jonge meisjesjaren.
In mijn jonge jaren, zo tussen 1956 en 1968, was schaatsen een populair tijdverdrijf in de winter. Zodra er maar ijs was en het was stevig genoeg, gingen we met onze pa of ma, soms allebei, naar de vijver aan de Slotstraat/Vijverlaan. Vlak naast het hekje in het gras, met een oude krant onder je billen, zodat je een beetje droog zat als je je schaatsen aantrok. Mijn pa bond dan mijn schaatsen vast, van die houten dingen met oranje banden. Hij bleef altijd in de buurt, we waren te jong om alleen te lijven en hij moest ook regelmatig onze banden opnieuw vastmaken. lees verder
Start van een wielerwedstrijd op de Oude Plantage. Henk staat derde van rechts.
Ik ben Hennie (nu Henk) van der Graaf, 78 jaar. Als knulletje mocht ik samen met mijn twee jaar oudere broer bij de C-tjes van Xerxes voetballen, samen met Coentje. Wij worden in zijn boek genoemd bij een trainingsschema van Kees Dijke. Wij woonden destijds in de Tollensstraat, waar mijn vader een sigarenzaak had. Ik kon niet voetballen, alleen maar schoppen, maar was stapelgek op wielrennen en kreeg na lang zeuren bij mijn ouders een racefiets. Geen echte, maar een gewone fiets zonder spatborden, bagagedrager en kettingkast, maar met een racestuur en terugtraprem!! Volgens mijn ouders moest ik eerst maar eens bewijzen of ik serieus was. lees verder
De noodwinkels op het Pijnackerplein waarover Jan schrijft (foto Voet)
Zoals ik al eerder over de Vinkenstraat geschreven heb en in De Oud-Rotterdammer gepubliceerd over het oude noorden, heb ik ook nog heel wat herinneringen aan het Pijnackerplein.
Op het plein en in de muziektent was het leuk spelen, ook al mocht je er niet in; het kleine hekje was geen belemmering. Doordat er genoeg ruimte was, kon je er lekker voetballen en ook de meisjes deden wel eens mee; ik heb daar voor het eerst gezoend, een blijvende herinnering. Ik herinner mij ook dat er nog een tijdje enkele noodwinkels hebben gestaan, een klein straatje met misschien zes à acht winkels (na de oorlog). Ook heel bekend was de beestenmarkt of, zoals wij zeiden, de kippenmarkt die daar eenmaal per week werd gehouden; ik dacht in het begin van de week. De boeren uit de omgeving van Rotterdam kwamen er hun levende have, zoals kippen, eenden, konijnen en ik dacht ook geitjes aanbieden. Ook werden er klompen en eieren verkocht op het plein en natuurlijk was het voor de jeugd uit noord een feest er rond te lopen. lees verder
Een foto van de familie Seesing van de buurt
In De Oud-Rotterdammer van februari 2012 deden wij een oproep om onze oude buren, de familie Kradolfer, op te sporen, die in 1964 plotseling zijn vertrokken naar Australië. Binnen twee weken na het verschijnen van het blad was deze familie opgespoord, vooral door de attentie van de familie van hun moeders kant. Wij hebben daarna per email veel uitgewisseld over het oude en nieuwe Rotterdam en dat maakte de oudste zoon en zijn vrouw nieuwsgierig naar zijn geboortestad. lees verder
Het is 1952 en ik ben 5 jaar oud, geboren in de 1e Pijnackerstraat 79 in een winkelpandje met daarachter een huiskamer en slaapkamertje. Als ik na elf weken uit het kinderziekenhuis kom, krijg ik van mijn oom Piet Huibers (oprichter van de Marskramer) een heuse step met luchtbanden cadeau. Maar wij hebben achter een piepklein plaatsje, dat niet zo erg geschikt is om te steppen. Ik krijg toestemming om buiten te spelen, als ik maar op de stoep blijf. Mijn avontuur en ontdekking kon beginnen. lees verder
In de edities van 4 en 18 augustus is veel te lezen over het schoolcomplex aan het Bospolderplein in Rotterdam West. Mijn ouder verhuisden naar het Bospolderplein in de crisis tijd in september 1939. Ik heb er tot aan mijn trouwdag op 29 mei 1957 gewoond. De huisnummers op het plein liepen rond. De laatste deur van het schoolcomplex had nummer 18. Als je recht overstak langs de school liep je bij nummer 19, waar wij woonden. Rechts van ons had je nummer 20 en dat liep zo verder. Links naast ons eindigde de Bospolderstraat, die achter de school lag, op nummer 57. Alle deuren konden met een loper geopend worden, mits de deur niet op het nachtslot werd gedraaid. lees verder
De wijk Heijplaat op Zuid viert dit jaar (2015) zijn honderdjarig bestaan.
In mei, juni en juli waren er allerlei festiviteiten omdat allerlei Verenigingen 100 jaar bestaan. In 1914 begon men met de eerste huizenbouw van het dorp en werd Heijplaat geboren. Voor dat feit schreef ik een gedicht.
‘Geboren’ in veertien,
naast scheepswerf de R.D.M . (Rotterdamsche Droogdok Maatschappij)
Harde werkers bevolkten het nieuwe dorp,
maar hadden in de planning
totaal geen stem.
Glorieuze reuzen van de H.A.L (Holland Amerika Lijn; de reuzen zijn
zagen er het licht, ss Nieuw Amsterdam en ms Rotterdam)
bepaalden tijdens hun bouw het dorpsgezicht
door fier boven dorp en kerktorens uit te prijken.
Andere bedrijven, zoals S.H.V brachten narigheid mee, (Steenkolen Handels
voor huisvrouwen was ‘t soms kommer en kwel, Vereeniging)
de was aan de lijnen vaak in de knel.
Door stof, erts en kolengruis
leek het dorp soms een grauwe muis.
In de jaren tachtig verval,
de R.D.M failliet,
bewoners de zwarte piet :
het hele dorp is werkeloos!
Rotterdam wil ’t dorp slopen,
bewoners blijven hopen.
Voeren actie : ‘Heijplaat moet blijven !’
Actie geslaagd !
Toch blijft het dorp geplaagd.
Winkels en banken, bijna alles verdwijnt,
’t verenigingsleven kwijnt.
Maar ……als geboren Heijplater blijf ik hopen
dat de honderdjarige ooit weer als een tierelier gaat lopen.
Heijplaat is een wijk van Rotterdam, gelegen tussen de Waalhaven en de containerhavens.
Arie van der Stoep
Naar aanleiding van uw artikelen over het pompstation aan de Middellandstraat wil ik u graag een aanvullende gebeurtenis vertellen, waarvan het mij verbaasde dat er niet eerder melding van is gemaakt. lees verder
En of wij dit nog kennen! Het is het Karel de Stouteplein in de wijk Charlois. Mijn man en ik hebben vier en een half jaar op nummer zeventien gewoond, met onze twee kleine kinderen. lees verder
