De Rotterdamse humor van André van Duin

De allerbeste komiek die Rotterdam ooit heeft voortgebracht, is onlangs in het zonnetje gezet. André van Duin heeft de zeer prestigieuze Hollandse Meester Oeuvre Award gekregen. Vorig jaar kreeg hij ook al de erepenning De Rotterdammert vanwege zijn rol als ambassadeur van de Maasstad. André is er heel blij mee en ik des te meer. En ik zal u haarfijn uitleggen waarom…

André van Duin werd op 20 februari 1947 in Delfshaven geboren als Adrianus Marinus Kloot. Als kind was André al een artiest in de dop. Op een personeelsfeest van de werkgever van z’n vader, de Rotterdamsche Droogdok Maatschappij, zag kleine André de grote Johnny Kraaykamp en Rita Corita optreden. Vanaf dat moment had kleine André maar één droom: dat wilde hij ook. Klasgenootjes op de basisschool bescheurden het van plezier als André weer eens gekke bekken trok of een grappige artiest imiteerde.

Op 15-jarige leeftijd trok André de stoute schoenen aan. Hij schreef sollicitatiebrieven naar de omroepbazen in Hilversum. Tot z’n spijt werd hij telkens afgewezen. Maar André gaf niet op. Ook toen hij inmiddels bij een verzekeringskantoor werkte, bleef de roodharige komiek in zijn droom geloven. Toen de AVRO de talentenjacht Nieuwe Oogst op televisie begon, was Van Duin er als de kippen bij. Hij kwam, zag en overwon. Het betekende zijn doorbraak als artiest. Even later kende heel Nederland hem en mocht hij in het Kurhaus zelfs het voorprogramma verzorgen van de Rolling Stones.

De rest is geschiedenis. Onze André groeide uit tot een fenomeen op de planken en op televisie. Hele generaties groeiden op met de hilarische shows van André van Duin en zijn geweldige tegenspelers Corrie van Gorp en Frans van Dusschoten.

Mijn ouders waren enorme fans, dus ook ik werd als kind al meegenomen naar André. De eerste keer wist ik niet wat mij overkwam. Oh, wat heb ik de slappe lach gehad om André die het politiebureau binnenstapt omdat zijn hond Jan is weggelopen.

Agent (Frans van Dusschoten):
“Wat voor soort hond is het?”

André: “Hoe bedoelt u?”

Agent: “Is het soms een fox terriër, een staander…”

André: “Nee, het is een ligger!”

Agent: “Ik bedoel het ras, meneer. Is het een Duitse herder misschien? Of een pekinees?”

André: “Nou, hij is wel moeilijk te verstaan! Dat wel…”

Agent zucht: “Goed, ik schrijf wel vuilnisbakkenras op.”

André: “Nou, dat is wel mogelijk, want het is een afgekeurde politiehond…”

Agent: “Meneer, als we de hond gevonden hebben, dan geef ik u een telefoontje.”

André: “Nou, ik heb liever de hond.”

Tranen met tuinen heb ik gelachen. Maar weet u waarom ik André van Duin zo enorm zijn onderscheidingen gun? Onze André heeft door de jaren heen ontelbaar veel mensen plezier gebracht. Maar hij heeft met zijn humor ook heel veel mensen door moeilijke tijden heen geholpen. Hoe geweldig is dat!

André werkt zich, op z’n Rotterdams, al meer dan zestig jaar het snot voor z’n ogen. En hij is nog steeds de

allerbeste. Hoewel hij ongekend populair is, is het

succes hem nooit naar de kruin gestegen. Van Duin is nog altijd de heerlijke, nuchtere Rotterdammer vol humor uit Delfshaven.

Lieve André, van harte! Met je erepenningen. We hopen nog heel lang van je geweldige humor te mogen genieten.

Dankjewel voor wie je bent…